forever and always

18

Jack

Ik loop de kamer van Bella in. "Oké, dankjewel," zegt Bella en ze haalt haar mobiel van haar oor. Bella zet het raam open. Ze heeft nog niet door dat ik er ben en neuriet een liedje. Ik glimlach en blijf op een afstandje naar haar kijken. Ze heeft een oversized t-shirt aan en staat op haar tenen om goed uit het raam te kunnen kijken.

"Bel?" Bella stopt abrupt met neuriën en draait zich om. Ze glimlacht wanneer ze me ziet.

"Je bent te vroeg," zegt ze en ze loopt op me af. Ik leg mijn hand op haar rug en trek haar naar me toe. Bella drukt een kus op mijn lippen. 

"Als je niet met me mee wilt dan ga ik weer hoor," zeg ik. 

"Nee, ik wil wel. Wil je dan even helpen met mijn spullen pakken?" vraagt Bella en ze loopt naar de badkamer. Vandaag neem ik haar mee naar mijn huis. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het wel spannend vind. Niet het feit dat ze mijn huis gaat zien, maar vanwege haar gezondheid. Ik heb tegen Esther verteld dat Bella een weekendje met vriendinnen wilde doorbrengen en toen al zei Esther dat het wel een groot risico was. Dat Bella's gezondheid de afgelopen week ver achteruit is gegaan en dat ze rust moest pakken. Uiteindelijk heb ik Esther weten te overtuigen dat Bella best een weekend uit het ziekenhuis kon, maar als er nu iets met haar fout gaat dan vergeef ik het mezelf niet.

"Dus je had nog helemaal niet ingepakt?" vraag ik terwijl Bella in de badkamer door haar spullen aan het gaan is. 

"Ik wilde net beginnen," zegt Bella zonder op te kijken van haar wastafel. "Kan jij even mijn tas van de kast pakken?" vraagt ze. Ik loop naar de kast en pak de tas eraf. 

"En nu?" vraag ik. 

"Geven," zegt Bella. Ik loop naar haar toe en druk de tas in haar handen. 

"Gaan we commanderen?" vraag ik. Bella glimlacht. 

"Sorry," zegt ze en geeft me een kus. Ik glimlach en pak haar kin tussen mijn hand. 

"Hey meis," zeg ik. Bella glimlacht. 

"Hey," zegt ze. "Ik heb net trouwens mijn ouders gebeld." 

"Wat heb je ze verteld?" vraag ik. 

"Uh, dat ik bij Merel ging logeren," zegt Bella en ze haalt mijn hand van haar kin. Dan gaat ze weer door met inpakken. 

"Bella, je zou het ze vertellen!" zeg ik boos. 

"Ik wilde het ook, maar ik denk niet dat ze het goedkeuren," zucht Bella die druk bezig is met haar make-up tasje volgooien. Ik zucht. 

"Bel, je bent volwassen. Je maakt je eigen keuze. Het is beter het je ouders te vertellen." 

"Dat weet ik echt wel," zegt Bella. "Je doet echt alsof ik dom ben!" Ze kijkt me heel even aan en loopt dan langs me af naar haar bed. 

"Dat doe ik niet," zeg ik. "Ik wil alleen niet dat dit een geheim hoeft te blijven." 

"Dat gaat het wel blijven," zegt Bella. "Dat Merel en Lena het al weten is genoeg," zegt ze. Bella gaat op haar bed zitten en laat zich achterover vallen. "Het is toch maar voor heel even, Jack. Zoveel waarde moeten we hier niet aan hechten," zegt ze. Ik kijk haar verward aan. Voor haar is het dus niet zo speciaal. 

"Denk je er zo over?" vraag ik. Bella kijkt naar het plafond en ik zie een traan over haar wang lopen. 

"Ja," zegt ze zacht, maar ik heb niet het gevoel dat ze het meent. Ik loop naar haar toe en duw haar opzij. Ze laat een klein giecheltje klinken, maar de tranen in haar ogen laten zien dat ze niet gelukkig is. Ik kom naast haar zitten en wrijf de traan van haar wang. Het heeft echter niet het gewenste effect. Bella begint te huilen. Ik zucht en neem haar in mijn armen. Ik trek haar overeind en wrijf over haar rug.

"Bella, waarom huil je?" vraag ik en druk een kus op haar slaap. 

"Ik ben bang," zegt ze zacht en ze legt haar voorhoofd tegen mijn schouderblad aan. Ik druk een kus op haar haren en zucht. 

"Ik ook," zeg ik, "maar je moet even sterk blijven, Bel. We gaan die chemo's doen en wie weet slaat er eentje aan." 

"Dat denk ik niet," zegt Bella. "Ik denk dat ze allemaal niet gaan aanslaan." 

"Bella, niet de hoop opgeven," zeg ik en haal haar hoofd van mijn schouder. Ik kijk haar aan. "Zonder hoop wordt het helemaal niks." 

"Jack, ik vind je echt leuk," zegt Bella. Ik glimlach. "Maar ik ben bang dat ik je straks achterlaat," zegt ze. 

"We zullen zien of dat gebeurd. Ik ga er alles aan doen om je hier te houden." 

"En ik wil mensen echt wel over ons vertellen, maar ik denk dat mensen er een mening over hebben. Ook omdat je mijn arts bent." 

"Stagiair, Bel," zeg ik. Bella glimlacht en veegt een traan van haar wang. 

"Oké stagiair, maar wat maakt het uit? Praktisch ben je arts," zegt ze. Ik schud mijn hoofd. 

"Praktisch ben ik werkloos," zeg ik. Bella wrijft over mijn wang. 

"Ik wil je niet kwijtraken door dit," zegt ze. "Door die ziekte." Ik doe mijn best de tranen binnen te houden. 

"Wil je nog een weekendje naar mijn huis of blijf je hier?" verander ik het onderwerp. 

"Ik ga wel mee met je," zegt Bella. Ik knik tevreden en sta op van het bed. Bella heeft daarentegen een ander plan en pakt mijn hand vast. Ze trekt me het bed weer op. Ze drukt haar lippen zachtjes op de mijne en begint me te zoenen. Ik grijns en glijdt met mijn hand via haar nek naar haar achterhoofd. Bella legt haar handen rond mijn nek en trekt me dichter naar haar toe. 

"Bel, we kunnen dit een heel weekend bij mij doen," zeg ik. 

"Ik wil het nu," zegt Bella en ze drukt haar lippen weer op de mijne. Ik glimlach en ga heel even mee in de zoen. Dan eindig ik hem. 

"Bel, pak je spullen in en ga met me mee naar mijn huis," zeg ik. Bella drukt nog snel een kus op mijn lippen en staat dan op. Ik kijk hoe ze naar de badkamer loopt en haar haar even in model brengt voor de spiegel. Ik maak via de spiegel oogcontact met haar. Bella glimlacht verlegen en gooit dan de badkamerdeur dicht. Ik glimlach.