ⓢⓞ-ⓘ-ⓒⓐⓛⓛ-ⓨⓞⓤ [Complete]

[3.B]

[Zawgyi]

" ဟာရူ…ဟာရူေလး…
ဦးေလး ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ထပ္အိပ္ပါရေစ… "

ေစာင္ပံုထဲ ေခါင္းအတင္းထိုးထားရင္း Baekhyun
ညည္းညည္းညဴညဴေတာင္းဆိုလိုက္မိသည္။
ကုတင္ေပၚတက္ခုန္ေနေသာ ဟာရူက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ Baekhyun ကိုယ္ေပၚတက္ခြကာ ျမင္းစီးသလိုစီးေနေသာအခါလည္း ရွိလာ၏…။

" ဟာရူ… ဦးေလး မေန႔ကလည္း ေျပးထားရလို႔
ပင္ပန္းေနလို႔ ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ထပ္အိပ္ပါရေစကြာ…
ေနာ္… "

ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေလးတြင္ ေနာက္က်မွ အိပ္ရာက
ထမည္ဟူေသာ Baekhyun အိပ္မက္သည္ကား
တံခါးဖြင့္ဝင္လာေသာ တူမေတာ္ ဟာရူလက္ခ်က္
ေအာက္တြင္ အေပ်ာက္ရွႀကီးေပ်ာက္ရွသြားရသည္။

တံခါးေလာ့ခ္အၿမဲခ်ထားေလ့မရွိေသာ Baekhyun
မိမိကုိယ္မိမိအျပစ္တင္မိျခင္းသည္ လတ္တေလာ
ဟာရူခုန္ေပါက္ေနျခင္းေလာက္ ျဖစ္ေျမာက္ႏိုင္စြမ္း
မရွိခဲ့…။

" ဟာရူ… ဘာလို႔… အေစာႀကီး… ထ "

ဆက္ကာဆက္ကာခုန္ေနေသာ ဟာရူခုန္မႈၾကား
Baekhyun၏ ဗလံုးဗေထြးစကားသံတို႔ကလည္း
ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းထြက္ေပၚလာသည္။

ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ Baekhyun ႀကံဳးရုန္းထလိုက္ ရင္း ေခါင္းအံုးကို ရင္ဖက္ထဲပိုက္ထားလိုက္ရသည္။
ဒီေၾကကြဲစရာအျဖစ္ႀကီးကို လက္ခံလိုက္ရန္ Baekhyun အခ်ိန္လိုသည္…။

" ဦးေလး ႏိုးၿပီလား… "

ရႊင္ျမဴးျမဴး ဟာရူအသံသည္ သူမႏႈတ္ခမ္းထက္မွ
အၿပံဳးတစ္ပြင့္ႏွင့္ ပနံသင့္ေန၏…။

" မႏိုးႏိုးေအာင္ ႏႈိးေနတာဘယ္သူလဲ "

ဆံပင္စုတ္ဖြားျဖင့္ Baekhyunပံုစံသည္ အေတာ္
ရယ္ခ်င္စရာေကာင္းေနေလာက္သည္…။
ရန္လိုစကားကိုပင္ တူမျဖစ္သူက တဟိဟိျပန္ရယ္ျပ
လာ၏။

ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ ပံုမွန္အိပ္ရာထ
ခ်ိန္ထက္ နာရီဝက္ေလာက္ေလးပဲ ေနာက္က်စြာျဖင့္
Baekhyun အခန္းထဲမွထြက္လာလိုက္ရသည္။
လက္ကိုဆြဲကာ ခုန္ေပါက္လိုက္လာေသာ ဟာရူကို
ငံု႔ၾကည့္လိုက္ရင္း Baekhyun သက္ျပင္းခ်လိုက္
မိသည္…။ ဒါ…ဘယ္လို ေမ်ာက္ေပါက္ကေလးလဲ…။