Chapter 9

1K 24 1
                                    

Chapter 9

“You okay?” He asked.

What made him think that I am not, though? But I do appreciate him, he’s very sweet. It’s my first time dealing with a man with a cooperative look and attitude.

“No, I am fine. Let’s eat?” Anyaya ko at kinuha na ang plato ko na kinalalagyan ng sa akin.

“Why did you take business?” He suddenly asked while eating.

Bahagya akong napatigil sa pagsubo. “Kasi I want to take over my Papa. Matanda na siya at wala naman kaming inaasahang papalit sa kanya, wala naman akong kapatid.” Kibit-balikat kong isinagot.

“That’s great. Ako kasi nagbusiness lang kasi nandito si ate.” Halakhak niya.

He’s not even serious.

Napangiti ako sa sinabi niya, “really?”

“Joke. Ang totoo niyan, nagbusiness ako para magtayo ng sariling firm. I don’t want to stick with our company, tutal ay nandiyan naman si ate Shania para mamahala para doon.” Paliwanag niya.

Gusto kong sabihin na he should pursue business, kasi siya ang lalaki, he’s much stronger than his sister though.

“Sinusuportahan ka naman ba ng mga magulang mo?” Wala sa sarili kong sinabi at muling sumubo sa pagkain ko.

Who knows? I am sure if that happens with me, Papa will sue me. Since I was a child, he kept on reminding me how important our company is.

“They do, of course. Pero syempre, may possibilities pa rin na mas ipupush nila ako sa company namin kasi they want more, iniisip nila na hindi kakayanin ni ate Shania because she’s a woman and she wants to do other things.” Muli niyang paliwanag.

I smiled by that, that’s right. “So both of your parents are business people?”

Tumango siya habang ngumunguya. “You?”

“My Mama is a doctor, Papa is the businessman.” Sagot ko naman sa kanya.

Tumango siya at ngumiti, pinulot niya ang basong may laman na tubig at agad na uminom dito, napatingin ako sa plato niya nang napagtantong tapos na siya agad kumain. That’s fast!

Napatingin naman akong muli sa kanya nang may napagtanto. “Anong feeling ng may kapatid?”

Napatingin siya sa akin, his sparkling grumpy eyes are whistling with a smile. “Okay lang naman, bakit mo natanong?”

“I always wished to have a younger brother. Iyong lagi kong pagagalitan kapag makulit.” Wala sa sarili kong sagot. “Or even older, o kahit kakambal basta kapatid na lalaki.”

“Hindi na ba pwede?” Pilyo niyang tanong.

“Of course, pwede pa. Pero sa case ni Mama, busy sa hospital kaya walang time kasama si Papa..you know.” I awkwardly explained.

Napatawa siya, “I wish to see your parents, gusto kong makita kung bakit ganyan ka kaganda.” He suddenly said with a coy smile.

I awkwardly smiled and dropped my stare to my food. Magaling siyang bumuhay ng mood, pero mas magaling siyang manira.

“I’m sorry, did I offend you?” He asked immediately.

“No, it’s okay.” Ngiti ko sa kanya kahit ang totoo’y mas naiilang na ako ngayon.

Uminom ako sa aking orange juice nang natapos na akong kumain at nagpunas ng bibig.

“You done?” Tanong niya sa akin, tumango naman ako sa kanya agad.

Not A Fairytale✔Where stories live. Discover now