forever and always

16

Jack

Bella ligt in mijn armen te slapen. Door de morfine viel ze vlak na onze 'liefdesverklaring' in slaap. Ik wrijf over haar haren en zucht.

"Ze is wel echt heel mooi," fluistert Arno, om Bella niet wakker te maken. Ik knik. "Hoe zit het nu tussen jullie?" vraagt hij. Ik haal mijn schouders op.

"Het lijkt alsof we samen zijn," zeg ik, "maar ze viel vrij snel in slaap, dus we hebben er nog niet echt verder over gepraat."

"Blijf je hier slapen?" vraagt Arno.

"Ik weet het niet. Ik wil ook niet dat ze straks alleen wakker wordt." Ik druk een kus op Bella's haren en leg haar op het hoofd op het kussen neer. "Ik ga even wat koffie halen," zeg ik en loop de kamer uit. Ik moet heel even weg zijn van de realiteit. Hoe ze daar zo bij me lag, het is alles waar ik heel mijn leven naar op zoek was. Iemand met wie ik oud wil worden. Echter zal ik met Bella niet oud worden. Dat verklappen het infuus en de pillen op haar nachtkastje al. Ik loop naar de kantine en zet een kop koffie voor mij en Arno. 

-

Wanneer ik terugkom slaapt Bella nog steeds. Ik geef Arno zijn kop koffie en ga op het voeteinde van Bella's bed zitten. "Ze deed heel even haar ogen open, maar door de morfine viel ze gelijk weer in slaap," zegt Arno. Ik neem een slok koffie en kijk op de klok. Het is al bijna vier uur. Arno en ik zitten hier al zeker drie uur. 

"Als je wilt kun je zo wel naar huis gaan. Ik blijf vanavond hier," zeg ik. 

"Ja, ik ga zo naar huis. Je hebt nu wel echt een leuk meisje gevonden," zegt Arno. Ik knik. 

"Voor zolang het duurt," zeg ik en kijk naar Bella. Bella is perfect. Ze is mooi, lief, schattig. 

"Je vindt haar echt leuk, of niet?" vraag Arno. Ik zucht en sta op van het bed. Ik vind haar inderdaad heel leuk, maar ik ga haar wel verliezen en die realiteit kan ik nog niet aan. 

"Ja," zeg ik. 

"Jack?" Bella kijkt me aan.  

"Hey prinses," zeg ik en loop naar haar toe. "Ga nog maar even slapen. Je hebt nog maar heel kort geslapen." Bella knikt en laat haar vingers langs mijn hand strijken. Ik leun op het bed en druk een kus op Bella's voorhoofd. Ze is weer kokendheet. 

"Jack, ik heb het heet," zegt Bella. Ze kijkt me vermoeid aan. Ze is helemaal platgespoten met morfine. Ik wrijf over Bella's wang en duw dan de dekens een stukje van haar af.

"Zal ik die verpleegster even halen of?" vraagt Arno. 

"Ja kan," zeg ik. Arno staat op en loopt de kamer uit. Bella legt haar hand op mijn arm en zucht. 

"Ik heb het warm," zegt ze. 

"Je bent ook warm." Bella probeert zichzelf omhoog te duwen, maar de morfine heeft haar zwak gemaakt. Ik pak Bella's hand beet en leg mijn andere hand onder haar rug. Dan help ik haar omhoog. "Ik ga wat water voor je halen," zeg ik. 

"Nee, wil je hier blijven?" vraagt Bella angstig en ze grijpt mijn hand vast.

"Ik ga alleen even naar de badkamer," zeg ik, maar ik besluit toch bij Bella te blijven zitten door de angst die ik in haar ogen zie. 

"Kom je bij me liggen?" vraagt Bella. 

"Maar ik dacht dat je het warm had," zeg ik. 

"Heb ik ook, maar ik wil wel dat je bij me komt liggen," zegt ze. Esther en Arno komen de kamer ingelopen. 

"Bella, hoe voel je je?" vraagt Esther gehaast. 

"Ik heb het een beetje warm," zegt Bella. Esther loopt snel naar het raam toe en zet hem wagenwijd open. Dan loopt ze naar de badkamer en komt ze terug met een washandje. 

"Jack, kan jij haar even onder je hoede nemen? Ik sta vanavond alleen op de afdeling en een andere patiënt heeft me nu ook nodig..." zegt Esther ietwat gestresst. 

"Ja, ik let wel op haar," zeg ik. Die woorden zijn voor Esther alweer genoeg om weg te lopen. 

"Ik ga ook maar. Ik moet morgen weer vroeg op," zegt Arno. "Bella, je bent een prachtig mens en ik hoop oprecht dat alles goed met je gaat komen!" zegt hij tegen Bella. "Jou spreek ik later wel, gap," zegt hij tegen mij. Dan verlaat hij nogmaals de kamer. Ik kom bij Bella op het bed zitten en leg het koude washandje op haar voorhoofd. 

"Ik ben heel moe, Jack," mompelt Bella versuft. Ik glimlach en plaats een kus op haar haren. 

"Ga maar slapen," zeg ik. "Je hebt je rust even nodig." 

"Ik heb mijn beste vriendin trouwens verteld dat ik ziek ben," zegt Bella zonder echt bij het gesprek te zijn. Ze heeft haar ogen gesloten en heeft haar hoofd op mijn borst gelegd. Ik heb mijn arm om haar heengeslagen en ga met mijn hand door haar haren. 

"Wat was haar reactie?" vraag ik. 

"Ja wel boos," zegt Bella. "Ze vond dat ik er niet over had mogen liegen." Bella's stem wordt steeds trager en ze trekt de dekens weer omhoog. 

"Heb je het koud, Bel?" vraag ik. Bella reageert niet meer. Ik kijk naar haar en zie dat ze slaapt. Ik glimlach en sluit ook mijn ogen. Deze avond heeft al lang genoeg geduurd. Ik heb al lang genoeg moeten aanzien hoe slecht het met Bella gaat. Nu zij slaapt kan ik ook even loslaten hoe erg de situatie is. Ik voel Bella's adem in mijn nek en voel dat ze dichter tegen me aankruipt. Haar gezicht ligt in mijn nek en ze heeft haar arm over me heengeslagen. 

Kon ik niet op een ander meisje verliefd worden? Een gezond meisje. Een meisje die dit jaar nog wel zou doorkomen. Een meisje met wie ik een leven kon opbouwen. Ik had niet verliefd mogen worden op Bella, maar gevoel kan je niet sturen. 

Daarnaast had geen enkel ander meisje mij kunnen laten voelen wat ik voor Bella voel... 

Maar tijd is een naar begrip. Zeker als er maar weinig van is.