Chapter 30

1K 18 0
                                    

Chapter 30

I must say, I hate Monday just for today..I hate to go back to reality but I have no choice, the fact that the issue is still fresh really made me sweat early in the morning.

I groaned when I entered the chauffeur, of course back to reality is hard to deal with...lalo na ngayon, lalong-lalo na talaga ngayon.

You know what I mean.

Nagbuntong hininga ako at tumanaw sa labas ng sasakyan. Monday is a busy day, and it is school day today.. and I feel like it has no sense if I skip school just because of feeling very uncomfortable with people and their gossips. Of course, they would love that, that was like two issues in one picture.

"Ms. Neterini, nandito na po tayo.."

"Miss?"

Nagising ako sa reyalidad nang nagsalitang muli ang driver, pinupukaw ang atensyon ko. Matipid akong ngumiti at tumango, pinagbuksan niya ako ng pintuan at mabilis akong lumabas. Nagpaalam ako at naglakad na, hinawakan ko ang sling ng aking bag at parang naninikip sa maluwang na daan dahil lahat ng tao ay nakatingin sa akin.

What I expected is true, students were all looking at me, watching me, with their exchanging whispers. I am relieved that I expected this to happen, 'cause if I didn't, I'd be devastated now.

You cannot blame reality.

Nagtuloy-tuloy ako sa paglalakad at habang naglalakad ay nakasalubong ko si ate Shania, ate Azalea at iba pang mga seniors, mukhang papasok na rin sa kani-kanilang mga klase.

"Hi, Neterini! It's been a while."

Lumapit sila sa akin, pinangunahan ni ate Shania ang pagbati sa akin.

Matipid akong ngumiti sa kanya, "It's been a while too."

Not wanting to talk more, I tried to avoid her eyes. Her brother was probably in that video, since siya ang tumangay sa akin paalis sa eksena. Hindi ko maintindihan, kung bakit ang bait niya pa rin gayong nilagay ko sa kahihiyan ang kapatid niya.

Although I never watched the video, alam kong nakuha si Leona doon.

"Are you okay?" She asked immediately.

I didn't know I was being judgemental internally. Ate Shania wasn't that bad at all, why would I think about her getting mad at me?

"Of course, I do. Thank you for asking." I smiled at them.

"Don't mind people, they judge what they don't understand." Singit ni ate Azalea.

So that is why, they do understand. I felt relieved again, I didn't expected them to understand but I am grateful they do.

A small laugh escaped my mouth, "thank you."

"Just so you know, bullying is strictly against the student's handbook, and if Ellie continued what she's doing, just tell us." Wika ni ate Shania sa akin at tinapik ako sa balikat.

"Thank you." Iyon lang ang nahanap kong isasagot sa kanya.

Nagpaalam sila sa akin at ganoon din ako, mabilis kong tinungo ang unang klase ko at hindi na binigyang pansin ang mga tao sa paligid, gaya nga ni ate Azalea, they judge what they don't understand.

Nagbuntong hininga ako at pumasok na sa pintuan...nabali ang mga leeg ng kaklase ko upang lingunin ako, at sinundan ang bawat hakbang ko patungo sa upuan ko- sa tabi ni Shaney na ngayon ay mukhang kating-kati na upang magtanong sa akin.

"Are you okay?" Mabilis niyang tanong, kakaupo ko pa lang.

"I am fine, now."

Tumingin ako sa kanya nang nilingon niya si Claire na nakaupo sa tabi niya, Claire is also looking at us...not comfortable with the stare, she looked away.

Not A Fairytale✔Where stories live. Discover now