Μαθήματα μαγειρικής (Book 2)

Στιγμές ευτυχίας

Οι μέρες κυλούν πραγματικά υπέροχα... Έχουμε ξανά βρει τους ρυθμούς μας με τον Stephen και πλέον... Όλα είναι ιδανικά... Σήμερα ξύπνησα πιο νωρίς οπότε αποφάσισα να παραγγείλω πρωινό... Μόλις έρχεται δίνω ένα φιλοδώρημα στο νεαρό και ύστερα πηγαίνω τρέχοντας στο δωμάτιο... Χμμ ο γλυκός μου... Μένω για μερικά λεπτά στην είσοδο και τον παρακολουθώ καθώς κοιμάται μπρούμυτα με το μαξιλάρι μου αγκαλιά... Αχ είναι σκέτος πειρασμός... Και αυτές οι πλάτες του... Αχ πρέπει να σταματήσει να κοιμάται χωρίς μπλούζα... Με το ζόρι συγκρατώ τον εαυτό μου αυτήν τη στιγμή... Αλλά όχι... Πρώτα θα τον ταΐσω και μετά θα του την πέσω... Αμέσως ανεβαίνω στο κρεβάτι και κάθομαι πάνω στα πισινά του... Τα οποία με προκαλούν αλλά τέσπα... Σκύβω και πειράζω με τον δείκτη μου το αυτί του κάνοντας τον να αφήσει ένα μουγκρητό
(σήκω μωρό μου)
Ψιθυρίζω και τον φιλάω στον λαιμό
(χμμ δεν θέλω)
(έλα... Σου έχω έτοιμο πρωινό)
Λέω αλλά τίποτα... Χμμ ίσως πρέπει να αλλάξω τακτική... Ανακάθομαι και αμέσως το χέρι μου γλιστράει από τις ωμοπλάτες χαμηλά στην πλάτη του... Χμμ γυμνάζεται πολύ το πουλάκι μου... Αν και δεν πολύ μου αρέσει... Οκ μου αρέσει αλλά δεν θέλω να μου γίνει και παλαιστής... Το χέρι μου χουφτώνει δυνατά τον πισινό του κάνοντας τον να τιναχτεί
(Bella... Τι διάολο κάνεις;)
(σε βοηθάω να σηκωθείς)
Λέω παιχνιδιάρικα και γυρίζει το κεφάλι για να με κοιτάξει καχύποπτα... Καλά ήθελα και λίγο να τον χουφτώσω αλλά τέσπα
(γιατί δεν με αφήνεις απλά να κοιμηθώ;)
(επειδή παρήγγειλα πρωινό για να φάμε μαζί)
Μουρμουρίζω και σκύβω για να τον φιλήσω ανάμεσα στις ωμοπλάτες του
(είσαι τόσο πεισματάρα)
Ψιθυρίζει και ξαφνικά ανακάθεται με μένα στην πλάτη του... Ο Χριστός... Αμέσως τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και κολλάω πάνω του από φόβο μήπως με ρίξει
(λοιπόν αφού κατάφερες να με ξυπνήσεις... Θα πρέπει να υποστείς και τις συνέπειες)
Λέει ενώ πιάνει τα πόδια μου και σηκώνεται από το κρεβάτι... Χριστέ μου θα με ρίξει... Το νιώθω... Αρχίζει να κάνει διαδρομές μέσα στην σουίτα ενώ ακόμα με κρατάει κι εγώ γελάω... Απλές καθημερινές μας στιγμές...

Το μεσημέρι περπατάμε στον δρόμο αγκαζέ ενώ εκείνος κρατάει μια ομπρέλα πάνω από το κεφάλι μας... Ναι ναι πάλι βρέχει... Δυστυχώς... Ξαφνικά ο Stephen σηκώνει το χέρι μου και με περιστρέφει κάνοντας με να αφήσω ένα επιφώνημα έκπληξης αλλά και γέλιου μαζί
(τι κάνεις παιδί μου;)
(έχουμε καιρό να χορέψουμε ε;)
Ρωτάει ενώ τα μάτια του λάμπουν... Πονηρά αλλά και τρυφερά ταυτόχρονα
(τέσσερα χρόνια συγκεκριμένα)
Μουρμουρίζω και ξαφνικά με τραβάει πάνω του ώστε τα σώματα μας να ενωθούν... Χμμ είναι τόσο ζεστός
(θα τα αναπληρώσουμε όλα μωρό μου)
Ψιθυρίζει και μου δίνει ένα σύντομο φιλί στα χείλη
(το ξέρεις ότι αύριο είναι του Αγίου Βαλεντίνου έτσι;)
(χμμ ναι... Η γιορτή του έρωτα σωστά;)
Ρωτάει πειραχτηκά και γνέφω αργά καταφατικά με το κεφάλι
(ελπίζω να μου έχεις ετοιμάσει κάποιο δώρο)
Λέω και γελάει
(μην ανησυχείς μωρό μου... Τα έχω οργανώσει όλα)
Μουρμουρίζει και με ξανά φιλάει
(πάμε να φάμε τώρα και ύστερα θα γυρίσουμε στο ξενοδοχείο)
(στο ξενοδοχείο;... Γιατί;)
(έχω μερικά σχέδια για εμάς)
Λέει σιγανά και με ξανά φιλάει ενώ με τραβάει μαζί του... Ο τρελός και παιχνιδιάρης Stephen...