A L O N E {Girl×Girl} Tamamlandı

Gerçekten Öyle Birimiyim?

Kısa sürede Andaçın evine gelmiştik. Arabadan inip kapıya doğru hareket ediyoduk ki zaten kapının önünde beklediğini gördük. O da bizi farkettiğinde yanındaki küçük çantayı koluna taktı ve bize doğru ilerledi.

(E):"Bu çanta ne olum?"

(A):"Kanık bu evde daha fazla durursam beyin hücrelerim giderek ölebilir"

"Bir beynin var mıydı?"

(A):"Bu canımı acıttı"

"Gerçekler can acıtır"

Omzuma hafif vurmuş ve Polatın yanına oturmuştu. Küçük bi tebessüm ederek geri arabaya döndük ve eve doğru hareket ettik.

Birayın olduğu evin önünden geçtiğimizde sanki hayat bi an da ağır çekime geçmişti. Nakil arabası gittiğine göre evini az da olsa yerleştirmiş olmalıydı.

Çilekli pijama takımlarını giymiş balkonda kahve içiyodu. Beni görmesin diye camı kapatmıştım.
Gökyüzüne bakarak heycanla bi şeyler söylüyodu.

Giderek ordan uzaklaştık ve eve gelebilmiştik. Bir an önce eve girip uyumak istiyodum. Arabadan inip arka koltuğu açmamla Emreyle Andaç eve uçmuştu. Polatı ve poşetleri alarak eve doğru ilerledik.

Eve girer girmez Polat direk odama çıkmıştı. Bende poşetleri mutfağa koyduktan sonra malzemelerimi aldım ve odama çıktım. Üstümdeki kıyafetleri çıkardım ve kırmızı pijamalarımı geçirdim üstüme.

Banyoya ilerledim ve elimdeki eşyaları dolaba yerleştirdim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra Polatı da alarak mutfağa inmiştim.

Çoktan malzemeleri yerleştirdiklerini görünce masaya oturmuştum.

(E):"Al bakalım oğlum"

Hazırladığı yemi Polatın önüne koydu. Geri işine dönmüştü. Bakışlarım yerde hem yemeğini yiyen hemde beni süzen Polata ilişti.

Konuşamıyor olsa bile bakışlarından çok şey çıkartabilirdim. Mesela buraya, yanımıza düştüğü için mutluydu. Geceleri deliksiz uyuyodu Andaçın dediğine göre eskiden acısından dolayı huzurlu bi şekilde uyuyamıyomuş. Ama şimdi huzurlu ve deliksiz uyku çekiyodu.

Kendime söz vermiştim çektiği acılarının hepsinin yerini güzel anılar alıcaktı. Bunun için uğraşçaktım. Sanki bana dünyadaki en iyi insanıymışım gibi bakıyor ve davranıyodu.

Bakışlarımı mutfağı toparlamaya çalışn ikiliye çevirdim ve kafamı iki yana sallamıştım. Camdan yansımama bakarak kimsenin duyamayacağı şekilde fısıldadım.

"Gerçekten öyle biri miyim?"

Dıdıptıssss. Geç olduysa kusuruma bakmayın.

İyi okumalaaaarrrrr⚡💜