Şarkı: Kolpa - Hiç Bitmez Bu Masal
Sabah kalktığımda yanımda yatan Eylem'in saçlarını öpüp kıpırdanması karşısında kıkırdadım. Kaşlarını çatıp bana sırtını dönerken bacaklarımı sarkıtarak yavas hareketlerle ayağa kalktım.
Mutfağa giderek elime aldığım bardağa musluktan su doldurup kafama diktim. Tezgaha geri bıraktığım bardağa kısa bir bakış atıp hoplaya zıplaya salona girdim.
Karşılıklı kanepelerde uyuyan iki serseri kılıklı beye bakıp sırıttım. Bugün kendimi nedensiz yere heyecanlı hissediyordum. Sanki yıllardır uyuyan küçük çocuğum uyanmış, kızım hayata yeniden "Merhaba," diyordu.
"Okyanus kalkar mısın?" Üzerine eğilip kulağına fısıldamamdan sonra homurdanıp kulağını kaşıdı. Sağ elimi uzatıp tırnaklarımla boynunu gıdıkladığımda "Lan," diye çemkirip yerinde fırlarken kafalarımızın keçi misali tokuşması üzerine "Ayyy!" diye bağırıp başımı tuttum.
Geriye çekilerek olayı yeni yeni idrak eden serseme bakarken "Aptal. Acıdı," diye kızıp arkamı döndüm. Koşarak odadan çıktığımda hayal meyal Bora'nın "Ne oldu ya?" deyişini duydum.
"Derin iyi misin?" Ağlamaklı gözlerimi odanın kapısında uyku mahmurluğuyla dikilen Eyleme çevirip koştum. Ona sıkıca sarılıp bir çocuğun annesine yanaşması gibi başımı omuzuna yasladım. Olayı anlattığımda bir kahkaha atıp saçlarımı öptü.
"Sen belasın Derin. Sevimli belanın tekisin." Hâlâ kahkaha atmaya devam eden onu serbest bıraktığımda Okyanus ile Bora'nın gülerek salondan çıktıklarını fark ettim.
"Afedersin," dedi kibarca. Yanıma gelip ellerini ceplerinden çıkarttığında sırıtmadan duramadım.
"Affedildin," dediğimde saçlarımı karıştırıp kolunu omuzlarıma attı. Elini ittirerek "Askerlik arkadaşın değilim," dedim buzlanmasına engel olamadığım katılaşan sesimle. Başını sallayarak dışarı çıktığında "Biz kahvaltıyı hazırlayalım. Hadi Bora," diyen Eylem'le beraber mutfağa geçtiler.
Odama giderek dün dolduramadığım anı defterime yazmaya karar verip masamın başına geçtim. Kalemi parmaklarımda döndürürken açtığım sayfaya oflayıp kendime düşünmek için biraz zaman verdim.
Mutluyum.
Nedensiz.
Kırgınım.
Sebepsiz.
Seviyorum.
Her şeyi, herkesi.
Güveniyorum.
Yanımda olduğunu bildiğim canımdan parçalarıma.
Ve sarılıyorum.
Kalbimde yer edinmiş milyonlarca kişiye.
Kalemi bırakıp defteri kapattığımda açık bıraktığım kapı tıklatıldı. Kafamı kaldırıp baktığımda "Gelebilir miyim?" dedi. Başımı sallayarak "Gel lütfen," dediğimde tereddütle ellerini ceplerine sokup yanıma geldi.
Kalktığımda eliyle saçlarımı düzeltip burnuma bir öpücük kondurdu. Sonra çenemi gıdıkladığında kendimi tutamayıp bir kahkaha attım.
"Sen de boynumu gıdıklamıştın. Ödeştik," dediğinde gülümseyip saçlarını karıştırdım. Kahkahalarımız Eylem'in "Hadi kahvaltıya," diyerek seslenişiyle son bulurken art arda odadan çıkıp mutfağa koşturduk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhu Yaralı Kız (Tamamlandı.)
Teen Fiction"Geçmişinle yüzleşemezsen geleceği harcarsın." Onun hikâyesi annesinin katili olarak suçlanmasıyla başladı. Gözlerini açar açmaz zanlı ilan edilen bu bebek, büyüdükçe ona uzatılan her ele içindeki kalbi kırık çocuğun karanlık yüzüyle karşılık verdi...
