တံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ျပတင္းေပါက္ေဘးမွီရပ္ေနသူ အငယ္ေလးကို ေတြ႔လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ကိုယ္ရံုးခန္းထဲကိုယ္ ဝင္လာေသာ ကြၽန္ေတာ္ကပင္ အနည္းငယ္တြန္႔သြားခဲ့ရပါသည္။
"ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ....."
ကြၽန္ေတာ့္အသံက အတိုးႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ ဘယ္ဆီအာရံုလြင့္ေနမွန္း မသိေသာ အငယ္ေလးကေတာ့မၾကားဘဲ ၿငိမ္ရပ္ေနဆဲ....။ အျပင္ဘက္သို႔ေငးၾကည့္ေနတဲ့ သူ႔ပံုစံက အနည္းငယ္ ေဆြးျမည့္ေနသေယာင္....။
အနားသို႔အေရာက္ ပခံုးပုတ္မိကာမွ သတိဝင္လာေသာအျဖစ္ကို ကြၽန္ေတာ္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေ႐ွာင္လႊဲႏိုင္၍မရ...။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေမးခြန္းထုတ္ လိုက္ပါသည္။
"ကဲ...ေျပာပါဦး...ငါမ႐ွိတဲ့အခ်ိန္ ဘာေတြျဖစ္သြားလဲ..."
"မေျဖခ်င္ဘူးကြာ...."
ျပတင္းေပါက္အျပင္ကိုသာေငးရင္း ျပန္ေျဖေသာအငယ္ေလးစကားက ကြၽန္ေတာ့ကို ဘဝင္မက်ေစေသာ္လည္း ဆက္မေမးမိေတာ့ပါ...။ ကိုယ့္စားပြဲမွာသာ ကိုယ္ဝင္ထိုင္ရင္း လုပ္စရာအလုပ္ေတြ အၿပီးသတ္ေနခိုက္...တျခားေနရာသို႔ ဆက္ေရြ႔သြားျပန္ေသာ အငယ္ေလး....။ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူ႔ဦးတည္ရာသည္ ဧည့္သည္ထိုင္ရန္ ေနရာခ်ထားေသာ ဆိုဖာခံုဆီမွာ....။
ခႏၶာကိုယ္ကိုေျဖေလ်ွာ့ထိုင္ကာ မ်က္ႏွာက်က္ကို ေခါင္းေမာ့ၾကည့္ေနသည့္ သူ႔ပံုစံက ၾကည့္ေနရင္း ေတာ္ေတာ္အဆင္မေျပလာသည္မို႔ လုပ္လက္စအလုပ္ကို ရပ္ၿပီး အနားသြားထိုင္လိုက္သည္။
"မင္းပံုစံကိုၾကည့္ရတာ..စိတ္ဆင္းရဲဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ
အငယ္ေလးရာ...ရင္ဖြင့္စရာလူ မ႐ွိတာလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔...ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာ ငါ့ကိုေျပာျပရင္
မင္းစိတ္ထဲ နည္းနည္းေပါ့သြားတာေပါ့..."
အငယ္ေလးဆီမွ သက္ျပင္းဖြဖြခ်သံကိုၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္ ဆိုလာေသာစကားကို ကြၽန္ေတာ္ျပန္မတံု႔ျပန္ႏိုင္ခဲ့....။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘယ္လိုစကားမ်ိဳးကမွ သူ႔ကိုမႏွစ္သိမ့္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိသြားလို႔ပါ....။
သူေျပာခဲ့သည္က.....
"အဲ့တာအပိုေတြပါ အစ္ကိုရာ...ငါ့ရင္ထဲေပါ့သြားဖို႔ဆိုတာ ငါ့ကိုစိတ္ထိခိုက္ေအာင္လုပ္တဲ့ ကာယကံ႐ွင္ကိုယ္တိုင္ ကူညီေပးမွရမွာ...ငါကိုယ္တိုင္ေတာင္ ႀကိဳးစားမရတဲ့ကိစၥကို မင္းလိုေဘးလူက ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မွာလဲ...."
YOU ARE READING
အ႐ုဏ္ဦးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းအလင္းေရာင္(အရုဏ်ဦးရဲ့ချစ်ခြင်းအလင်းရောင်)(Z/U)
Romantika(Zawgyi) အေမွာင္ဖံုးေနၿပီလို႔ ထင္ခဲ့တဲ့..... ကြၽန္ေတာ့ဘဝေနရာလြတ္ေလးထဲ အလင္းေရာင္ေလးတစ္ပ် တျဖည္းျဖည္း ဝင္ေရာက္လာေသာအခါ.... (Unicode) အမှောင်ဖုံးနေပြီလို့ ထင်ခဲ့တဲ့..... ကျွန်တော့ဘဝနေရာလွတ်လေးထဲ အလင်းရောင်လေးတစ်ပျ တဖြည်းဖြည်း ဝင်ရောက်လာသောအခါ.... Own...
