CEHENNEM EKSPRES - SİRK

2

Lunapark... Koyu gece... Karanlığı parçalayan büyülü ışıltı... Sihir... Gözü dönmüş iblisler ve onlardan bihaber insanlar...

Aslan daha fazla ilerlemeden önce bir an durup karşısındaki aşina ve bir o kadar da yabancı görüntüyü izledi. Portta gözünü açar açmaz Flame'e gitmek için kendini dışarı atmış olsa da yasaklı topraklara adım attığı an içine dolan enerjiyle olduğu yerde kalmıştı. Gece her zamanki gibi parkın içinde cayır cayır yanıyordu. Zevk, tutku, haz, eğlence... Tüm yasak duygular ve gizli düşünceler farklı kombinasyonlarla Aslan'ın sağından solundan geçen insanların bedenlerini kuşatmıştı.

Değişen hiçbir şey yoktu aslında ve aynı zamanda her şey değişmişti. Onun varlığını hisseden iblislerin anında üzerine çevrilen bakışlarındaki korku safkan bir melezin gücünden çekinen sefil yaratıkların tedirginliğinden öte, ölümcül bir panikti artık. O gün Çember'in yeniden kurulduğunu da Yosef'in başkanlığında yepyeni bir dönemin başlayacağını da biliyorlardı. Aynı onların gözlerinden parkı izleyen efendileri gibi...

İtiraf etmesi zordu belki, ama Aslan Lunapark'ta yaşadığı her şeye rağmen bir kez daha evine dönmüş gibi hissediyordu. Dünyada asla hissedemeyeceği eşsiz güç damarlarında çalkalanmaya başlamıştı bile. Topraktan buram buram vücuduna akan enerji uzuvlarını karıncalandırıyordu. Ruhunun iblis yarısı insanlığını ele geçirip etrafa alevler saçmak için hazırdı ya Aslan içinde yükselen bu kontrolsüz hazzı bastırdı ve iblislerin bakışları arasından Flame'e doğru ilerledi.

Malikaneden eve dönme şansı olmadığından aile geçit odalarını kullanmak yerine doğrudan hastanenin yanındaki portla parka gelmişti. Bunun o kadar da kötü bir şey olmadığını ışıltılı oyuncakların, çadırların, yiyecek içecek stantlarının önünden geçerken daha iyi anlıyordu. Çember'in ağır havası ve tüm o ciddi konular altında ezilmeden bu yalnız dakikalara ihtiyacı vardı Aslan'ın. Bir sigara yakıp zararlı nefesin ciğerleriyle buluşmasına izin verdi. Diğerlerinin, özellikle Melissa'nın görmesini istediği o kararlı adam yalnızken o kadar da kendinden emin sayılmazdı maalesef.

Çember'in yeniden kurulduğuna seviniyordu aslında. Şeytan'ın eli boş beklemediği düşünülürse, tüm eski dost ve düşmanların ortak kötülüğe karşı birleşmekten başka şansı olmadığı açıktı. Sadece... Keşke daha yolun en başında dünyayı kurtarabileceğine inanan o hırslı, genç adam olabilseydi yeniden. O gün attığı çocuksu, ama kendinden emin adımlarla bir kez daha Şeytan'ın üzerine yürümeye cesaret edebilseydi... Ama... Aslan her defasında savaştan sağ çıkmayı başarmış da olsa, aldığı yaraların izlerini hala taşıyan bir adamdı ve bu olgun adam bu defa gerçekten korkuyordu.

"Aslan Bey..."

Aslan düşüncelerinde öyle derinlere dalmıştı ki Flame'in kapısına geldiğini ancak girişi tutan korumanın sesini duyunca fark etti. Başıyla belli belirsiz selam verip gece kulübüne adım attığında parkın tüm şaşasını gölgede bırakan çılgın bir partinin ortasında bulmuştu kendini. Her yıkımda biraz daha çıtayı yükselten Lunapark gibi Flame de öncekinden bile gösterişli, eskisinden çok daha tehlikeliydi artık. Girişi süsleyen kristal perde yine koridor boyunca uzanıyor, ama şimdi saçakların arasında yarı çıplak kadınlar dans ediyordu. Görünüşlerine ve insanın aklını alan hareketlerine bakılırsa Dora'nın kızları olmalıydılar ve avlarını Ev'e götürmek için tüm marifetlerini sergiliyorlardı o an.

Aslan önünden yürüyen oğlanlardan birinin bu güzel iblislerce perdenin içine çekildiğini görse de müdahale etmedi. Muhteşem bir gece için arkadaşları arasından seçilecek kadar şanslı olduğunu zanneden oğlanın şu an zevkten dört köşe olduğuna emindi. Gözünü mutfakta, kanını son damlasına kadar emmek için bekleyen dallar arasında bulduğunda çocuğun acıyı hissetmeyecek kadar kendinden geçmiş olmasını umuyordu Aslan, ama ne ona yardım etmeye yeltendi ne de iblislere engel olmak için yavaşladı. Park bir kez daha kendi rızasıyla ayağına gelen kurbanlara aradıkları cevabı vermek için kusursuz bir saat gibi çalışıyordu. Üstelik o gece tüm düzen tamamen değişeceği halde...