Not A Fairytale✔

Chapter 2

Chapter 2

I composed myself properly bago tumayo at marahang naglakad papunta sa gitna. Nagsisi akong nagsuot ng sandals, dahil bawat hakbang ko ay nakakalikha ito ng tunog, causing it more to become awkward for me.

Bakit parang sa iba ay ang daling magpakilala rito? Gayong sobrang bigat ng dinudulot na hangin dito sa gitna.

“Hi,” simula ko, I even thought of not saying my name anymore!

“I’m Neterini Maraise.” Mahina kong sinabi, “it’s nice to meet you all.” I said and squeezed the handkerchief that I am holding too tightly.

Pagkatapos noon ay bumalik na ako sa kinauupuan ko, niyugyog ako ni Claire, “you look nice out there, good job!” She complemented.

How did that even look nice? I was dying with nervousness so hard. I even thought of not saying my name anymore!

Sumunod sa akin ay si Claire, agad siyang nagpunta sa harap, I even heard whistles from some guys. “Hi! Marie Claire Siba.” Ngumisi siya, “I’m 19, and I hope to catch with you guys later!” She said.

Muling naghiyawan ang mga kalalakihan at nagtanong na ng kung anu-ano. Ngunit hindi iyon ang nabigyan ko ng pansin, kung hindi ay ang matang ramdam kong nakatitig sa kin.

Nilingon ko iyong gawi ni Bradley Revel. And caught him starring at me. Nakapamulsa siya habang nakaupo, his lips aren’t smiling and his eyes are starring at me like I am a boring movie.

Napalunok ako. How could I even forget? He is very identical to Rex Jackson Revel. Now, it is a younger version of him, but a version who doesn’t smile often. As of now, I never saw him smile. And I hope, his smile isn’t also identical to his older brother.

Nakipagtitigan ako sa kanya hanggang sa naupo si Claire muli sa tabi ko, agad niya akong kinalabit at ginising sa reyalidad.

Muli kong ibinalik ang tingin ko kay Bradley, is he that guy at the garden? Napatingin ako sa panyo na hawak ko, sa kanya ba ito? Nagbuntong hininga ako at naibaling na lamang ang atensyon sa harapan nang bumalik dito si ate Shania, inviting everyone to a party for the starting of the school year.

Bumaling si Claire sa akin, “don’t tell me hindi ka sasama?” She asked. Agad akong umiling.

“No, sasama ka. I won’t let you drink, promise!” Aniya, at nagtaas pa ng kamay para lang makumbinsi ako.

“Ilang beses mo nang ginawa ‘yan para lang kumbinsihin ako?” Halkhak ko sa kanya. She pouted her lips, “many times, but I always end up being rejected though.” Nakanguso niyang sinabi.

“What’s the catch? Bakit kailangan ko pang sumama?” Pinaningkitan ko siya ng mata.

“It’s not like bawal ka, ano. You’re already a college student, stop being so feminist!” Aniya at bahagya pa akong tinutulak-tulak.

“Hey, stop it.” Pigil ko sa kanya, “Fine! I’ll come but I will not drink.” Sinimangutan ko siya.

Bahagya siyang napatigil. “Really?” Nanlaki ang mata niya, she formed her hands like she’s praying, “forgive me tito Matthew.” Aniya at binanggit pa ang pangalan ni Papa.

“It’s not like he is against it, though.” Paliwanag ko sa kanya.

Sabay na kaming tumayo at unti-unti nang nagsisialisan ang mga estudyante upang maghanda para sa party na sinasabi ni ate Shaina. Kami naman ni Claire ay bumili muna ng milk tea sa pinakamalapit na tindahan sa auditorium.

“Matcha, two.” Wika ni Claire sa babaeng nandoon na agad namang tinanguhan noong babae.

Naupo kaming dalawa sa high chair at tinanaw ang mga estudyanteng nagsisilabasan sa auditorium habang hinihintay ang mga order namin.