Not A Fairytale✔

Chapter 31

Chapter 31

Binuksan niya ang pintuan at pinauna niya akong pumasok.

Hindi nagbago ang loob, ganoon pa rin at kahit isang beses pa lang akong napaparito ay parang namiss kong tignan ang bawat sulok. Naaliw ako habang inililibot ang paningin ko nang nilagpasan ako ni Bradley at dumiretso ito sa kusina.

Sinundan ko siya roon at nanlaki ang mga mata nang makakita ako ng mga ingredients ng lulutuhin doon.

So this is what he's talking about? Continue what we started. Ah! That's because we didn't finish the food I prepared dahil iniwan ko siya noon...dahil na naman kay Ellie.

And speaking of Ellie, she didn't come to school, and about her...I think I heard something from Bradley before, noong nangyari iyong komosyon sa parking lot?

"I really want to learn how to cook this. Can you teach me?"

Nagising ako sa reyalidad nang tumambad si Bradley sa akin habang may hawak bowl ng hipon.

"Ah, shrimp curry?"

Tumango siya, "I've been trying so hard, but I cannot finish it nicely. Maybe I am misaing something.."

Linapitan ko siya at pinasadahan ng tingin ang mga ingredients na nasa counter. Napakunot ang noo ko nang mapansing wala namang kulang doon.

"Maybe you're missing a process." Sinabi ko sa kanya.

Ibinaba niya ang mga hipon at kinuha ang mga gulay, hinugasan niya iyon sa sink at bumalik sa sating pwesto, sa harap ng chopping board.

"May I help?" I asked.

"Yeah, sure." Wika niya nang hindi ako tinitignan dahil nag-umpisa na siyang maghiwa ng mga gulay.

Dumiretso ako sa sink at binalatan ang mga hipon doon.

"Uhm, Bradley?" Tawag ko sa kanya sa hindi ko alam na dahilan.

"Hmm?"

I miss you.

"Uh, wala." Mabilis kong bawi.

"You done?" Tanong niya at naramdaman ko na lang siya sa likod ko...sobrang lapit.

Nag-init ang pisngi ko habang nanginginig ang mga kamay na nagbabalat ng hipon. Samantalang mas lalo akong nanigas nang maramdaman ko ang yakap niya sa likuran ko, he encircled his arms around my waist, at 'saka ipinatong ang baba sa kanang balikat ko.

I sighed at itinuloy ang ginagawa.

I know this is making me crazy inside, and as much as I want to keep this up, I stayed still and did my best not to move dahil para akong lumulutang sa tuwa.

So this is how it feels, huh? Just..feeling it without worrying about anything?

"Did you tell Mom?" Tanong ko sa kanya matapos ang ilang sandali.

"Uh-huh. I talked to her."

Natigilan ako, "you did?"

"Yes. I apologized and she understands me, though.." He whispered.

Of course, Jackson is the only one at fault here..and it's not Bradley.

"I told her you'll spend the night here." Bulong niya sa akin.

"W-what?!" Hindi makapaniwalang tanong ko.

"Yes, pumayag siya." Aniya ulit.

Mommy? Pumayag? Really?

And why would she, in the first place?

"Tapos na." I said nang natapos na ang pagbabalat ko ng hipon.