ⓢⓞ-ⓘ-ⓒⓐⓛⓛ-ⓨⓞⓤ [Complete]

[2.C]

[Zawgyi]

" မင္း ဟိုးဖက္ကြင္းျပင္ကိုေရာက္ဖူးလား ဇန္တာပို "

လ်ဴးဇတ္ေမးခြန္းေၾကာင့္ ဇန္တာပို လြန္႔ခနဲျဖစ္သြား
သည္…။နီေၾကာင္ေၾကာင္မ်က္ဝန္းတို႔က မီးပံုမွအလင္းေရာင္ျဖင့္ ပိုအားသန္ နီလာသေယာင္
ခံစားလိုက္ရ၏။

" အဲ့ဘက္ကိုသြားတာက အႏၲရာယ္မ်ားတယ္…
ငါ ဆင္ျခင္တံုတရားမဲ့တဲ့သူမဟုတ္ဘူး "

ႏွာမႈတ္သံတစ္ခ်က္ျဖင့္ ဇန္တာပိုက လ်ဳးဇတ္ေမးခြန္းကို
မလိုတမာဟန္ျပဳသည္။ တြန္႔ေၾကေနေသာ ဆံပင္ရွည္
တို႔က တဖ်စ္ဖ်စ္ေလာင္ကြ်မ္းေနေသာ သစ္ကိုင္းေျခာက္တို႔ကဲ့သို႔ ေညွွာ္နံ႔ပင္ထြက္ခ်င္လာ
ပံုေပၚသည္…။

လ်ဳးဇတ္ တဟားဟားေအာ္ရယ္လိုက္၏…။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ကက်ိဳးကေၾကာင္ႏိုင္လိုက္တဲ့
ဇန္တာပိုလဲ… … …။

" ငါ ေျပာမယ္ ဇန္တာပို… "

လ်ဴးဇတ္စကားမစခင္မွာပင္ ဇန္တာပိုက သူ႔ဝတ္ရံုရွည္
ေအာက္ပိုင္းကို လ်ဴးဇတ္ေျခေထာက္ေအာက္မွ
ဆတ္ခနဲ ေဆာင့္ဆြဲယူသြားသည္…။
လ်ဳးဇတ္ ထိုဝတ္ရံုစကို နင္းထားမိသည္မွာ ယခုသစ္တံုးေပၚ စစထိုင္သည့္အခ်ိန္ကတည္းကပင္ျဖစ္၏။
ဇန္တာပို၏ မေက်နပ္ျခင္းတို႔က အခ်ိန္ေရြ႕ျဖစ္တည္
တတ္သည္ထင္သည္…။

ကိစၥမရွိ… လ်ဴးဇတ္…ေျခေထာက္ကို အသာေရႊ႕လိုက္ရင္း လိုရာကို ဦးတည္လိုက္သည္။

" ေလာကမွာ ဘယ္အခ်ိန္က ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးလဲ သိလား… "

ဇန္တာပိုက သစ္ကိုင္းေျခာက္တစ္ခုကို မီးပံုထဲပစ္ထည့္
လိုက္သည္…။မီးစေလးမ်ား ဟိုတစ္မႈန္ဒီတစ္မႈန္လႊင့္
ထြက္လာ၏။သို႔ေသာ္…လ်ဴးဇတ္ ဆက္လာမည့္စကား
တို႔အတြက္ ဇန္တာပိုတြင္ လံုေလာက္သည္မဆိုသာေသာ စိတ္ဝင္စားျခင္းတရားမ်ား ရွိေနသည္…။

" မွတ္ထား ဇန္တာပိုရ…
ေလာကမွာ ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးအခ်ိန္က
အႏၲရာယ္အမ်ားဆံုးအခ်ိန္ပဲတဲ့… "

" မျဖစ္ႏိုင္လိုက္တာ! "

ကန္႔ကြက္သံထြက္က်လာေသာ Baekhyun ေၾကာင့္ ဆရာက ဖတ္ျပေနေသာစာအုပ္ကို ခပ္သာသာ
ပိတ္ခ်လိုက္သည္။