22. Bölüm: Merhamet

150 16 0
                                    

Şarkı: Tuğçe Kandemir - Gülü Soldurmam

Not : Bu bölüm ve diğer bölümler yine Derin'in ağzından devam edecektir. İyi okumalar.

Kafedeki işim biter bitmez çıktım. İyi günler dileyenlere bir karşılık bile vermeyip evime doğru hızlı adımlarla yürümeye başlarken düşünüyordum.

Daha şimdiden İzmir'i özlemiştim. Evimi, kardeşim dediğim kızı, belki de Okyanus'u...

Kalbim hızlanırken adımlarımı da arttırıp yüreğime ayak uydurduğum sırada aklıma gelen teklifleri eve gittiğimde değerlendirme kararı aldım.

Kapıdan girdiğimde kilitleyip botlarımı kenara koydum. Odama gitmeden önce kahve hazırlamaya karar verip önce mutfağa yöneldim.

Acilen kafeine olan ihtiyacımı bastırmam gerektiğinden ketıla su koyup kaynattım. Bardağa bir paket 3ü 1 aradayı döktükten sonra suyu da ekleyip çekmeceden aldığım kaşıkla karıştırdım.

Çay kaşığını tezgaha bırakıp burnuma tuttuğum bardaktan yükselen dumanlar arasında kokuyu tadıp gözlerimi kapattım. Daha sonra kirpiklerimi aralayarak defterimi yazmak üzere odama gittim.

Özledim.

Her şeyi,

Herkesi,

En çokta hayatımı.

Geçmiştir adı,

Yoktur kaçışı.

Şimdidir adı,

Vardır kerameti.

Gelecektir sonrası,

Uzanır ebedi sonsuzluğa.

Kendimi arıyorum.

Bulamıyorum.

Kim olduğumu bulmaya çalışırken,

Biraz daha sorguluyorum.

Canım yanıyor,

Yakıyorum.

Kalbim ağrıyor,

Kanatıyorum.

Katil olduğum bu dünyada,

Can almadan duramıyorum.

Yazmayı bırakıp bir bacağımı yukarı çektim. Bardağı ellerim arasına aldığımda ılımıştı. Bir yudum aldıktan sonra gözlerimi diktiğim duvardan ayırıp kafamı çevirdim.

Saatin yedi olduğunu gördüğümde gözlerimi tekrar duvara tutuklattım. Bedenim gerilirken yutkunup bir yudum daha aldığım kahve bardağını geri bırakıp kalktım.

Eylem'i ya da Alyay'yı, artık her neyse affedebilir miydim? Peki ya kendimi? Kendimi affedecek gücüm var mıydı?

Başımı iki yana sallarken "Geçmişimden kaçtığım için affedilmeye ihtiyacım yok," diye mırıldanıp camı açtım. Dışarı baktığımda yüzüme asılan esinti beni farklı diyarlara götürürcesine kanatlarını açtı.

Kendi kendime gülümseyerek mırıldanmaya devam ettim.

"Eylem bana yalan söyledi. Herkes bir şansı hak eder ama, hazır değilim. Yüzleşme konusunda kendimi henüz merhametli hissetmiyorum."

Derin bir nefesi gülü koklar gibi içime çekerken gülümsemem yerini büzdüğüm titreyen dudaklara bıraktı. Burnum sızlarken gözümden akan yaşların esiri olmamak için kendimi odadan koridora atıp banyoya geçtim.

Soğuk suyun altına geçerken yaşlar suyla beraber damarlarımdan kayıp gidiyordu.

Ruhu Yaralı Kız (Tamamlandı.)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu