forever and always

24

Jack

Ik kom Bella's kamer binnen en tref haar slapend aan. Heel even mist mijn hart een slag, omdat ze er verdacht stil bij ligt, maar als ik dichterbij kom zie ik dat ze nog ademt en ook de hartmonitor naast haar geeft nog een hartslag neer. Esther komt achter mij aan de kamer binnen. 

"Moet jij niet bij meneer Zeeuwen zijn?" vraagt ze. Ik knik en loop Bella's kamer weer uit. Ik moet oppassen bij haar. Als mensen hier erachter komen dat we een relatie hebben kan ik een baan wel vergeten. Al is dat nu niet mijn grootste zorg. Ik stap de kamer van meneer Zeeuwen in. Een oude man van in de tachtig ligt als een zoutzak op zijn bed. Zijn mond staat op en hij ademt zwaar. Wanneer ik de kamer in loop kijkt hij op van de tv. 

"Jack," zegt hij. Ik groet hem en vertel hem de uitslagen van de afgelopen test. De kanker in zijn darmen is iets kleiner geworden en het is mogelijk een bestraling te doen. De man kan zijn geluk niet op en ook zijn vrouw die een minuut later de kamer in komt is dolblij. 

"Ik zeg hiermee niet dat we het helemaal kunnen verwijderen, maar er zit een grote kans in dat je de ziekte gaat verslaan." De man bedankt me hartelijk en ik verdwijn de kamer uit. Ik zucht. Ik zou dit nieuws ook aan Bella willen kunnen vertellen, maar haar uitslagen worden met de dag erger. 

"Het gaat steeds slechter met Bella Kuipers. Toen we gisterenavond bij haar langskwamen zag ze heel bleek en hebben we gelijk wat testen uitgevoerd. De kanker lijkt te groeien." 

Deze woorden heb ik deze morgen aan moeten horen en ik moest mezelf dwingen mijn tranen in te houden. Ik kan haar niet levend houden, hoe graag ik het ook zou willen. 

"Jack?" Ik draai me om en kijk naar Lena. 

"Hey. Hoe voel je je?" vraagt de dokter in mij gelijk. 

"Wel goed, maar daar wil ik het niet over hebben. Bella heeft me verteld van jullie relatie," zegt ze zacht. "Ze wil niet dat ik er met anderen over praat, maar ik weet niet of jij daaronder valt." 

"Wat heeft ze gezegd?" Ik ben niet eens boos dat Lena ervan weet. Bella en Lena zijn beste vriendinnen geworden, die praten nu eenmaal met elkaar. 

"Dat jullie wat hebben, maar ze wilde het eerst niet zeggen," zegt Lena. 

"Hoe lang weet je dit al?" vraag ik. 

"Drie dagen." 

"Heb je in die dagen nog met Bella gepraat?" 

"Nee. Ze slaapt veel." Ik zucht. Dan is het dus niet alleen als ik er ben. Dan gaat ze echt snel achteruit, want alle drie de dagen dat ik hier was sliep ze ook al. 

"Lena, ik zou het waarderen als je het verder voor jezelf houdt." 

"Ja nee tuurlijk!" zegt Lena. "Maar ik wilde alleen even zeggen dat ik er heel veel respect voor heb. Je weet dat ze het niet lang meer gaat redden en toch geef je haar nog de kans om verliefd te worden." 

"De enige kans die ik haar wil geven is de kans op beter worden. Dat ik gevoelens voor haar heb ontwikkeld is misschien een fout geweest." 

"Vind je haar niet leuk?" vraag Lena boos. 

"Jawel. Heel erg. Maar ik weet niet wat ik moet doen als blijkt dat ze het echt niet gaat redden. Lena, ik kan dit beter niet met jou bespreken." Lena knikt zachtjes en draait zich om. 

"Ik snap het," zegt ze. Ik zucht en kijk hoe Lena naar Bella's kamer loopt. Ik besluit erachteraan te lopen, ook al moet ik nu bij een bespreking zijn. Lena loopt de kamer in. Niet veel later stap ik ook de kamer in. "Ik dacht dat ze wel wakker zou zijn," zegt Lena zacht.