LOST OF A HALF SOUL ✓

Chapter 25

(Margarette ayumi azra perse- Kelley)

Everything is cleared, i can see now the enemies approaching without using my ability. I can sense the big tension running to everyone's vein.

"They're too many" komento ni bruce na syang magsisilbing back up ko kahit na ayaw kong may bantay. Suhensyon kasi ni ercel na kailangan may kasama ako sa labanan kahit anong mangyari. Masyado kasi syang malayo sakin para mabanatayan ako, after all ako parin ang kailangan ng mga kalaban.

"But we don't need to be afraid. After all, we are more powerful than them" nakakasiguro kong sagot. Pero isa lang ang kinatatakot ko, wala akong edeya kung ako ba talaga ang kailangan nila. O may iba pa silang pakay rito.

"This night won't end without a bloodshed" komento ng admiral na syang namumuno sa mga warriors na mula sa kaharian ng amber.

Inihanda ko ang dalawang katana at mahigpit itong hawak na syang naging hudyat na ihanda rin ng lahat ang kanilang mga armas at sarili. I can see that they manage to break the barrier of this capitol using her. The city is on fire right now, but i don't have to worry about that. We can bring that back anytime.

Napalingon ako kay ercel sa hindi kalayuan sakin na syang namumuno rin ng ilang hanay ng mga mandirigma ng amazon at sapphire, habang kasa kasama nya ang hari at reyna ng dalawang kaharian. Sa akin naman ay ganun rin, nasa likuran ko ang hari at reyna ng amber at amethyst.

A flood of enemies rich the grand entrance of the gate pero hindi agad sila nakapasok dahil mukhang hindi nila inaasahan na may barrier pala roon. That made them cut into pieces if they forced to come in.

"They're surrounding us" anunsyo ni ercel. Pinalibutan ko ang tingin ko sa buong kaharian at tama nga sya, pinapalibutan nila kami. Lumingon ako kay ercel at naghihintay ng desisyon nya pero nahuli ko rin ang tingin nya na sinasabing ako na ang bahalang mag desisyon.

Nag hanap ako ng koneksyon sa ama ko at piansok ang isip nya.

"Open the barrier at the entrance in my signal, dad" utos ko gamit ang seryosong tinig. Napatigil naman ang ama ko sa ginagawa nitong pagbabantay sa paligid.

"Are you sure about this?" Tanong nya sakin. Bumuntong hininga ako. This must work. Imbis na sagutin sya, itinaas ko ang kaliwang kamay ko na hawak ang katana.

"Now!" I signaled both side. At nagsitakbuhan kami sa malaking field ng kaharian. Bumukas ang barrier ng entrance na syang dahilan ng pagpasok ng maraming mga lalakeng nakaitim, nakuha naman nito ang atensyon ng ibang pumapalibot samin, dad perfectly manage to hear my signal even though its too loud to hear it. One thing about dad? He's a protector, he create a barrier or shields. Our abilities is somehow similar, the only thing i got from my mother---whom i don't know--- is my eyes. Hindi ko rin naman sinubukang alamin kung sino sya, dahil ayukong malaman kung sino sya.

Mabilis kong pinapatay lahat ng makikita ko sa paligid at bawat atake ko ay binibigyan ko ng force field, upang marami akong mapatay.

'I can't see her, king' pamimigay alam ko kay ercel na masyadong malayo sakin. Although abot ko parin ang lokasyon nya.

'She's up to something. Get ready, something is coming' sagot nya kahit na may kinakalaban sya. I scanned the whole area and saw something is coming from the sky, even it's too dark. I can see the fire burning to the things body.

"Everyone! Defense!" I shouted to everyone using my inner voice that connect them through their minds. Naalarma naman sila sa utos ko, nakikita ko ng malapit ng tumama ang bagay na yun sa barrier, masyadong itong malaking para kayanin ng barrier, nanlaki ang mata ko na napakarami pala nito. Ginamit ko ang force field ko upang gawing pamprotekta ko pero naging mausok ang paligid ng maglanding ito sa bawat parte ng kaharian. Tumayo naman ako sa pagkakatapon ko dahil sa pagkakasalpok ng malaking mga bato sa lupa. Napaubo ako at napahawak sa bandang balikay ko ng makaramdam ako ng sakit mula roon, napansin kong may gintong dugo ang lumalabas roon. Napailing ako at inayos ang pagkakatayo, good thing at hawak ko pa ang dalawang armas ko kahit na tumilapon ako. Sinuri ko ang buong paligid kung may kasamahan pa ba akong buhay, at nabuhayan akong maliit lang ang nabawas sa hanay namin.