Μαθήματα μαγειρικής (Book 2)

Λούνα Παρκ

Η αρρώστια του Stephen κράτησε μόνο για ακόμα δύο ημέρες... Φυσικά εγώ τον είχα στο κρεβάτι και τον πρόσεχα σαν μωρό... Σήμερα είναι Τετάρτη και για κάποιον περίεργο λόγο ο Brandon αποφάσισε να μου δώσει ρεπό... Οπότε περνάω ένα ήσυχο πρωινό με την Alicia και την Vanessa
(άνοιξε το στόμα σου)
Λέω παιχνιδιάρικα ενώ κάνω αεροπλανάκι με το κουτάλι και το φέρνω στο στόμα της μικρής
(μπράβο το κοριτσάκι μου)
Μουρμουρίζω ενώ τσιμπάω την μύτη της κάνοντας την να γελάσει
(Vanessa ετοιμάσου)
Λέει αδιάφορα η Alicia ενώ απλώνει την μερέντα στην φρυγανιά της... Αμέσως η μικρή τρέχει στο δωμάτιο της και στρέφω το κεφάλι για να την κοιτάξω... Κάτι τρέχει με αυτήν από εχθές
(τι έπαθες;)
Ρωτάω αλλά φαίνεται σαν να μην με άκουσε... Πολύ χαμένη είναι αυτή σήμερα
(Alicia;... Alicia με ακούς;)
Της φωνάζω και τελικά σηκώνει το κεφάλι και με κοιτάζει
(τι;)
(είσαι καλά;)
Ρωτάω και κουνάει απογοητευμένη το κεφάλι... Φαίνεται πολύ χαμένη... Τι έγινε τώρα;... Εχθές βγήκε με τον Robert και κάτι ακόμα παιδιά από την δουλειά της... Λες να την έκαναν τίποτα;... Μου είπε κιόλας ότι γύρισε νωρίς... Κάτι ύποπτο συμβαίνει εδώ
(έτοιμη μαμά)
Η φωνή της μικρής με ξαφνιάζει και αμέσως πηγαίνω και την φιλάω στο κεφάλι... Πρέπει να βρούμε λίγο χρόνο μόνες μας
(αντε πάμε... Bella θα τα πούμε μετά)
Λέει βαριεστημένα και απλώς κουνάω το κεφάλι... Σε λίγα λεπτά έχουν φύγει κι εγώ μένω μόνη σε ένα μεγάλο διαμέρισμα... Σκέφτομαι να τηλεφωνήσω στην Victoria... Να βγούμε για κανένα καφέ... Αλλά σίγουρα τώρα θα είναι στην δουλειά... Φφ πως θα περάσει η μέρα;... Θέλω να βρω τον Stephen αλλά δεν πρέπει... Καλύτερα να κρατήσουμε απόσταση... Ξαφνικά ακούγεται το τηλέφωνο μου και αμέσως το βγάζω από την τσέπη μου... Δεν το πιστεύω
(κολ;)
(κολ μου τι κάνεις;... Μου έλειψες ρε χαζό... Γαϊδούρα πλέον μόνο από τα περιοδικά μαθαίνω νέα σου)
Λέει πειραχτηκά και γελάω
(έλα ρε παραπονιάρα μου... Αφού σε σκεφτόμουν συνέχεια... Πες μου τα νέα σου... Τι κάνεις;)
Η αλήθεια είναι πως τις τελευταίες ημέρες χαθήκαμε με την Amanda... Ειδικά με τα τελευταία γεγονότα...

Μιλάμε για πολλές ώρες στο τηλέφωνο συζητώντας για διάφορα θέματα... Για όλα όσα μας έχουν συμβεί... Μου έλειψε η κολλητή μου
(για πες... Βρήκες κανένα αγοράκι εκεί στην Αγγλία;)
(με τίποτα... Ξέρεις ότι πλέον... Δεν έχω προσωπική ζωή)
Λέω και την ακούω να ξεφυσάει αγανακτησμένη
(κόψε τις βλακείες... Είσαι όμορφη και πλέον διάσημη... Ποιός δεν θα ήθελε να είναι μαζί σου;)
Φφ η ίδια επίμονη Amanda
(καλά εσύ πως τα πας με τον Taylor;)
(Izabella)
(θεέ μου έχεις αιώνες να με πεις έτσι)
Λέω πειραχτηκά και είμαι σίγουρη ότι ύψωσε το βλέμμα της στον ουρανό
(μην αλλάζεις συζήτηση)
(Amanda σου το έχω εξηγήσει εκατομμύρια φορές... Δεν θέλω κανέναν... Μου φτάνουν ήδη αυτά που έχω)
(το ξέρεις ότι δεν έχεις κάνει τίποτα με κανέναν από τότε που έφυγες;)
Ε λίγο
(εντάξει και;)
(μήπως έχεις κολλήσει στο παρελθόν;)
(τι;... Τι βλακείες λες;)
Πετάω απότομα αλλά... Τα λόγια της με προβληματίζουν... Ξαφνικά ακούγεται το κουδούνι της πόρτας βγάζοντας με από τις σκέψεις μου
(κολλ πρέπει να σε κλείσω... Θα τα πούμε το βράδυ)
(καλά... Αλλά να ξέρεις δεν μου την γλιτώνεις... Αντε)
Λέει και το κλείνει... Ύστερα πηγαίνω και ανοίγω την πόρτα... Αρχικά νομίζω πως είναι ο Robert αλλά τελικά... Έκανα λάθος
(βρε βρε... Σαν τα χιόνια)
Λέω ειρωνικά καθώς τοποθετώ τον αγκώνα στο κούφωμα της πόρτας και τον κοιτάζω από πάνω μέχρι κάτω
(πως και από εδώ;)
(δεσποινίς Dillon... Μου λείψατε)
Λέει ενώ κάνει ένα βήμα κοντά μου και σκύβει για να με φιλήσει στο μάγουλο... Με όρεξη ήρθε αυτός
(πήγαινε να ετοιμαστείς)
Προσθέτει ενώ με κοιτάζει πονηρά... Με μάτια που λάμπουν
(γιατί;)
(επειδή σήμερα θα βγούμε)
Απαντάει με άνεση ενώ ισιώνει το κορμί του... Με εκνευρίζει αυτό το στυλάκι του
(μάλιστα... Εμένα με ρώτησες;)
Αποκρίνομαι ενώ σταυρώνω πεισματάρικα τα χέρια στο στήθος μου
(δεν χρειάζεται... Ούτως ή άλλως στο τέλος θα δεχτείς)
Μουρμουρίζει άνετος και του χαρίζω ένα ψεύτικο χαμόγελο... Ε του αξίζουν λίγα καψόνια
(μμ μπα... Δεν γουστάρω να έρθω)
Λέω και κάνω να κλείσω την πόρτα αλλά προλαβαίνει και την μπλοκάρει με το χέρι και το πόδι του
(δεσποινίς Dillon δεν μου αρέσει η συμπεριφορά σας)
(ούτε κι εμένα μου αρέσει η συμπεριφορά σας κύριε Anderson... Γιαυτό φύγετε από το σπίτι μου)
Λέω ενώ κοπανάω δυνατά την πόρτα πάνω του κάνοντας να βγάλει ένα επιφώνημα πόνου... Ουπς
(συγγνώμη)
Μουρμουρίζω πανικόβλητη ενώ αφήνω την πόρτα αλλά ξαφνικά με αρπάζει από την μέση... Με σηκώνει στην αγκαλιά του και σε λίγα λεπτά έχει κλείσει την και με κολλάει πάνω της
(τι στο)
(με τρελαίνεις όταν μου τα κάνεις αυτά)
Λέει ενώ με κοιτάζει έντονα μέσα στα μάτια και τα χείλη του στραβώνουν σε ένα άκρως διαβολικό χαμόγελο... Ω έλα τώρα... Θα με τουμπάρει πάλι
(εσύ είσαι από μόνο σου τρελός... Δεν χρειάζεσαι εμένα)
Λέω ενώ τον σπρώχνω μακριά μου αλλά φυσικά δεν κάνει βήμα... Μου αρέσει που γυμναζόμουν κιόλας... Ξαφνικά ακούγεται το κουδούνι και πραγματικά ανακουφίζομαι... Τον παρατηρώ να πισωπατά ενώ το άγριο βλέμμα του είναι κολλημένο πάνω μου... Δεν θα την γλιτώσω τόσο εύκολα... Αμέσως στρέφομαι και ανοίγω την πόρτα
(Bella)
Λέει ενθουσιασμένη η μικρή και έρχεται στην αγκαλιά μου
(σήμερα ήταν η ποιο κουραστική ημέρα της ζωής μου... Αα Stephen γειά σου)
(γειά σου Alicia)
(Stephen)
Αμέσως η μικρή φεύγει από την αγκαλιά μου και τρέχει σε εκείνον
(γειά σου μικρή)
Λέει ενώ της χαρίζει ένα αστραφτερό χαμόγελο και την σηκώνει στην αγκαλιά του... Του έχει πολύ αδυναμία... Πέρασαν μόνο λίγες ημέρες μαζί κι όμως τον έχει ήδη συμπαθήσει... Εντάξει είναι μικρή αλλά και εκείνος έχει τον τρόπο του
(θα καθίσεις να φας μαζί μας;)
Τον ρωτάει η μικρή και αυτόματα τα βλέμματα μας συναντώνται
(εμ βασικά ο Stephen... Τώρα θα)
(βασικά έχω μια ιδέα... Τι θα λέγατε να πάμε όλοι μαζί στο λούνα παρκ;)
Προτείνει εκείνος διακόπτοντας την πρόταση μου και η μικρή τσιρίζει από την χαρά της
(ναι ναι έλα μαμά πάμε... Σε παρακαλώ)
(εντάξει... Δεν έχω θέμα)
Τώρα πλάκα κάνεις... Γιατί όλα είναι εναντίον μου;
(Bella;)
Ρωτάει εκείνος και στρέφω το κεφάλι για να τον αγριοκοιτάξω... Με εκνευρίζει αυτός ο άντρας... Ειδικά τώρα που με κοιτάζει με αυτό το ηλίθιο έξυπνο υφάκι του
(πολύ ωραία λοιπόν... Πάμε)
Απαντάω βαριεστημένα ενώ σταυρώνω τα χέρια στο στήθος μου και παρατηρώ την μικρή να τρέχει ενθουσιασμένη προς τα δωμάτια
(ωραία σε δύο λεπτά θα είμαστε έτοιμες)
Λέει η Alicia και ακολουθεί την μικρή αφήνοντας μας μόνους... Αμέσως το ηλίθιο βλέμμα του συναντά το δικό μου και χαμογελάει θριαμβευτικά
(το κάνω μόνο και μόνο για την μικρή)
Λέω ενώ συνεχίζω να τον αγριοκοιτάζω και εκείνος απλά γυρίζει έτσι ώστε να βλέπω την πλάτη του... Γυμνάστικε πάντως... Φφ τι λέω;... Ας σταματήσει κάποιος την ζωή μου... Θέλω να κατέβω...

Οι ώρες περνάμε ήσυχα στο λούνα παρκ... Η μικρή δείχνει πραγματικά χαρούμενη και ως τώρα έχει κερδίσει δύο μεγάλα αρκουδάκια... Απορώ που θα τα βάλουμε... Το δωμάτιο της δεν είναι και τεράστιο... Περπατάμε με την Alicia να κρατάει την Vanessa από το χέρι μπροστά και εμείς πίσω... Προσπαθώ όσο μπορώ να μην τον κοιτάζω και φυσικά να μην του μιλάω... Πάντως φαίνεται να διασκεδάζει με την μικρή... Θυμίζει περισσότερο έναν χαζομπαμπά παρά έναν μίζερο εκνευριστικό άντρα
(μαμά μαμά πάμε σε εκείνο το ψηλό;)
(στο μύλο... Δεν φοβάσαι;)
Ρωτάει έκπληκτη η Alicia αλλά η μικρή δεν πτοείται και την τραβάει προς το μύλο
(τι λες να ανέβουμε και εμείς;)
Μου προτείνει εκείνος και αμέσως στρέφω το κεφάλι για να τον κοιτάξω
(εσύ κι εγώ;)
(ναι... Γιατί φοβάσαι;)
Ορίστε;... Χμμ μάλλον δεν με ξέρει καλά
(πάμε)
Λέω αποφασιστικά και σχεδόν τρέχω προς το μύλο... Δυστυχώς όμως δεν έχει πολλές θέσεις οπότε μπαίνουν πρώτα η Alicia με την Vanessa και μετά από μερικές θέσεις μπαίνουμε και εμείς... Θεέ μου τι θα ζήσω πάλι;... Καθόμαστε ο ένας δίπλα από τον άλλον... Χωρίς να τον αγγίζω φυσικά... Και ο μύλος ξεκινάει... Ανεβαίνουμε ψηλά και πραγματικά με πιάνει πανικός... Που έμπλεξα πάλι θεέ μου
(δεν είναι ωραία εδώ;)
Ρωτάει και μπορώ να διακρίνω την ειρωνεία στον τόνο της φωνής του... Ε ρε μόλις κατέβουμε... Το τι έχει να ακούσει δεν λέγετε... Ξαφνικά ο μύλος τραντάζεται και σταματάει... Τι στο
(πες μου ότι δεν συνέβη αυτό που νομίζω)
Λέω ενώ νιώθω τον πανικό να με κατακλύζει και εκείνος γελάει
(ηρέμησε Bella... Σε λίγο θα ξανά ξεκινήσει)
Τι λέει;... Εγώ εδώ κοντεύω να πεθάνω από ταχυπαλμία και αυτός μου λέει να ηρεμήσω... Ξαφνικά τυλίγει το χέρι του γύρο από τον ώμο μου και με τραβάει κοντά του
(φοβάσαι;)
Ρωτάει σιγανά και πραγματικά μου έρχεται να τον πνίξω
(το φοβάμαι... Είναι πολύ απλή λέξη σε αυτό που αισθάνομαι τώρα)
(έλα εδώ)
Μουρμουρίζει και στρέφω το κεφάλι για να τον κοιτάξω... Αλλά ξαφνιάζομαι καθώς παρατηρώ πως τα πρόσωπα μας είναι πολύ κοντά... Και όταν λέω πολύ κοντά... Εννοώ πάρα πολύ
(εμ Stephen)
(ναι)
Θεέ μου η ανάσα του είναι τόσο καυτή... Τα χείλη του είναι τόσο κοντά... Σχεδόν νιώθω το φιλί του... Ανασαίνω από την αναπνοή του... Καλά τι σκέφτομαι ώρες ώρες... Τελικά αδικούμε πολύ σαν άτομο
(Stephen καλύτερα να)
(καλύτερα να το βουλώσεις)
Ψιθυρίζει και τα μάτια μου γουρλώνουν... Πως μου μιλάει έτσι;... Που θάρρος δεν πήρε αυτός;
(άκου να σου πω... Αν)
Και πριν προλάβω να ολοκληρώσω τα χείλη του έχουν κλείσει στα δικά μου και πραγματικά σοκάρομαι από την κίνηση του... Τι κάνει;... Πρέπει να αντισταθώ... Πρέπει να το πολεμήσω... Αλλά το σώμα μου με προδίδει γαμώτο... Αμέσως σηκώνω το χέρι και χαϊδεύω το μάγουλο του ενώ τα χείλη μου κινούνται αργά στα δικά του... Θεέ μου έχω τόσο καιρό να τον γευτώ... Αλλά νιώθω λες και δεν έχει περάσει ημέρα από τότε... Πάντως είναι πολύ βλάκας... Αλλά τον θέλω... Όταν τραβιόμαστε έχουμε μείνει και οι δύο χωρίς ανάσα
(μου έλειψε αυτό)
Μουρμουρίζει με κλειστά τα μάτια και ακουμπάει το μέτωπο του στο δικό μου... Ω Stephen... Ξαφνικά ο μύλος τραντάζεται και αρχίζει να κινείται ξανά... Ουφ ευτυχώς... Αλλά τώρα... Πως θα τον αντιμετωπίσω τώρα;... Νιώθω λες και προσγειώθηκα απότομα... Γαμώτο τι έκανα πάλι.