Chapter 30

2.3K 110 4
                                    


Deanna's POV

"Please, don't cry na." I said and caress her her while she was still crying on my chest. It's so painful seeing her in this state. I can feel her pain.

"Ang sakit lang kase, parang... Parang wala lang sa kanila na wala na si tatay." puno ng hinanakit nitong sabi.

Yeah, I notice that her sister keep saying 'tatay mo' instead of 'tatay natin'. I guess there is really a problem and it's hurting jema so much.

"Is there a problem between you're sister and father?" I can't help being nosy. But I want to know what's really the problem para alam ko kung pano ko sya madadamayan.

"Si-simula nung nalaman nila ate n-na pangalawang family lang kami ni tatay, nagbago na sya. Matagal ko bago nalaman yun, tapos si mafe naman, wala pang kaalam-alam nun, baby pa eh. Hindi ko matanggap yon, daddy's girl kase ako. Pero kahit kailan hindi ako makaramdam ng galit sa kanya. Pero si ate galit na galit sya sa kanya at sa tingin ko ganon na din si mafe. Simula kase non shinoulder nya na rin yung pag-aaral namin ni mafe kaya alam ko yung hirap nya at hindi ko rin sya masisisi." her tears won't stop flowing and she's just staring at nothing so i held her face to wipe her tears.

"I'm sorry about that." I said and softly caress her cheek.

"No, wag ka mag-sorry. Wala ka namang kasalanan. Masakit lang para sakin na, mahal na mahal ko sya tapos pangalawa lang pala kami sa buhay nya. Ako yung pinakamalapit sa kanya eh, ansakit lang. Tapos ngayon malalaman ko na lang wala na sya. Parang ang unfair lang, ni hindi ko man lang sya nakasama ng matagal." she cried harder so i pulled her for a hug again. This is too much and i can't do anything.

"Shh, don't think about it for now. Don't worry bukas, I'm going with you. We're going to his wake huh. So sleep already para may lakas ka para bukas." i said and kiss her forehead. She's been crying all day and I want to make her feel alright but I don't know how.

"Deanna." she whispered.

"why?"

"Thank you." she said.

"For what?"

"For being here beside me. Hindi ko siguro alam ang gagawin ko kung wala ka dito sa tabi ko. Salamat." she said and hug me tight. It make my heart melt that she appreciated me.

"May pakinabang din pala pagiging hard headed ko eh." Sabi ko kaya natawa sya ng kaonti. Napangiti tuloy ako, at least napatawa ko pa rin sya.

Ilang sandali lang ay naramdaman kong tulog na rin ito, dahil siguro sa kaiiyak. Samantalang ako hindi pa. Kakagising lang kaya namin.

Bigla kong naisip na sa kabila ng pagiging cheerful at masayahin ni jema ay may tinatagong lungkot at paghihinakit din pala sya. Saliwang saliwa kapag nasa school sya. I admire her that she was able to comfort me the time when I was the one who is broken about my family. And I didn't know that she has a bigger problem here.

But don't worry jema, I won't leave by your side and I will do anything for you to be happy again. Just like what you did to me.

------------

Jessica's POV

Kinabukasan ay mas nauna akong magising kay Deanna kaya nauna na akong pumunta sa kusina para magluto ng umagahan dahil may pasok pa si mafe at trabaho naman si ate. Hula ko ay tulog pa rin si nanay kaya dinamihan ko na ang niluto.

Sobrang thankful ako at nandito si Deanna kasama ko dahil hindi ko talaga kakayanin kung mag-isa lang ako dito.

"Oh anak ikaw na nag-luto dyan." biglang sulpot ni nanay dito sa kusina.

I'm A FangirlTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon