A L O N E {Girl×Girl} Tamamlandı

Şimdi Olmaz

Emrenin Ağzından

Türkiye'ye geleli yaklaşık onbeş saat oluyodu. Apar topar havalimanına inmiş ve direk patronun bizim için yaptırdığı iki katlı hastaneye uçmuştuk.

Şimdi ise Ecrin yoğunbakımdaydı ve ben burda eli kolu bağlı bi şekilde beklemekten başka bişey yapamıyodum. Yoğun bakımın hemen dibine oturmuş sırtım duvara yaslı bi şekilde gözlerimden yaşların akmasına izin vermiştim.

Bizim bi sözümüz vardı "ikimizden birisine bişey olmadığı sürece gözümüzden yaş akmıycaktı" şimdi neden göz yaşı döküyodum? Neden kendimi yalnız hissediyodum?

Kafamı duvara yaslamış yaşlarım yanaklarımdan usulca aşşağı kayarken bacağımda bir el hissettim.
Gözlerimi zorlukla yanımdaki bedene çevirdiğimde Andaçtan başkası değildi.

(A):"Da-daha göz yaşı dökmek için çok erken"

Sonlara doğru sesi fısıltı gibi çıkmıştı. O da benden farksız görünüyodu. İkimizde zombi gibiydik. Buraya geldiğimizden beri ne yemek yemiş ne de başka bişey yapmıştık. Eve dahi gitmemiş saatlerce burda oturmuştuk.

"Gitmez demi?"

Sözümü bitirdiğimde istemsizce gözümden daha fazla yaş akmaya başlamıştı.

"Bırakmaz bizi demi?"

Onun aramızdan ayrılma düşüncesi bile beni yerle bir ediyodu.

(A):"Ne yaralar aldık biz. Her defasında sağlam kalktık ayağa "

Kafamı olumsuz anlamda salladım ve iç çektim.

"O hiç yaralanmadı"

(A):"Ecrin"

Adını gülümseyerek anmıştı.

(A):"Ecrin Aksel"

Gözyaşlarım sanki yağmur yağarmışçasına akmaya başlamıştı.

(A):"Güçlü bi kız lan o."

"Hemde çok"

Tebessüm ederek cevaplamıştım onu.

(A):"Ne dayak yedik lan ondan"

Gözyaşlarımı elimin tersiyle temizledim ve terkar yanaklarımın ıslanmasını hissettim.

"Şerefsiz iyi benzetti bizi"

Andaç söylediğime burukça kahkaha atmış daha sonra o da benim gibi elinin tersiyle gözyaşlarını silmişti.

Bakışlarım elinde iki tane bardakla buraya doğru gelen Burak ve yanında tıpkı bizim gibi çökmüş olan Polata ilişti.

Burak elindeki karton bardakları bir benim yanıma bide Andaçın yanına bıraktıktan sonra tam karşımıza bağdaş kurarak oturmuştu.

Elleriyle yüzünü ovuşturduktan sonra derin bi iç çekti ve Polata bakarak konuştu.

(B):"Şuna bak dağ gibi köpek nasıl çöktü"

Andaçla hemen uzağımızda yüzü yoğun bakıma dönük bi şekilde yatan Polata baktık. İlk karşılaştığımız hali ile bugün ki hali arasında dağlarca kadar fark vardı.

Gözümde o anılar tekrar canlanırken istemsizce iç çekmiştim. Başımı duvara tekrar yaslamış ve bembeyaz tavana bakmıştım. Kimsenin duyamayacağı şekilde fısıldamıştım.

"Hadi güzelim yalvarırım aç gözlerini. Şimdi olmaz"

Finale kaldımı son dört bölüm.
Diğer bölüme kadar hoşçakalıınnnnn🤗

İyi okumalaaaarrrrr⚡💜