Chapter 55

38.2K 2.8K 237
                                    

>>>>>Unicode<<<<<

"ဒီး...ဒီး...."

ဖုန်းမှ vibration ကြောင့် သျှန်နောင် အလျှင်အမြန်ထကာ ဖုန်း ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။

"ဟဲလို"

သူ့အသံက အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေသေးသည်ကို ဖုံးဖိမရ။

"သျှန်နောင်... နင့်ကို လုံခြုံရေး ကိုတိုးဖုန်းခေါ်ပြီးပြီလား။"

မမိုး၏ အရေးကြီး သုတ်ပြာအသံကြောင့် သျှန်နောက်မှာ အိပ်ချင်စိတ်တို့ လွင့်ပါးသွားတော့သည်။

"ဟင့်အင်း... ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"ဆိုင်ကို လူနှစ်ယောက်က မီးရှို့မလို့လုပ်တယ်တဲ့။"

"ဘာ?!!"

သျှန်နောင်မှ အလန့်တကြားဖြင့် အိပ်ရာပေါ်သို့ ထထိုင်လိုက်လျှင် သျှားအိမ်ပါ မျက်လုံးပွင့်လာတော့သည်။

"Baby ဘာဖြစ်တာလဲ"

သျှန်နောင်က မဖြေ။ အိပ်ရာပေါ်မှဆင်းကာ ဗီရိုရှိရာဆီသို့ ပြေးသွားကာ အဝတ်အစားများ ထုတ်ယူနေသည်။

"..... ကိုတိုးက အချိန်မှီတားလိုက်လို့ ဆိုင်ကတော့ ဘာမှတော့ မဖြစ်သွားပေမယ့် အဲ့ဒီ့လူထဲက တစ်ယောက်က ဓါးနဲ့ထိုးလို့ ကိုတိုး လက်ဖျံနဲ့ လက်မောင်းမှာ ဒဏ်ရာရသွားတယ်တဲ့။"

"ကိုတိုးအခု ဘယ်မှာလဲ"

"ဆေးရုံမှာ.... ငါ အခု အဲ့ဒီ့ကို သွားနေတယ်။"

"ဟုတ်ပြီ... ကျွန်တော်အခုပဲလာခဲ့မယ်။ ဒါပဲနော်"

သျှန်နောင်က ဖုန်းချလိုက်သည်နှင့် pajama အင်္ကျီကို အလျှင်အမြန်ချွတ်ကာ ထုံးစံအတိုင်း ရှပ်လည်ကတုံး အဖြူရောင်နှင့် slim fit Style pant မီးခိုးရောင်လေးသို့ လဲလှယ်ရင်းမှ...

"ရွှေနယားကို လူနှစ်ယောက်က မီးရှို့မလို့ လုပ်တယ်တဲ့။ ညစောင့်ကောင်လေးကြောင့် အထမမြောက်သွားဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီကောင်လေး ဒဏ်ရာရပြီး ဆေးရုံမှာ။ သိပ်တော့ ကြီးကြီးမားမားမဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သွားတွေ့လိုက်ဦးမယ်။ မောင်ကတော့ ပြန်အိပ်လိုက်။ အခုမှ မနက် ၄ နာရီပဲရှိသေးတယ်။"

အခ်စ္တို႔ျဖင့္ အတိၿပီးေသာ...|| အချစ်တို့ဖြင့် အတိပြီး​သောWhere stories live. Discover now