ⓢⓞ-ⓘ-ⓒⓐⓛⓛ-ⓨⓞⓤ [Complete]

[4.B]

[Zawgyi]

သူ႔အား သိုဝွက္ကာ ဦးေလးGyeolကို သြားေတြ႕ျခင္း
အေပၚ Chanyeol မည္သို႔မွ်ေမးခြန္းထုတ္မလာခဲ့။
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနျခင္းျဖင့္ ထိုအျခင္းအရာ
မျဖစ္ပ်က္ခဲ့သကဲ့သို႔ Chanyeol လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့သည္။

ေျဖရွင္းျပရန္ ခက္ခဲေသာကိစၥတစ္ခုအတြက္ Baekhyunလည္း စကားစဖို႔မႀကိဳးစားမိေတာ့။
ေနရခက္မိျခင္းကို ဘာသိဘာသာေနျခင္းျဖင့္ ေက်ာ္
ပစ္လိုက္သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ပင္ ေက်ာင္းတက္ရက္တို႔ကလည္း ဘာသိ
ဘာသာျဖင့္ပင္ ကုန္ဆံုးလာခဲ့၏။ အထက္တန္း
ေနာက္ဆံုးႏွစ္စာေမးပြဲႀကီးအတြက္ တစ္ခ်ိဳ႕က စိတ္
ပ်က္လက္ပ်က္ပင္ ညည္းညဴျပၾကသည္။
ဆရာမ်ားကို ပင္ပန္းေၾကာင္းညည္းတြားျပၾကရင္း
စာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ဖိအားမ်ားကို ေလ်ာ့ခ်ကုန္ၾက
၏...။ ဒါက... Baekhyunတို႔အတန္းထဲက
ေန႔စဥ္ဓူဝ ေတြ႔ႀကံဳေနရေသာ အတန္းတြင္းအေျခအေန။

Baekhyunကေတာ့ အမွတ္မွီသည့္တကၠသိုလ္
တစ္ခုကိုဆက္တက္ႏိုင္လွ်င္ အဆင္ေျပၿပီ...။
မဟုတ္လည္း ေနရာေကာင္းေကာင္းတြင္ အလုပ္လုပ္ရ
မည္ဟူေသာ ရည္မွန္းခ်က္မ်ိဳး သူ႔မွာမရွိ...။
ဖိအားမ်ားသည့္အလုပ္မ်ားကို Baekhyun လက္သင့္မခံလို...။ ထို႔အတြက္... ရသင့္ရထိုက္ေသာ
အမွတ္မ်ားကိုသာရႏိုင္လွ်င္ Baekhyunအတြက္က
အဆင္ေျပၿပီ...။

သို႔ေသာ္... ထိုအမွတ္မ်ားရဖို႔ကိုပင္လွ်င္... ... ...။

" ဟူး "

အံု႔မႈိင္းေနေသာ မနက္ခင္းမိုးေကာင္းကင္ႏွင့္လိုက္ဖက္
ညီစြာပင္ Baekhyun ပခံုးတို႔ေလ်ာ့က်ကုန္၏။

" ရာသီဥတုႀကီးကလည္း ငါ့ဘက္ကုိသိပ္ပါလြန္းတယ္
တစ္ေနေနရာမွာ ေတြးေဆြးေနလို႔ေကာင္းမယ့္
အေျခအေနမ်ိဳးပဲ... "

ခပ္သုတ္သုတ္တိုက္ခတ္သြားေသာေလေအးက မၾကည္
မလင္ျဖစ္ေနေသာ ေကာင္းကင္အေနအထားကို
သရုပ္ပုိပီေနေစသည္။ လမ္းမထက္ ေႂကြက်ၿပီးေသာ
ပန္းပြင့္ႏွစ္ပြင့္က ေလေနာက္ တေသာေသာလိုက္ေျပး
မည့္ဟန္ျပဳၿပီးမွ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ရပ္တန္႔သြားၾက
၏...။

ပန္းဆီေရာင္ ပန္းပြင့္ေလးေတြ... ... ...။

ဘာရယ္မဟုတ္...ထိုပန္းပြင့္ေလးကို ရပ္ေငးေနခိုက္
မွာပင္ ေက်ာ္တက္သြားေသာ ေျခလွမ္းေတြ...။
မသိမသာလႈပ္ရမ္းသြားေသာ ဝက္ဝံရုပ္ေသာ့ခ်ိတ္
အမည္းေလးက ထိုသူ၏ ေျခလွမ္းစိပ္စိပ္ ၿငိမ္ဆိတ္မႈ
ကို တစ္နည္းတစ္ဖံုျဖင့္ ေဖာ္ျပေနသည္။