Douleurs Rouges [ Completed ]

Chapter 16 ( Zawgyi )

ညသန္​း​ေခါင္​ခ်ိန္​ျဖစ္​တာ​ေၾကာင္​့ ဆိတ္​ၿငိမ္​ရပ္​ကြက္​ရဲ႕ လူ႐ွင္​း​ေနတဲ့ လမ္​းထဲ ၀ါက်င္​့က်င္​့လမ္းမီးတိုင္​​ေတြရဲ႕ အလင္​း​ေရာင္​သာ ႐ွိ​ေနတယ္​။

၀ါက်င္​့က်င္​့မီး​ေရာင္​​ေတြ​ေအာက္​မွာ အရိပ္​တစ္​ခုက ​ပံုမွန္​​ေလးလွမ္​းလာတယ္​။ ​ေျဖးညႇင္​းစြာ ​ေလခြၽန္​ရင္​း ျခံတစ္​ျခံ​ေ႐ွ႕​ေရာက္​​ေတာ့ ရပ္​တန္​႔သြားတယ္​။

ျခံတံခါးကို ​ေက်ာ္​တတ္​ရင္​း ျခံ၀န္​းထဲ​ေရာက္​တယ္​။ အနီ​ေရာင္​ႏွင္​းဆီ​ေတြပြင္​့​ေနတဲ့ ပန္​းအိုးတခ်ိဳ႕ကို ​ေတြ႔​ေတာ့ ​ေမွာင္​ရိပ္​ထဲက ႏႈတ္​ခမ္​​း​ေတြျပံဳးတယ္​။

အထဲက​ေလာ့ခ်္​ထားတဲ့ အိမ္​တံခါး​ေၾကာင္​့ နားထင္​ကို လက္​ညိဳးနဲ႔ကုတ္​ရင္​း ​ေခါင္​းခါတယ္​။ သူက ​တံခါးကို ဖ်က္​ဖြင္​့ၿပီး ၀င္​ဖို႔ထက္​ အထဲက ဖြင္​့လာ​ေအာင္​ လုပ္​ဖို႔​ေတြးတယ္​။

အဆက္​မျပတ္​ဘဲလ္​တီးသံ​ေတြ​ေၾကာင္​့ ​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့
တံခါးက ပြင္​့လာခဲ့တယ္​။

ဟက္​ခ္​.. အ​ေၾကာက္​အလန္​႔မ႐ွိလိုက္​တာ။

" ဘယ္​သူ... "

အိမ္​ထဲကထြက္​လာတဲ့ ႐ွင္​းက အသား​ေရာင္​ည၀တ္​အိပ္​ဖဲဂါ၀န္​​ေပၚ ပ၀ါတစ္​ထည္​ျခံဳၿပီးထြက္​လာတယ္​။

စကားမဆံုး​ေသးခင္​မွာပဲ အိမ္​အတြင္​းထဲကို အားျပင္​းျပင္​းနဲ႔ အတြန္​းခံလိုက္​ရ​ေတာ့ ႐ွင္​းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္​က အ​ေနာက္​ကိုယိုင္​သြားတယ္​။

Mask တပ္​ထားတာ​ေၾကာင္​့ ဘယ္​သူမွန္​းသဲသဲကြဲကြဲ
မျမင္​ရ​ေပမယ္​့ ႐ွင္​းက တုန္​လႈပ္​​ေျခာက္​ျခား​ေနတယ္​။

အတင္​းခ်ဳပ္​လာတဲ့လက္​​ေတြကို ႐ုန္​းရင္​း ႐ွင္​းက ​ေကာင္​​ေလးမ်က္​ႏွာက Mask ကို ခြာခ်လိုက္​တယ္​။

" မင္​း...မင္​း ဟို​ေက်ာင္​းသား...၀မ္​..၀မ္​ရိ​ေပၚ"

႐ွင္​းက ဆရာ၀န္​ပီပီဘဲ ဥာဏ္​သိပ္​​ေကာင္​းတယ္​။ တစ္​ႀကိမ္​တစ္​ခါ ခဏတာ ​ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ရိ​ေပၚ မ်က္​ႏွာကို မွတ္​မိတယ္​။