Şarkı: Deniz Tekin - Kendine İyi Bak
Kahvaltıdan sonra beraber ilk adrese gittik. Bana hiçbir şey sormaması hoşuma giderken kalbimde bir acının oluşması beni huzursuz ediyordu. Arabada çalan şarkıyla gözlerimi kapatıp inmekle inmemek arasında kaldığım kısacık anda koluma dokunduğunu hissedip irkildim.
"İnmek istemiyorsan evine bırakabilirim," dediğinde yutkunup kirpiklerimi araladım. Dudaklarımı birbirine bastırırken kemerimi çözüp arabadan aşağı atladım. İndi, arabayı kilitleyip yanıma geldiğinde sağ cebime sokuşturduğum kağıdı çıkarttım.
"Emin değilim ama, daha fazla o evde kalamam," dedim bakışlarımı kaçırıp önünde dikildiğimiz iki katlı, büyük beyaz eve bakarken.
"Neden peki?" Başımı iki yana sallayarak dolan gözlerimdeki yaşları elimin tersiyle kuruladım. Burnumu çektiğimde gözlerimle birlikte burnumun ucu da sızlamaya başladı.
"Kardeşim dediğim insan bana kendisi hakkında yalanlar söylerken olmaz. Duramam. Oraya ait değilim. Bu dünyaya ait değilim. Ölmeyi hak etsem de ne yaşamayı başarabiliyorum, ne de yok olup gitmeyi."
Gözümün önüne düşen bir tutam kıvırcık saçı kulağımın arkasına sıkıştırırken aramızda birkaç metre kalacak şekilde dibimdeki yerini aldı.
Gözlerimi bakarak yumuşak bir sesle "Aynısı benim için de geçerli. Yine de hayata tutunacak sebepler hep vardır. Benim de var. Peki sen? Ya senin sebeplerin neler? Hiç düşündün mü?" dedi. Derin bir nefes aldığında saçımı okşayan eline vurup arkamı döndüm.
"Eve gitmek istiyorum," dediğimde arkamdan yaklaşıp kollarını bana sardığında dirseklerimle onu ittirip "Arabayı açar mısın?" dedim ağlamaklı sesimle burnumu çekmeden önce.
Kilidi açarak bindiğinde ben de arabaya geçip eş zamanlı olarak onunla beraber kemerimi taktım. Kapıyı kapattığımızda radyoyu kapatıp "Seni üzdüğüm için özür dilerim," diye fısıldayıp anahtarı çevirdi.
Yola koyulduğumuzda alnımı cama yaslayıp gözlerimi kapattım. Özür dilenecek bir şey olmadığını bilsem de, acılarla bezeli ruhumun kalbimde bıraktığı yanık izlerine engel olamıyordum.
🐞🐞🐞
"Konuşabilir miyiz?" Arabadan Okyanus'un dürtmesiyle uyanıp indiğimde Eylem'in sorusuna aldırış etmeden kırgınlığımı bütün hıncımın arkasına saklayarak kapıda beliren Şimay'a baktım.
"Sinek vızıldıyor galiba. Bir şey duyuyor musunuz?" Buz gibi sesimin ardından bir Şimay'a bir Okyanus'a bakarken göz ucuyla Eylem'in yaşlara boğulmak üzere olduğunu gördüm.
"Odamdayım. İzin verirseniz," dedikten sonra omuzumla tanımadığım yabancının omuzuna sertçe çarpıp onu yere düşürdüm.
Şimay "Bu yaptığın çok ayıp Derin," diyip onun yanına koşarken "Sana sormadım!" diye bağırıp hızlı adımlarla odama gittim. Kalbim yırtık patik gibi delik deşik olurken kendimi ebeveyn banyosuna kilitleyip soğuk suyu açtım. Kıyafetlerimle gözlerim kapalı, suyun altında dururken üşümekten titreyen bedenime kollarımı sarıp sessiz hıçkırıklarımı karanlığa sardım.
YOU ARE READING
Ruhu Yaralı Kız (Tamamlandı.)
Teen Fiction"Geçmişinle yüzleşemezsen geleceği harcarsın." Onun hikâyesi annesinin katili olarak suçlanmasıyla başladı. Gözlerini açar açmaz zanlı ilan edilen bu bebek, büyüdükçe ona uzatılan her ele içindeki kalbi kırık çocuğun karanlık yüzüyle karşılık verdi...
