Chapter 4

1.5K 30 6
                                    

Chapter 4

Napatingin ako sa lahat at nakitang nagulat din sila, but I know above them all, I am more likely to feel shock. Napatingin ako sa kanya at nakita kong nakatingin siya sa akin habang nakataas ang kilay, I also roamed my eyes to remind myself not to feel nervous.

Nakita ko kung paano nagbago ang ekspresyon ni Bradley habang nakatingin kay Ellie, I even saw Leona starred at me with a little concern in his eyes.

“What kind of question is that?” Claire suddenly said to her, “don’t you think that’s too personal?” Prangka niya pa rito.

“They mentioned no rules.” Kibit-balikat ni Ellie. “Don’t you think it’s fun?” She even chuckled, but it seemed like she’s the only one getting entertained by her own scene.

Hinawakan ako ni Claire sa likuran, she caressed my back slowly. “It’s okay if you wouldn’t answer. It’s not that you’re not allowed to.” Claire said to me.

“Bakit hindi? I asked her.” Singit ni Elli at napatingin sa akin. “The fact that she’s not answering the question for too long makes me think that she isn’t a virgin anymore.” Aniya pa.

“Ellie,” may pagbabanta sa boses ni ate Shania at napatayo na rin siya.

Napatingin ako kay Bradley na nakatitig na sa akin ngayon.

“What is your problem, Ellie?” I saw Leona stood up.

“What? Ano bang masama sa tanong ko?” She asked, still maintaining the rude composure.

For a moment, I felt afraid. And it is about him again. Bumigat ang paghinga ko at wala sa sariling tumayo. Napatigil ang lahat, at inabangan ang susunod kong gagawin.

“Have a good night, enjoy.” I said and turned to Claire. “Come home as soon as you finished drinking.” Bulong ko sa kanya at nag-umpisa nang magmartsa palayo sa kanila.

What’s with her? What made her ask the question? But that doesn’t matter, what I feel right now is new. Hindi ko inaasahang pwede rin palang mangyari iyong ganito. I thought it would get better, but I feel like it just keeps getting worse. Nagsimula nang umagos ang mga luha ko habang naglalakad, pabilis nang pabilis sa bawat hakbang.

I just want to get away from them. As far as I could, because I feel like it is a lot more better when I deal with myself rather than trying to be a social wreck.

I forgot that it is actually possible. It may be fun if we’re close or friends so I could accept it as a joke or something funny, but no. We just met, so I obviously got the wrong idea. And asking that sounds very offensive for me, kahit saang anggulo ko pakinggan, kahit sa isip ko lang, nakakabastos pa rin.

Kahit sarili ko ang magtanong noon sa akin, kahit Papa at Mama ko, nababastos pa rin ako.

“Neterini!”

Napalingon ako nang may narinig akong tumawag sa akin sa malapit, sa aking likod. Agaran akong napatigil sa paglalakad at napalingon upang tignan kung sino ito.

“Leona.” Gulat kong banggit sa kanyang pangalan, he was about to reach for me, pero pinigilan niya ang kanyang sarili nang may napagtanto siya.

“Sorry, I forgot I shouldn’t touch you again,” he started habang binubulsa ang kanyang dalawang palad. “Are you okay?” He added.

Guilt vented as I realize how rude I’ve acted towards him.

“I am not, obviously.” I smiled awkwardly to him, not showing much, but I want to smile.

“There is a near coffee shop here, if you won’t mind.” He asked shyly.

Napatingin ako sa paligid nang napagtantong madilim na, bumaling akong muli kay Leona, he is waiting for my answer.

Not A Fairytale✔Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon