Şarkı: Cem Adrian - Bir Katilin Ellerinde
Not: Bu bölüm Okyanus'un ağzından anlatılmaktadır.
Hıçkırıklarımı susturup gözlerimi kurulayarak etrafıma toplanmış insanları umursamadan Derin'i bileğinden tuttuğum gibi kalktım.
İrkilerek bana korku dolu bakışlarını yollarken dudaklarımı birbirine bastırıp bileğini biraz daha kavradım ve onu peşimde sürükleyerek karşı yola geçtim.
Telefondaki kişi birkaç saniye konuşmamış, sonrasında "Kardeşim," demişti. En son çocukken gördüğüm, aileye dair hatırlamadığım anılarımı da beraberinde silen abim "Ben geldim. Artık yanındayım," demişti.
Anılar bir bir gözümün önüne gelirken onun oturduğu sokağa girmiştik. Kolunu benden kurtarırken gözlerime öfkesinin ardına gizlediği fark ettiğim hüznüyle bakıyordu.
"Neler oluyor!?Bu halinin bir açıklaması var mı!?" Bağırması içimdeki camları bir bir kırarken zemine dağılan ucu sivri döküntüler yüreğimi deliyordu.
Bir gömleğin ilmek ilmek dokunup sonra parça pinçik edilmesi gibi olan cehennemdeki çocukluk beni anılara mahkûm ederken siper olduğum hayallere kalbimi kapattım.
"Yapamam. Anlatamam," dedim başımı iki yana sallarken. En büyük korkum gerçekleri söyleyerek sevdiğim insanları kaybetmekti.
Yapamazdım.
Söyleyemez, haykıramazdım.
Gerçekte nasıl bir vahşetin ortasında yattığımı, yüzüme sahteliğim vurmasına dayanamazdım.
"Neden?" Sakin çıkan sesine rağmen yalvarır gibi bakan gözlerinden kendimi korumak için başımı ellerim arasına alıp kafamı eğdim.
Nasıl söyleyebilirdim?
Daha çocuktum. Polisler evi basmış, abimi üstüne aldığı suçtan dolayı çocuk mahkemesince yargılamışlar, beni yurda vererek dağılmış ailemi unutturmuşlardı.
Abim beni korumak için yalan söylemişti. Bizi hak etmeyen, "Babam," demeye utandığım adamı öldürdüğünü söylemişti.
"Neden?" diye güçsüzce mırıldandığında ellerimi indirdim. Omuzlarım düşerken sıktığım gözlerimi açıp bağırdım "Küçüktüm. Çakmakla oynuyordum. Babam geldiğinde bana vurmaya kalktığında korkuyla yaktığım çakmağı ona fırlattım. Abim benim yüzümden çocuk mahkemesince yargılandı ve şimdi geri döndü."
"Ne?" diyerek elleriyle ağzını kapatıp gözlerini kocaman açtığında "Öğrendin mi şimdi?" dedim.
"Nasıl bir katil olduğumu öğrendin mi?" diye tekrar ettim çaresizliğime kavuşan umutsuzluğumla. Dizlerimin üzerine çöktüğümde o da düştü. Benden birkaç adım uzaklaşarak başını diğer tarafa çevirdiğinde etrafımızı saran, yardım etmeye çalışan insanları umursamadan onunla birlikte gözyaşlarına boğuldum.
YOU ARE READING
Ruhu Yaralı Kız (Tamamlandı.)
Teen Fiction"Geçmişinle yüzleşemezsen geleceği harcarsın." Onun hikâyesi annesinin katili olarak suçlanmasıyla başladı. Gözlerini açar açmaz zanlı ilan edilen bu bebek, büyüdükçe ona uzatılan her ele içindeki kalbi kırık çocuğun karanlık yüzüyle karşılık verdi...
