ခပ္႐ွည္႐ွည္သံေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ ေအးစက္စက္ၾကမ္းျပင္ေပၚ တရြတ္တိုက္ဆြဲသြားတဲ့ အသံက တိတ္ဆိတ္ေလတဲ့
ညအတြက္ ေျခာက္ျခားစရာ။ လ်ွာဦးထုပ္အမဲကို ငိုက္စိုက္က်ေစာင္းထားၿပီး အနက္ေရာင္ Mask တပ္ထားတဲ့
အဲ့ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြက ခပ္ေျဖးေျဖးေလ်ွာက္
လာတယ္။ ႀကိဳးေတြနဲ႔ တုပ္ခံရေတာင္မွ လြတ္ေျမာက္ဖို႔
႐ုန္ေနတဲ့ အဲ့လူေတြရဲ႕ ေၾကာက္ရြံေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြက
သူ႔အတြက္ သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။
လူေတြက အသက္႐ွင္ေနတုန္းက်
ေစာက္တလြဲေတြ လုပ္ခဲ့ၿပီး ေသခါနီးမွ ေၾကာက္ျပတတ္ၾကတယ္။ ေစာက္ အဓိပၸါယ္ကို မ႐ွိဘူး....။
" ေဟ့ေကာင္ မင္းဘယ္သူလဲ....လႊတ္ေပး...."
" ဒီနား ဘယ္သူမွမ႐ွိဘူးလား....."
" ကယ္ၾကပါအုန္း "
အဲ့ဒီလူေတြရဲ႕ ေအာ္ဟစ္အကူအညီေတာင္းသံေတြေနာက္မွာ သူက အားရပါးရ ေအာ္ရယ္တယ္။
" မင္းတို႔ေရာက္ေနတာ ေဆာက္လက္စ တိုက္ပ်က္တစ္ခုဆိုတာ မသိၾကတာလား "
" ေနာက္ၿပီး ဒီလို တိုက္ပ်က္နား ဘယ္ကလူေတြက
႐ွိေနမွာလဲ နည္းနည္းပါးပါး စဥ္းစားၾကည့္ၾကစမ္းပါ "
" အင္းေပါ့....ေစာက္ဦးေႏွာက္မ႐ွိလို႔လဲ ေက်ာင္းရဲ႕
အဆင့္ဘိတ္ခ်ီးေနရာ ယူထားၾကတာပဲ...."
လက္ထဲက သံတုပ္ကို လွည့္ရင္း ေျပာေတာ့ အဲ့ဒီလူႏွစ္ေယာက္က ျပန္ေျပာတယ္။
" မင္း....ဘယ္သူလဲ "
ခြာခ်လိုက္တဲ့ Mask ေအာက္မွာ ခပ္ထူထူႏႈတ္ခမ္းေတြက ျပံဳးေနတယ္။ မ်က္ႏွာႏွစ္ဖက္က ဒဏ္ရာေတြက
ေသြးေတြေျခာက္ၿပီး ခပ္ညိဳညိဳေတြ။ သူ ဒူးေထာက္ေထာင္ခ်လိုက္ေတာ့ အဲ့ဒီလူေတြက သူ႔ကို သတိထားမိသြားၾကတယ္ထင္တယ္။ တအံ့တျသေတြနဲ႔။
" မင္း....မင္း...."
" အင္း....ငါေလ....မင္းတို႔ ေခ်ာင္ပိတ္ၿပီး
အႏိုင္က်င့္ခဲ့တဲ့ငါ...."
![Douleurs Rouges [ Completed ]](https://img.wattpad.com/cover/220851377-64-k75197.jpg)