34. Bölüm: Konuşma

152 16 0
                                    

Şarkı: Cem Adrian ve Şebnem Ferah - İnce Buz Üstünde Yürüyorum

Okyanus'tan :

Gamze ile Berke abimle beraber telaşla bize gelirlerken el sallayıp saklayamadığım hüzünlü gözlerle hemşirenin ardından yoğun bakıma girdim. Yatakta yanına oturduğumda "Sadece beş dakika," dedi hemşire.

Ben beş dakikaya bir ömrü nasıl sığdıracaktım? Neler söyleyecektim?

"Biliyor musun Derin?" diyerek başladım önce. Beş dakikaya her şeyi sığdırabileceğime olan inancım güzel yüzünü gördükten sonra başlamıştı.

"Bir annem var. Babamın sahte deli raporuyla akıl hastanesine kapattığı. Sonradan gerçekten aklını yitirdi ve Şizofren oldu. Annem o adamın elinden bizi korumak için canını bile feda ederdi. Bir abim var, Eymen. Anlatmıştım suçumu nasıl üstüne aldığını. Bir de kız kardeşim var, Deniz. Babam onu doğduğu gibi evlatlık verip parayla Amerika'ya göndertti. Hakkında başka da bir şey bilmiyoruz."

Sustum. Derin bir nefesin ardından öksürüp boğazımı temizledim.

"Hayatımda ilk defa annem dışında bir kadını çok sevdim. Güvendim. Aşık oldum. Erkek çocukları anneye düşkündür ya, ben sana düştüm. Beni suçlasan da, kaçsan da ben senden gidemiyorum. Kalp öyle bir şey ki, seni sevdiğim her saniye benim için yeniden doğuşumun bir simgesi adeta."

"İyi ki varsın," dedim birkaç dakika durakladıktan sonra. Başımda dikilen hemşireyle eline bir öpücük kondurup kalktım. Benden sonra içeriye Bora girerken bana sarılan abimin kollarında "Onu çok seviyorum abi," diyerek ağlamaya başladım.

Bora'dan :

"Ben çok konuşmayacağım," dedim sandalyeyi çekip otururken. Hemşire beş dakika sürem olduğunu söyleyerek serumu kontrol ederken acılı gözlerimi Derin'in yüzüne dikip konuşmaya başladım.

"Hepimiz seni bekliyoruz. Kardeşime umutlarını yeniden verdiğin için teşekkür ederim. Eylem de çok üzüldü, helak oldu. Bize geri dön dostum. Sen bize gelene kadar gitmeyeceğiz."

Başka ne söyleyeceğimi bilemeyen ben için, duygusallık uzak olduğu kadar yakındı ruhuma. Babam öldükten sonra çok acı çeken bedenim, annemin hâlini gördükten sonra kendisine dramatikliği yasaklayan beynime meydan okumuştu.

"Kendine ve bize iyi bak Derin," diyerek melek gibi güzel olan bu kızın saçlarını yüzünden çektim. Sıra Eylem'deydi. Odadan çıktığımda Eylem'in omuzuna vurup güven verecek şekilde ufak bir tebessümde bulundum. Ağlayan Okyanus'un yanına gidip Eymen abiyle ona sarıldığımda benim de içimde fırtınalar kopuyordu.

Ruhu Yaralı Kız (Tamamlandı.)Where stories live. Discover now