ΥΒΡΙΣ

Εκ-δίκη-ση

Άκουγε με προσοχή τα λόγια που γλιστρούσαν απο το στόμα του Μανού. Του ήταν δύσκολο να συγκεντρωθεί παρόλαυτα  στις λέξεις του ηλικιωμένου άντρα. Το πρόσωπο του Άιντεν παρέμενε ανέκφραστο καθώς η καρδιά του χτυπούσε ολοένα πιο γρήγορα. 

Ο Μανού κάθε τόσο σκούπιζε το μέτωπο του με ένα φαρδύ μαντήλι κι έπειτα το έχωνε στην τσεπη του παντελονιού του. Κοιτούσε προσεκτικά τις ρυτίδες του που τρεμόπαιζαν καθώς μιλούσε . Κοιτούσε τα χέρια του μαυρισμένα και σκληρά να ανταμώνουν με αμηχανία το ένα με το άλλο."Καταλαβαίνεις?"Του είπε τέλος ξεψυχισμένα και ο Άιντεν ένιωσε  το αλκοολ να εξατμίζεται μέσα στις φλέβες του .

"Δηλαδή εσύ και ο πατέρας μου .."

"Ναι"

Έτριψε το πηγούνι του ελαφρά. Δεν ανέφερε το όνομα του Έρικ. Πώς θα μπορούσε να κρίνει άνθρωπο σε αυτό τον κόσμο που δεν συγκράτησε το φρούριο της ηθικής του μπροστά στο πάθος?

"Να βγούμε έξω..θέλω ..θέλω να πάρω αέρα"

Ο Άιντεν βγήκε πρώτος ξεκουμπώνοντας τα πρώτα κουμπιά του πουκαμίσου του. Ένιωσε κάτω απο τις σόλες του παπουτσιού του να σπάει η άνυδρη γη , άκουσε τους ήχους της γιορτής, ήχους απο δοξάρι ανακατεμένοι με τον αέρα . Μυρωδιά κανέλας και θειαφιού.

Έκλεισε τα μάτια του και σκέφτηκε την μορφή του πατέρα του. Ήταν ένας άντρας απόμακρος, πειθαρχημένος, έδειχνε πάντα προσηλωμένος σε ένα στόχο, σχεδόν έδινε πάντα μονολεκτικες απαντήσεις και μόνο όταν η συζήτηση ερχόταν σε θέματα δουλειάς ξαφνικά τα μάτια του έλαμπαν και ξεκινούσε με ρητορική πυγμή να αναλύει τα ίδια και τα ίδια θέματα.

Άκουσε τα βήματα του Μανού πίσω του. Ένα βήμα σταθερό που σταμάτησε δυο βήματα ακριβώς πριν απο εκείνον, άνοιξε τα μάτια και η γαλαζωπή ομίχλη τον τύλιξε ανέκφραστα.

"Απο πότε ..πότε γίνατε εραστές?"

κοίταξε λοξά τον Μανού καθώς ξεκίνησε να περπατά προς  τα κανελόδεντρα .Το βουητό του ηφαιστείου ακούστηκε υπόκωφα.

"Εραστές" επανέλαβε ο Μανού σχεδόν προσποιητά την λέξη , σαν να μην τον εξέφραζε το συναισθηματικό φορτίο της λέξης.

"Δεν ήμασταν εραστές , τουλάχιστον όχι όσο ήμασταν μικροί. Το ξέρεις πως μεγαλώσαμε μαζί,μαζί μάθαμε τα πάντα στην ζωή , πλάι πλάι πολεμήσαμε στο Μακόντο. Ο πατέρας σου κι εγώ μαζί πήγαμε σε σπίτι με γυναίκες. Ήμασταν 14 ετών . Η Ούρσουλα καλή της ώρα ..κάναμε χίλιες δουλειές στους πατεράδες μας ίσα για να βρούμε χρήματα για να πάμε να την βρούμε"