forever and always

20

Bella

Ik word wakker naast Jack. Hij zit naast me in het bed met een laptop op zijn schoot. Ik wrijf in mijn ogen. "Hey," zeg ik zacht. Jack kijkt naar me en glimlacht. Hij legt zijn hand op mijn hoofd en wrijft eroverheen.

"Hey slaapkop," zegt hij. Ik glimlach en leg mijn hoofd tegen Jack zijn been aan. Ik zeg niks meer en geniet voor heel even van de stilte. In het ziekenhuis hoorde ik alleen maar gepiep, gehuil en rijdende karren. Hier is het gewoon stil. Ik hoor Jack tikken op zijn toetsenbord en mijn adem, maar verder hoor ik niks. Ik sluit mijn ogen weer, maar word weer opgeschrikt door Jack. "Wakker blijven nu hoor," zegt hij. "Je bent nu al vijf keer wakker geworden en elke keer ga je weer slapen."

"Sorry," zeg ik zacht en doe mijn best om wakker te blijven. Jack verplaatst zijn hand van mijn haren naar mijn heupen. Ik grinnik en ga rechtop zitten. "Wat ben je aan het doen?" vraag ik en leg mijn hoofd op zijn schouder.

"Ik ben een verslag aan het typen," zegt Jack en hij drukt een kus op mijn haren.

"Waarvoor?" vraag ik.

"Mijn studie," zegt Jack. Hij legt zijn hand rond mijn middel en trekt me strak tegen hem aan. Op deze manier kan hij nog met beide handen bij het toetsenbord.

"Jack," lach ik. "Ik krijg geen lucht zo." Jack kijkt me heel even twijfelend aan, maar ziet dan dat ik een grap maak en drukt een kus op mijn lippen.

"Ik ben over een halfuurtje klaar," zegt hij. "Je mag de tv aanzetten als je wilt." Ik glimlach en druk een kus op zijn wang. Dan maak ik me los uit zijn greep en loop ik richting de woonkamer. Ik ga op de bank zitten en druk de tv aan.

-

Een kwartiertje later komt Jack de woonkamer inlopen. Hij heeft geen shirt aan en heeft een boek in zijn hand. Hij gooit het boek op het aanrecht en loopt dan naar mij toe. "Dus, wat wil je doen op deze vrije dag?" vraagt hij terwijl hij naast me komt zitten. Ik glimlach en haal mijn schouders op.

"Ik wil nog zoveel doen," zeg ik, "maar dat gaan we niet redden in één dag."

"We kunnen een begin maken," zegt Jack. "En als het nodig is mag je hier best nog een nachtje blijven slapen hoor," zegt hij alsof het een straf is.

"Nou ik weet niet of ik dat wel overleef," zeg ik. Voor het is maak ik een grap over de dood tijdens mijn ziekte. Ik lach kort, maar zie dan dat Jack me serieus aankijkt. "Het was een grap," zeg ik.

"Dat begrijp ik hoor. Hoe voel je je?" vraagt hij en hij legt zijn hand in mijn hals. "Je voelt weer een beetje warm."

"Het gaat, Jack. Ik wil ontbijten met pizza," zeg ik. Jack wrijft met zijn vingertoppen in mijn nek en glimlacht.

"Dan gaan we maar kijken welke pizzeria er open is," zegt hij en hij pakt zijn telefoon van de salontafel. "En welke pizza mag het zijn?" vraagt hij.

"Een speciale pizza." Jack glimlacht en kijkt op zijn mobiel. Ik kijk eerst wel mee, maar kijk daarna alleen nog maar naar Jack. Het is zo oneerlijk dat ik hem nu pas tegenkom. Ik had hem een jaar eerder tegen moeten komen. Dan had hij geweten hoe ik was zonder de ziekte. Nu ben ik een depressief hoopje ellende, terwijl ik vroeger de vrolijkste meid ooit was. Ik druk een kus op Jacks kaak en leg dan mijn hoofd in zijn nek.

"Ik ga even een vriend van me bellen," zegt Jack. "Die gaat wel een pizza regelen, want kennelijk zijn er geen pizzeria's open om half elf." Ik lach.

"Ga je Arno bellen?"

"Knap dat je die naam hebt onthouden," zegt Jack, "maar ik ga hem niet bellen. Ik ga een andere vriend bellen. Ik ben zo terug!" Jack drukt een kus op mijn slaap en staat dan op. Hij verdwijnt de slaapkamer in. Ik blijf naar de dichte deur kijken en zucht. Zuchten doe ik de laatste tijd volgens mij alleen maar, maar alles lijkt dan ook zo zwaar. De pijn die de ziekte me geeft valt wel mee in verhouding met de pijn die ik voel als ik nadenk over het verlaten van Jack, mijn ouders en mijn vrienden. Ik wilde vroeger altijd een baan, kindjes, een man, maar het enige wat ik nu nog wil is leven. Ik hoor geklop op de voordeur. Ik wissel mijn blik van de slaapkamerdeur naar de voordeur en wacht tot Jack uit de slaapkamer komt om open te doen, maar na eens heleboel klopjes komt Jack nog steeds niet. Ik bijt op mijn lip en sta op. Ik trek mijn shirt recht en zo ver mogelijk naar beneden.

"Hey," zeg ik als ik de deur open. Een jongen van Jacks leeftijd staat voor de deur. Hij heeft een grote tas in zijn hand en een kleiner tasje aan zijn andere hand. Hij glimlacht naar me en strekt zijn hand naar me uit.

"Tony," zegt hij. "Jij bent zeker Bella?" Ik ben verbaasd dat deze jongen mijn naam weet.

"Ja," zeg ik.

"Wat leuk je te leren kennen," zegt hij. Ik glimlach en zet een stap opzij.

"Jack is in de slaapkamer," zeg ik. Tony kijkt me aan en glimlacht. Dan stapt hij langs me af.

"Ik wist niet dat dingen tussen jullie zo serieus waren. De laatste keer dat Jack over je sprak leek het niet zo goed te gaan," zegt hij. Ik frons mijn wenkbrauwen. Wat heeft Jack met zijn vrienden besproken? Zouden zijn vrienden allemaal weten dat ik ziek ben?

"Zo serieus zijn dingen tussen ons nog niet hoor," zeg ik. "Maar Jack is in de slaapkamer." Ik doe mijn best dit aparte gesprek af te ronden. Ik word bijzonder ongemakkelijk bij het feit dat deze jongen al veel over me weet. Tony glimlacht en loopt dan de slaapkamer in.

Voor tien minuten zit ik alleen op de bank. Jack en Tony zijn in de slaapkamer druk in gesprek, maar door de deur die tussen de woonkamer en slaapkamer zit hoor ik enkel gedempte stemmen. Na tien minuten komt Jack de slaapkamer uit. Tony loopt achter hem.

"Kleed je om," zegt Jack. Ik frons mijn wenkbrauwen.

"Wat gaan we doen?" vraag ik. Tony knipoogt naar Jack en loopt dan het huis uit.

"Veel plezier, Bella," zegt hij nog.

"Jack, wat gaan we doen?" vraag ik iets bezorgder.

"Ik dacht dat iemand pizza wilde als ontbijt," zegt Jack en hij trekt me van de bank af. Zijn lippen raken de mijne voor een milliseconde. Daarna draait Jack me om. "Hup, omkleden!" zegt hij en hij geeft een tik op mijn kont.

"Jeetje, Jack," lach ik en loop naar de slaapkamer. Op het bed tref ik een rode jurk aan en rode hakjes. "Waar komt dit vandaan?"

"Denk je echt dat vrienden van mij zonder reden naar mijn huis komen," zegt Jack. Ik glimlach en geef Jack een kus.

"Dank je," zeg ik. Jack glimlacht en pakt de jurk van het bed.

"Omkleden!" zegt hij. Ik gniffel en pak de jurk uit zijn handen.

"Oké baas."