MYSTERIOUS RELATIONSHIP || TAEKOOK FF

36ο Κεφάλαιο

Taehyung's POV:

Jk: Taehyungie, είσαι έτοιμος? Πρέπει να φύγουμε.

Τ: Γιατί βιάζεσαι? Μόνοι μας είμαστε ούτως ή άλλως και πάμε όποτε θέλουμε.

Jk: Έχεις δίκιο. Απλά έχω πολύ καιρό να πάω στη λίμνη και ανυπομονώ να δω αν άλλαξε κάτι εκεί.

Τ: Εντάξει μην αγχώνεσαι, έτοιμος είμαι.

Αφού φόρεσα και τα παπούτσια, ο Jungkook μου φόρεσε το μπουφάν μου λες και είμαι μικρό παιδάκι.

Τ: Δεν χρειαζόταν, μπορούσα και μόνος μου.

Ο Jungkook γέλασε με την αντίδρασή μου. Ακόμα μου συμπεριφέρεται σαν να είμαι το μικρό του παιδάκι. Όχι ότι με πειράζει, αλλά μπορώ να κάνω κάποια πράγματα και μόνος μου.

Jk: Ήθελα εγώ να στο φορέσω γιατί σε είχα ικανό και να μην το φορέσεις. Τόσα χρόνια σε ξέρω.

Αμέσως μετά μου έκλεισε το μάτι. Ακόμα προσπαθώ να μάθω πώς καταφέρνει να γίνεται πάντα το δικό του. Το πρόσωπό του πήρε μια νευριασμένη έκφραση και αυτός βρήκε την ευκαιρία και μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί και μετά μου τσίμπησε τα μάγουλα.

Jk: Σου έχω πει πόσο γλυκός είσαι όταν νευριάζεις?

Εγώ χωρίς να του απαντήσω πήρα τα πράγματα που θα παίρναμε μαζί μας στη λίμνη και κατευθύνθηκα προς την εξώπορτα νευριασμένα. Από πίσω μου άκουσα τον Jungkook να προσπαθεί να γελάσει σιγανά, αλλά δυστυχώς γι' αυτόν δεν πέτυχε.

Τ: Μην με κοροϊδεύεις και πάμε να φύγουμε, γιατί εσύ ήσουν αυτός που μου έλεγε νωρίτερα να τελειώνω.

Ο Jungkook με πλησίασε και τοποθέτησε τα χέρια του στη μέση μου, ενώ εγώ άφησα τα πράγματα κάτω και έπλεξα τα χέρια μου στον σβέρκο του.

Jk: Έλα TaeTae, ξέρεις ότι τα λέω αυτά για να σε πειράξω, γιατί σε θεωρώ αξιολάτρευτο όταν νευριάζεις για μικρά πράγματα. Είσαι σαν ένα μωράκι. Το δικό μου μωράκι.

Δεν μπορώ όταν συμπεριφέρεται τόσο γλυκά απέναντί μου. Του έδωσα ένα μεγάλο χαμόγελο και σχεδόν αμέσως ένωσα τα χείλη μας σε ένα απαλό, γεμάτο αγάπη φιλί.

Jk: Πάμε όμως τώρα έτσι?

Τ: Πάμε.

Πήραμε τα πράγματα και αφού βγήκαμε από το σπίτι, το κλειδώσαμε για να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα γίνει τίποτα.

Η λίμνη ήταν σχετικά μακριά από το σπίτι, εφόσον ήταν σε σχετικά μεγάλο υψόμετρο, οπότε αναγκαστήκαμε να πάρουμε το αυτοκίνητο.