Slow bi şarkı eşliğinde ben hariç diğerleri hem elindeki içkileri içiyor hemde bedenlerini müziğe uygun hareket ettiriyolardı.
Önümdeki içkiyi tek dikişte içmiş ve önüme sertçe bırakmıştım. Ani ruh değişikliğim hakkında en ufak bi fikrim bile yoktu. Arada sırada bana geliyolardı.
Barmenin yanında duran Andaçın yanına ilerledim ve kulağına eğildim.
"Kendimi iyi hissetmiyorum. Gidiyorum ben. Geç kalmayın"
(A):"İyi misin sen?"
"Dinlenmek istiyorum"
(A):"Tamamdır"
Sessizce görkemli barı terketmiştim. İçime derince bi nefes çektim ve parkettiğim aracımın yanına ilerledim.
Ses çıkartmadan içeri girdim ve sürmeye başladım. Ahh. Hayır eve gitmiycektim. Kafamı dizginlemek için sessiz sedasız her hangi bi yere gitmeyi planlıyodum.
Yarım saat süren yolculuğumun ardından aradığım yeri nihayet buldum ve aracımı parkettim. Derin bi iç çektim ve arabadan indim.
Geldiğim yer ormanlık bi alandı. Korkusuzca ormanlığa girdim ve ilerlemeye başladım. Yürüdüm, yürüdüm ve yürüdüm.
Yolumun sonu kıytı bi uçuruma çıkınca vakit kaybetmeden çokta uç kısıma denk gelmeyecek şekilde oturdum. Ayaklarımın altı gecenin karanlığıyla süslenmiş hafif kırmızı hafif mavi rengiyle mükemmel görünen denizdi.
Gövdemi geriye doğru ittirdim ve bakış alanım artık simsiyah bi gökyüzüydü. Gözlerimi kapattım ve sanki başka bir Ecrinmişim gibi düşünmeye başladım.
Seri bi katil olmak benim seçimim miydi? Kesinlikle. Ucunda efsane paralar var denmişti bana. Bende neden reddediyim ki. Farklı bi Ecrin olmayı seçebilir miydim? Evet. Ama o zaman bu kadar başarılı ve eli bol para gören birisi olabilir miydim? Tartışılır.
Ne zamana kadar böyle gidicem? Bilmem gidebildiğim yere kadar. Ya bu ilerleyişimi bişey durdurursa? Ne gibi. Aşık olmak gibi.
Ani olarak gözümü açtım ve doğruldum. Kafamı iki yana sertçe salladım ve gözlerimi avuşturdum. Sadece benim, gökyüzünün, denizin duyabileceği şekilde fısıldadım.
"O sikik işe bulaşırsan o zaman ölürsün Ecrin"
Aşık olmak. Bulunduğum bu icrada bize tehlikeli sayılabilecek bi şeydi. Bırakın aşık olmayı herhangi bir duygusal hisler yaşasan bile o zaman biterdi kariyerin. Herşeyin yani kısaca hayatın biterdi.
Acımasız olmanız lazımdı. Öldürdüğünüz insanın gözlerinin en derinine bakıp "pişmanlık duygusunu" göstermemeniz lazımdı. Gerçi pişman olmuşmuydum? Evet. Hakkettiğim parayı alamadığım için pişman olmuştum. Bi kaç kez.
Derin düşüncelerimi yanımda beliren gölge bölmüştü. Yavaşça kafamı gölgenin sahibine çevirmemle ağzım açık kalmıştı.
Adeta zifiri karanlıkta bile parlayan siyah tüyleri ve baktığınızda sizi çıkmaza sokacak o sapsarı gözleri.
Yanımdaki pitbull cinsi köpek o kadar da küçük değil aksine boyum kadar bişeydi. O da benim gibi dikleşmiş ve denize bakıyodu.
Gerçekten karşısında büyülenmiştim. Acaba sahibi varmıydı. Yoksa bu oğlanı kaçırmak isterdim açıkçası.
Ayağa kalkmamla o da benimle beraber ayağa kalktı ve sanki bana itaat edermişçesine önümde dikildi. Belki de bu bana tanrının hediyesiydi.
Önünde diz çöktüm ve elimi ona doğru uzattım. Bu hareketimle kafasını bana doğru uzattı ve okşamamı bekledi. Bu hareketleri çok uysal ve tatlıydı ama aksine dışı sert ve hırçındı.
"Tasman olmadığına göre sahibin yok"
Bana uysalca baktı ve uğuladı.
"Bunu evet olarak kabul ediyorum. Ve seni götürüyorum. Gel bakalım hırçın oğlan"
Ayağa kalktım ve geri geldiğim yöne doğru hareket ettim. Arkama baktığımda hırçın oğlanımda benimle beraber geliyodu.
Arabamın oraya geldiğimde geçmesi için arka koltuğu açtım ve konuştum.
"Sende tam bi Polat Alemdar tipi var oğlum."
Açtığım kapıdan içeri girdi ve ordan ön koltuğa gitti. Oraya dik bi şekilde oturdu ve beni beklemeye başladı. Kahkaha atarak arka koltuğun kapısını kapattım ve ön koltuğunkini açarak oturdum.
Bakışlarımı Polat Alemdara çevirdiğimde hareket etmemizi bekliyodu. Son kez elimi gövdesine uzattım ve okşadım.
"Gidelim bakalım evimize. Polat Alemdar"
Huzurlarınızda Polat Alemdar;
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
