ΥΒΡΙΣ

Η διαθήκη

Άνοιξε την ντουλάπα της καθώς τα χέρια της έτρεμαν. Κοίταξε την ντουλάπα της με τα μαύρα ρούχα . Με την πρώτη ευκαιρία θα αγόραζε άλλα ρούχα και θα ήταν όλα χρωματιστά και θα άφηνε τα μαλλιά της κάτω να κυματίζουν στον αέρα, θα έβρισκε μια δουλειά, θα έκανε φίλους , θα ήταν ευτυχισμένη

"Θα γίνω ευτυχισμένη μαμά, θα το δεις , θα γίνω ευτυχισμένη" πέταξε στο πάτωμα με μανία τα ρούχα της και κοίταξε γύρω της, δεν είχε βαλίτσα

"Δεν έχω κάπου να τα βάλω "

Δεν έχεις χρήματα ηλίθια

Η λευκή φάλαινα ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της 

"Δεν έχω χρήματα " μουρμούρισε η Μαντλέν και κοίταξε πάλι γύρω της λες και θα ανακάλυπτε χρήματα, χρήματα όμως που δεν είχε, δεν είχε τίποτα, ποτέ δική της περιουσία, πάντα κάποιος είχε αναλάβει να τη ταιζει και να την φροντίζει

"Πρέπει να βρω χρήματα και να φύγω απο εδώ" περπάτησε αναστατωμένη πάνω κάτω , ένιωθε το μυαλό της να γυρίζει με ταχύτητα , η φάλαινα έπαιζε με το κολιέ της

"Πού θα πας? Δεν μπορείς να φύγεις , κανένας ποτέ δεν θα σε αγαπήσει, κοίτα πως είσαι , ούτε ο πατέρας σου δεν σε ήθελε , δεν μπορούσε να σε κοιτά στα μάτια του έφερνες αηδία,. Ήξερε τι βρωμιά έκανε στο κορμί μου για να σε φέρει στην ζωή"

Πέρασε τα χέρια της μέσα απο τα μαλλιά της, τα τράβηξε και χάλασε τον σφιχτό κότσο της , έτριψε το κεφάλι της, οι φωνές δεν σταματούσαν

"Με αγαπούσε εσύ δεν με ήθελες"

"Συχαινόταν  να σε αγγίζει " 

Η φωνή της φάλαινας της διαπερνούσε το κρανίο 

"Σταμάτα να μιλάς" της είπε με σφιχτά δόντια και γύρισε προς το μέρος της , η φάλαινα άνοιξε το στόμα της και απο μέσα εμφανίστηκε μια μαύρη τρύπα σαν δίνη που μεγάλωνε ολοένα περισσότερο, μύριζε άσχημα και την έκανε να μην παίρνει ανάσα, πλησίασε το κρεβάτι της , η τρύπα άνοιγε ολοένα περισσότερο, θα την κατέπινε, θα την έπαιρνε μαζί της στην άβυσσο

"Σταμάτα να μιλάς μαμά , ακούς?" γρύλισε και πήρε το μαξιλάρι στα χέρια της  , κοίταξε αποφασιστικά  την μαύρη τρύπα 

"Δεν με αγάπησες ποτέ σου μαμά " πήρε το μαξιλάρι αποφασιστικά και το έβαλε μέσα στην τρύπα που μεγάλωνε ,το πίεσε μέσα στους καπνούς , το πίεσε δυνατά

"Σταμάτα να παίζεις με το μυαλό μου , με την ζωή μου μαμά, σταμάτα να υπάρχεις" πίεσε με δύναμη το μαξιλάρι πάνω στο στόμα της μορφής, είδε την φάλαινα να σπαράζει απο κάτω της και το πίεσε με δύναμη ακόμη περισσότερο, η μορφή της φάλαινας εξαφανίστηκε καθώς ασταμάτητα πίεζε το μαξιλάρι