ⓢⓞ-ⓘ-ⓒⓐⓛⓛ-ⓨⓞⓤ [Complete]

[7.C]

[Zawgyi]

Baekhyun အသက္ရွဴေအာင့္မိသြားေလသည္။
ေက်ာေနာက္ဖက္မွ အလြန္နီးကပ္သြားေသာ ျဖစ္တည္
မႈတစ္ခုက Baekhyun ႏွလံုးခုန္သံကို သိသိသာ
သာ တိုးျမန္လာေစ၏။

ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီ ကုိယ္ကိုငဲ့ေစာင္းလိုက္ရင္း ေက်ာေနာက္တြင္ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ဆရာIMY
ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္…။

" ဟင္… "

Baekhyunကို မၾကည့္ဘဲ ဆရာမေလးကိုသာ
လွမ္းၾကည့္ေနေသာ ထိုသူက… Baekhyun
ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာသူတစ္ေယာက္မဟုတ္ခဲ့။

" ကြ်န္ေတာ့္ကို စာရြက္နဲ႔ေဖာင္တိန္ေလးတစ္ေခ်ာင္း
ေလာက္…
ကြ်န္ေတာ့္အိတ္က ကားေပၚမွာဆိုေတာ့… "

ဆရာမေလးက ခပ္သြက္သြက္ပဲ အနားမွ ထြက္သြား
သည္။ IMY၏မ်က္ႏွာကိုသာ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနမိ
ေသာ Baekhyunသည္သာ ေနရာမွ မေရြ႕မိေသး။

ဂ်ပန္ေသြးေႏွာတစ္ေယာက္မွန္းသိသာေသာ ထိုသူက
ထိုအခ်ိန္မွ Baekhyunကို သတိထားမိသည္…။
မ်က္ေတာင္မခတ္စတမ္း ၾကည့္ေနမိေသာ Baekhyun အၾကည့္တို႔ေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္
သြား၏…။
မႏွစ္သက္ဘူးႏွင့္တူပါသည္။

" ဦးေလး… "

ဟာရူက လက္ကိုလႈပ္ရမ္းရင္း ဦးေလးျဖစ္သူကို
အသိဝင္ေစသည္။ အင္းအင္းအဲအဲအသံျဖင့္ Baekhyun တစ္ေယာက္ မ်က္ေတာင္တို႔ကို
ခတ္လာ၏…။

လူက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ကုန္ဆံုးသြားဟန္ျဖင့္
လႈပ္ရွားႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့။ နဂိုတည္းက ျဖစ္ႏိုင္ေခ်
နည္းပါးသည္ကို Baekhyun အမ်ားႀကီး ေမွ်ာ္လင့္
လိုက္မိသည္ပဲ…။ မည္သည့္အရာအားကိုးႏွင့္ပါလိမ့္။

" အြန္း… ဟာရူ…
ခဏအျပင္ထြက္ၿပီး ျပန္ဝင္လာခဲ့ေနာ္…
ဦးေလး ခန္းမထဲကေန ေစာင့္ေနလိုက္မယ္… "

" ဟုတ္ကဲ့… "

ဆႏၵျပည့္ဝသြားေသာ ဟာရူက… ဦးေလး စိတ္မေျပာင္းခင္ အနားမွ အလ်င္စလိုေျပးထြက္သြား
သည္…။ အေနာက္တြင္ ဦးေလးႏွင့္ စာေရးဆရာတို႔
ႏွစ္ေယာက္တည္းက်န္ရစ္ခဲ့သည္ကိုလည္း သတိမရ
ေတာ့…။

စိတ္ပ်က္သြားဟန္ျဖင့္ ၿငိမ္က်ေနေသာ Baekhyun
အား IMYက အၿပံဳးတစ္ခ်က္ျဖင့္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္
ကာ… လွည့္ထြက္ရန္ျပင္၏…။