I'm A Fangirl

Chapter 9

Jessica's POV

Hindi ko talaga inaasahan na yayakapin nya ako pabalik. Kahit pawisan sya ay mabango pa rin. Hays, ano ba yan, kung ano ano iniisip ko.

Habang umiiyak ito sa balikat ko ay tinapik tapik ko ang likod nya na parang inaalo. Walang nagsasalita sa amin dalawa, tahimik lang. Nang tumahan tahan na sya ay agad syang umalis sa pagkakayakap sa akin at umupo sa harap ko na parang pagod na pagod at tumingin sa kawalan.

Pinagmasdan ko lang sya habang hindi pa sya lumilingon sa akin. Tumalikod ito at pasimple nyang pinunasan ang luha na para bang hindi ko dapat nakikita ang bagay na iyon.

Ibang iba sya ngayon, parang ang dami nyang pasan pasan na mga problema. Ayaw ko ng ganto sya sa harapan ko. Nakakapanibago.

"4 months ago, my brother died and since then, my dad is always cheating on my mom. He is always going home drunk and sometimes hitting my mom and me. He is his favorite son that's why it really affects him emotionally. And now, he files a divorce to my mom. I don't know what I'm going to do. I know mom will get really sad." she said at inilagay ang dalawang kamay sa ulo sabay tulo uli ng mga luha nya na hindi na nya maitago. I was stunned sa narinig ko. Hindi ko alam na may ganon palang pinagdadaanan ang isang Deanna Wong.

Alam kong galit sya sa daddy nya at nakikita kong galit sya habang inaalala ang pananakit nito sa kanila ngunit inaalala nya ang magiging hatid na lungkot ng pakikipaghiwalay nito sa mommy nya.

Naiiyak ako habang nakatingin sa kanya. Kaya pala ganon ang kinikilos nya nitong mga nakaraang buwan. Dati kase iniignore nya lang talaga kami pero ngayon madalas na nya kaming-este akong pinapahiya. Parang mas umiikli ang pasensya nya.

Hindi ko alam kung anong ginawa ko para ganunin nya ako pero kahit kailan hindi ko hinusgahan ang pinapakita nya. Hindi sumagi sa isip ko na may roon siyang gantong problema.

"Sorry about that." Sabi ko na nakikisimpatya.

"Don't be sorry, it's not your fault. And I'm sorry again if I shouted it's just that, I'm hella frustrated of what is happening in my life."

"Its okay." Sabi ko sa nakakaintinding paraan.

"Why?" tanong nito pero tiningnan ko sya na para bang sinasabi na hindi ko nakuha. "Ba't ang bait mo pa rin despite of my attitude towards you." takang tanong nito at pinunasan na ang mga bakas ng luha sa mukha nya na kanina ko pa gustong gawin habang nakatingin lang sa kanya.

"Hindi ko alam." I said that cause to Deanna to chuckle a little bit.

"I regret everything I did to you before, you know that. Yung kahapon, hindi talaga bukal sa loob ko yon, pinilit lang ako ni Bea. But now I regret what I said earlier too. I shouldn't have said all of that." Sabi nito.

"Sabi ko naman sayo, wag mo na isipin yon. Kalimutan na natin yon. We have to start a new  one." I said and smile. She look at me smiling and I think I'm going to melt. Gosh, this is the first time that she look at me like that.

"Something new." Sabi nito na parang nagiisip at ng may naisip sya ay tumingin ito uli sa akin. "So, can we be friends." tumingin ako sa kanya ng nanlalaki ang mga mata. Hindi sya nagtatanong kundi nagdedeklara.

"Hindi ka ba nagbibiro?" Sabi ko at napatalon pa ng kaunti mula sa pagkakaupo. Shet, mukha akong palaka. Natawa naman ito ng makita nya ang ginawa ko. "Tumawa ka." Sabi ko na parang namamangha. Tumigil naman ito bigla. Dapat pala di ko na pinansin.

"Yeah, I'm sure. I didn't know what you did to make me tell a story cause Bea is the only one I can tell things." Sabi nito na ikinapula ko. Hindi naman nya pinansin ang sinabi ko tungkol sa patawa nya. "So, can we be friends?" tanong uli nito.

"Oo naman! At promise walang makaka-alam ng sikreto mo sakin." Sabi ko at ngumiti ng malawak.

"You don't have to promise. I know you won't. Hmm, about the other day. It was Michelle who is telling someone about my secret, I bet you are not the only one who is eavesdropping that time." Sabi nito na ikinayuko ko uli. "Cute." nanlalaki ang mga matang tumingin ako sa kanya pero nakatayo na ito at kinuha ang bola nya.

"Hindi ka ba papasok?" tanong ko na lang.

"Do you want to play?" pambabaliwala nito sa tanong ko. Hindi talaga mawawala ang pagka-attitude nito eh. Pero mas okay na ito.

"Gusto ko sana kaso hindi ako pwede, tsaka late na ako." lakas loob kong tanggi. Hindi ko gusto ang pagtanggi.

"Okay, maybe next time." she said at sabay dig sa bola. Bago ako umalis ay tumingin ako sa kanya. Tumingin din sya sa akin na parang nagatatanong.

Ngumiti ako at "Ang daldal mo pala." natatawang tumalikod ako ng makita kong napanganga ito ng konti. Napakaganda nya talaga.

Hindi nya siguro napansin na masyado syang naging open sakin kanina at ngayon lang nag-sink in sa kanya nung sinabi ko na haha. Pero it's fine and i like the way she open herself to me which means that she trust me at isa yun sa dahilan for her to consider me as her new friend.

I want more than that pero it's better than nothing. One step at a time ika nga. Di ko mapigilang mapangiti.

This is the best day ever except sa pagkakasakit ni Kayla.

-🥀