Αποδοχή πεπρωμένου

5.4K 480 108
                                    

"ΆΝΝΑ"

Η φωνή του έσκισε τον βραδινό ουρανό , την έβλεπε καθαρά στην άκρη του γκρεμού, ήταν εκεί ακίνητη, το φόρεμα της απο μετάξι ανέμιζε στους καπνούς του θειαφιού.

"Άιντεν δεν αντέχω άλλο να τρέξω" ο Μανού λύγισε στα δυο λαχανιασμένος, έσκυψε και ακούμπησε τα χέρια του στα γόνατα του , η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή " θα πέσει σώσε την Άιντεν ..σώσε την "

Κι εκείνος χωρίς να σταματήσει λεπτό συνέχισε να τρέχει και να φωνάζει το όνομα της απελπισμένα, μα η φωνή του δεν έφτανε ως εκείνη.

Η Άννα στο γκρεμό ζευγάρωνε με την ιδέα του θανάτου, την καλούσε σαν σειρήνα να τον ακολουθήσει, ήταν ένα ήρεμο αίσθημα εν μέσω τρικυμίας.

 Ναι θα το έκανε. 

Το πόδι της ασταθές κούνησε το σαθρό χώμα και πέτρες κατρακύλησαν στην κοφτερή πλαγιά, κατρακύλησαν πάνω στους αιχμηρούς βράχους και βούλιαξαν στην λίμνη , παιδί του ηφαιστείου, μια λίμνη που κάποτε , πριν πέντε χρόνια ο Έρικ είχε βρεθεί, να επιπλεέι με μάτια ανοιχτά , χωρίς πουκάμισο.

Ο Μανού πήρε μια μεγάλη ανάσα και σήκωσε το κεφάλι του. Ίσα που φαινόταν η σκιά του Άιντεν και η Άννα στο πιο ψηλό σημείο και τότε τρομαγμένος οπισθοχώρησε , νόμισε πως δεν έβλεπε καθαρα και όμως πρώτα η καρδιά του το είδε, είδε το θέαμα εκείνο το μακάβριο , το αποτροπιαστικό και χτύπησε η καρδιά του ακόμη πιο γοργά.

Εν μέσω της λίμνης ο Έρικ , όμορφος με γαλανά μάτια που λαμπύριζαν κενότητα τον κοιτούσε. 

"Έρικ.." ψιθύρισε ο Μανού καθώς το σώμα του ένιωσε ένα περίεργο ρίγος. Απο πίσω απο τον νέο άντρα εμφανίστηκε μέσα απο τους μπλε καπνούς το σώμα ένος δεύτερου άντρα, μεγάλου σε ηλικία: 

Ήταν εκείνος. 

Ο πατέρας του Έρικ. 

"Συγχωρεσέ με ..συγχωρέστε με και οι δυο " μουρμούρισε τρομαγμένος και μόνο όταν ένιωσε το χέρι ενός ανθρώπου τραντάχτηκε ξαφνιασμένος και απόσυρε το βλέμμα του απο τα δυο φαντάσματα που στοίχειωναν την ζωή του.

"Πατέρα που είναι η Άννα?" ο Ριζ κοίταξε τον πατέρα του. Ήταν χλωμός , στάλες κρύου ιδρώτα κυλούσαν απο το μέτωπο του. 

"Δεν το ήθελα γιε μου..έπρεπε να αντισταθώ " ο Ριζ τον κοιτούσε απορημένος μη μπορώντας να διανοηθεί την ύβρις που ταλάνιζε χρόνια τώρα τον πατέρα του.



ΥΒΡΙΣWhere stories live. Discover now