0039

197 22 6
                                    

0039 // WE FIGHT

// MIYAWAKISAKURA's

I feel like I'm all drained out, my eyes are all puffy pinagtitinginan ako ng mga student dito sa school. Alam na ata nila ang pagkawala ni Wonyoung, I can hear a lot of gossips about her 'disappearance' di nila alam na wala na talaga sya the only thing they know is she's just missing gaya ng ibang students.

I'm so surprised that they all know the bullying that happened to her, they all know yet no one stands for her. Kami rin wala kaming ginawa para ipagtanggol sya, she was a clingy and lovely kid. I really want to know what or who made her lonely, dahil ba yun saamin? Did we really guide her enough?

Pabagsak akong umupo pabalik sa upuan ko, I went in the cafeteria para sana kumain ng lunch kasama ang eonnie line pero di ko nagawa. Puro tungkol kay Wonyoung ang naririnig ko doon, I didn't even say goodbye to them. I'm alone in our classroom when someone entered our room.

I saw Chaeyeon entered our room may dala dala syang tray, agad akong yumuko sa mesa ko para sana iwasan ang tingin nya pero umupo sya sa upuan na nasa harap ko.

"You should've told us na hindi mo kayang kumain doon edi sana sa mas tahimik na lugar tayo kumain kanina" Rinig ko na sabi ni Chaeyeon, I didn't answer.

"Eunbi eonnie said yuo should eat kaya pinadalhan ka nya ng makakain, eat it don't starve yourself." Sabi nya saakin, I lift myself nakita ko ang tray na dala nya kanina.

Tumango ako at kinuha ang kutsara at dahan-dahang sumubo, she's just looking at me kaya medyo nabother ako.

"What are you looking at?" I ask her, ngumiti sya at umiling.

"Alis na ako dinala ko lang talaga tong pagkain, balik lang ako mamaya sa klase" Sabi nya at tumayo para umalis na.

"Are you blaming yourself because of Wonyoung's disappearance?" I asked her kaya napatigil sya, lumingon sya saakin.

"Lahat naman ata tayo sinisisi ang sarili natin but you know Wonyoung won't be happy if she knew we're blaming ourselves. Mas mabuti ngayon tanggapin ang pagkawala nya, it's her choice" I can say na naiiyak sya but she's stopping herself.

Maglalakad na ulit sya ng tinanong ko ulit sya ng isang tanong.

"Are you sure Eunbi eonnie told you na pakainin ako? Or ayaw mo lang ako magutom just like when we were together back then?" I bravely asked, this time she didn't turn around while answering my question.

"Eunbi eonnie really told me to bring that to you. Matagal ko nang nakalimuta yung mga pinaggagawa ko dati, nothing to worry about" Sabi nya at lumabas na ng classroom namin, she's lying I can tell it.

Natawa ako for the first time this day, hindi dahil kinikilig ako kung hindi dahil sa thought na I have audacity to ask her that sa gitna ng situation namin ngayon.

Pinagpatuloy ko ang pagkain, my tears are now falling habang kumakain ako. I just suddenly remembered Wonyoung again, agad ko namang pinunasan ang luha ko at tinapos ang kinakain ko.

I went out para ibalik tong tray na pinaglagyan ng pagkain kanina, while I'm on my way to the cafeteria  nakasalubong ko si Mr. Kang kaya agad naman akong nagbow sakanya. He just smiled at me.

"Ms. Miyawaki" His voice gives chills in my spine, agad akong napalingon sakanya.

"Yes sir" Sabi ko.

"I'm rooting for you to be the rank 1 next ranking announcement since Ms. Jang is not here anymore" Napatigil ako, what is he suppose to mean?

Tatanungin ko na sana sya kaso bigla rin syang nagsalita ulit.

kirai┇izone ff ✅Where stories live. Discover now