kirai┇izone ff ✅

0010

☾ 0010 // YES

// KWONEUNBI's

Nagising ako dahil sa malakas na tunog ng cellphone ko, agad ko itong kinuha at tinignan kung sino ang tumatawag sa ganitong oras. Parang nagising din si Sian sa pagtunog nito kaya lumabas ako para sagutin ang tawag.

Unregistered ang number kaya nagdalawang isip ako bago ko sinagot, when I accept the call a familiar voice can be hear on the line.

"Hiichan" Bulong ko, mahirap na baka marinig ni Sian.

Narinig ko ang mga malalim na paghinga nya, no words just breath, yun lang ang naririnig ko.

Kinabahan ako.

Did he find us?

"What happened?" I asked in low voice.

"We did our job outside the school, nagpasama si Nako saakin" Hiichan said, parang mas mabilis ang paghinga nya parang may kinakarga.

"Then, what happened?" I asked again, kinabahan ako ng marinig ko na parang bumagsak si Hiichan.

"Huy, anong nangyari?" I asked nervously

Narinig ko ang boses ni Nako, her voice sounds like she's... hurt.

"Eunbi eonnie, we're fine no need to worry" Nako said in the call but I didn't believe it, it's obvious something went wrong.

Ibinalik ni Nako ang cellphone ni Hiichan sa kanya.

"Sige eonnie, pabalik na kami" Sabi nya bago pinatay ang tawag.

I looked at the time 12:34 mid night, I need to go out. Sasalubungin ko sila, they're not fine.

Kinuha ko ang jacket ko at dahan-dahang lumabas, pagkatapos mawala ni Yoojung sunbae agad syang pinalitan at mas strict pa 'to sa kanya.

Kaya hindi ako nagpadalos-dalos sa pagalis sa dorm, I tried to call the others pero parang tulog ata silang lahat. Sabagay kalagitnaan palang ng gabi.

I waited near the gate, sobrang lamig sana pala dalawang jacket sinuot ko.

1:23 na no sign of Nako and Hiichan parin. I'm getting nervous, paano kung may nangyari talagang masama anong gagawin ko?

Habang nililibot ko ang tingin ko sa paligid, biglang sumakit ulo ko. My vision suddenly becomes blurry, hinawakan ko ang ulo ko dahil nahilo rin ako. I closed my eyes then I opened it again. I saw someone far from me, that figure is so familiar to me.

Napaatras ako nang makita kong papalapit ang figure na yun, I looked down then I saw my hands holding a knife with a lot of blood on it.

"Eonnie" Bumalik ako sa sarili ko nang hawakan ako sa balikay ng babaeng kakarating lang, I saw Sakura with half closed eyes. I left a message to her nung di nya nasagot tawag ko.

"Kkura" Hinahabol ko parin ang hininga ko, another series of hallucination.

"What happened? Bakit mo ako pinatawag dito ang aga pa" She yawned infront of me, inaantok pa nga sya.