စစ္နတ္ဘုရား၏ အခ်စ္ဥယ်ာဥ္
Season _ 2 _ Chapter (27) - ငါက မင္းကို ရဖို႕ အင္အားႀကီးေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တာပါ။ ( Zawgyi+Unicode)
" မင္း ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လႊတ္ေပးမွာလဲ ခ်ူးခန္... "
" မင္းကို ငါ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလႊတ္ေပးေတာ့ဘူး မီရာ..မင္းကို ခ်စ္လို႕ ငါ ရေအာင္ေခၚလာတာ "
ဆူမီရာသည္ နံနက္စာစားျပီးေနာက္ မရိုးနုိင္ေသာ ေမးခြန္းကို ထပ္ေမးေသာ္လည္း ယြမ္ခ်ဴးခန္ဆီက ခါတိုင္းအေျဖပဲ ျပန္ရလိုက္သည္။ တကယ္စိတ္ညစ္လွျပီ။ ေနာင္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ပူေနမလဲ ေတြးကာ ဆူမီရာ ရူးခ်င္လာသည္။
" ငါ မင္းကို မခ်စ္ဘူး။ မင္း ငါ့ကို ေသတဲ့ အထိေခၚထားလည္း မင္းကို ငါမခ်စ္ဘူး "
" ငါ သိျပီးသားပါ။ မင္းကို ဟိုလူရင္ခြင္မွာ ေနခြင့္ျပဳလည္း ငါ့ကို မခ်စ္မယ့္အတူတူ ငါ့နားမွာ ေခၚထားတာ အေကာင္းဆံုးပဲ။ "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ေရေႏြးကို ေအးေအးေဆးေဆး အရသာခံေသာက္ ကာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာျပန္ေျဖလိုက္သည္။
" ယြမ္ခ်ဴးခန္... မင္း သေဘာေပါက္ေအာင္ ငါ ဘယ္လိုေျပာ ရမလဲ။ ငါ ေနာင္ေတာ္ကုလန္ကိုပဲ ခ်စ္တယ္။ သူနဲ႕ပဲ အတူေနခ်င္ တယ္။ မင္းကို ငါ ဘယ္ေတာ့မွ ခ်စ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ မင္းကို မခ်စ္တဲ့ လူကို အနားေခၚထားျပီး ဘာေႀကာင့္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နွိပ္စက္ခ်င္ေနရတာလဲ။ ငါ့ကို ျပန္လႊတ္ေပးပါ။ ေနာင္ေတာ္ မင္းကို လာမတုိက္ေအာင္ ငါ ေသခ်ာေျပာလိုက္ပါ့မယ္။ "
ဆူမီရာသည္ ေက်ာ့ရွင္းကာ က်က္သေရရွိလွသည့္ နန္ေက်ာင္ အိမ္ေရွ႕စံကို္ယ္ေတာ္ေလးကို စိတ္ရွည္စြျဖင့္ နားခ်လိုက္သည္။ တကယ္လည္း ေရမထြက္သည့္ေနရာ ယြမ္ခ်ဴးခန္ကို ေရတြင္းမတူး ေစခ်င္ပါ။ နွစ္တစ္ရာ အတူေနလည္း မိမိက ယြမ္ခ်ဴးခန္ကို ခ်စ္လာမည္ မဟုတ္ေပ။
" သူလာတိုက္မွာကို ငါေႀကာက္ေနမယ္ဆုိရင္ မင္းကို အစကတည္းက ဖမ္းလာမွာ မဟုတ္ဘူး မီရာ... မင္းငါ့ကို မခ်စ္တာကို ငါသိပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳျပီး ဒီအေႀကာင့္ ခဏခဏ သတိေပးစရာမလုိပါဘူးကြာ။ မင္း င့ါကိုမခ်စ္ေပမယ့္ ငါ မင္းကိုခ်စ္တယ္ေလကြာ။ မင္းမ်က္နွာျမင္ေနရရင္ ငါဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္တယ္ထင္လဲ။ မင္းေတြးထားတာထက္ကို ငါ ပိုေပ်ာ္တယ္ သိလား။ ဒါေႀကာင့္ ဘာပဲ ေပးဆပ္ရပါေစ... ငါ မင္းကို အနားမွာ ေခၚထားမွာပဲ။ "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ခါတို္င္းကဲ့သို႕ ေသြးဆူသည့္ လူငယ္မဟုတ္ေတာ့ပဲ တည္ျငိမ္ရင့္က်က္စြာျဖင့္ ဆူမီရာကို ေသခ်ာျပန္ေျပာလိုက္သည္။ မသိလွ်င္ သူနွင့္ မိမိက လူလြတ္ေတြျဖစ္ျပီး ဒီလို ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာကို ေျပာေနသလိုပင္။ သူ႕ပံုစံက အရင္ကထက္ တည္ျငိမ္လာျပီး ပိုဆြဲေဆာင္မႈရွိလာတာကိုေတာ့ ဆူမီရာ ဝန္ခံလိုက္မိသည္။ အရီးေတာ္ ေဟာ္သြန္း၏သားပီသစြာပင္ ယြမ္ခ်ဴးခန္၏ကိုယ္ေန မူဟန္က နန္းဆန္ရံုသာမက တဖက္သားကို ဆြဲေဆာင္နုိင္သည့္ အေျပာဆို အျပဳမႈမ်ား ျဖင့္ ျပည့္လို႕ေနသည္။ မိမိက ေနာင္ေတာ္ ကုလန္ကို ငယ္ကတည္းက ခ်စ္လာလို႕သာ။ မဟုတ္လွ်င္ ယြမ္ခ်ဴးခန္၏ စကားထဲေမ်ာကာ သူ႕ဘက္ပါသြားေလာက္ေလျပီ။
" မင္းရူးေနျပီ ယြမ္ခ်ဴးခန္.. "
" ေအး...ဟုတ္တယ္။ အခ်စ္ရူး ရူးေနတာ။ မင္းေက်နပ္ျပီလား။ ကဲ ေျပာလို႕ဝရင္ ငါတို႕ တစ္ေနရာကို သြားလည္ရေအာင္။ ဒီထဲမွာခ်ည္းေနရတာ မင္းပ်င္းေနေရာေပါ့... "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ဆူမီရာ ဘာေျပာေျပာ အျပံုးမပ်က္ပဲ ဝန္ခံကာ ေရေႏြးခြက္ကို ခ်ျပီးေျပာလိုက္သည္။
" ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ။ "
အျပင္ကို သြားရမည္ဆုိလွ်င္ လြတ္လမ္းရွာလို႕ရနုိင္တာေတြးျပီး ဆူမီရာ ရင္ခုန္သြားသည္။ မိမိ ဘယ္ကိုေရာက္ေနသည္ကို အနည္းဆံုးေတာ့သိနုိင္ေသးသည္။
" ဟိုေရာက္ရင္ မင္းသိမွာေပါ့... လာပါ။ ငါ မင္းကို နာက်င္ေအာင္ မလုပ္ပါဘူး။ မင္းကို ေပ်ာ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုရင္ တကယ္ ေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္ေပးမွာပါ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ ငါေျပာတာကို ယံုေပးပါ။ "
" သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ခုလို ဖမ္းမထားဘူးေလ။ "
" အဲ့ဒါက ခ်စ္သူကို ဖမ္းထားတဲ့ အခ်စ္ရူး။ က်န္တဲ့အပိုင္းက မင္းသူငယ္ခ်င္း... "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ရယ္ေမာကာ ေျပာလိုက္ျပီး ဆူမီရာကို ရထားလံုးျဖင့္ အျပင္ကို ေခၚလာခဲ့သည္။
နုိင္ငံေပါင္းစံု လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ဝတ္စားဆင္ယင္မႈေပါင္းစံုနွင့္ က်ယ္ျပန္႕သည့္ စည္ကားသည့္ ေစ်းႀကီးကို ႀကည့္ကာ ဆူမီရာ အံ့အားသင့္ကာ ေမးလိုက္မိသည္။
" ဒါ...ဒါ.... ဘယ္လိုေနရာလဲ... လူေတြ စည္ကားလိုက္တာ။ "
" ဒါ ေျမေအာက္ေစ်းပဲ။ တကယ္ ေျမႀကီးေအာက္မွာ ရွိတာ မဟုတ္ဘူး။ တရားမဝင္ အရာေတြကို ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားတဲ့ တရားမဝင္ေစ်း။ ဒီေနရာမွာ မင္းလိုခ်င္တာ အားလံုးရတယ္။ လူ 100 ေလာက္ကို တခါတည္း အဆိပ္ခတ္နုိင္တဲ့ အဆိပ္ေဆး၊ လူကို ညွိဳ႕နုိင္တဲ့ စိတ္ေျပာင္းေဆး၊ ျပီးေတာ့ လူနွင့္သားရဲ အေသတုိက္ ရတဲ့ လူသတ္ပြဲေတြ၊ လူလူခ်င္း သတ္ရတဲ့လူသတ္ပြဲေတြ၊ ပင္လယ္ဓါးျပေတြရဲ႕ တုိက္ရာပါ ရတနာေတြ အကုန္ လိုခ်င္တာ ဝယ္လို႕ရတယ္။ ႀကည့္...ဟိုလက္နက္က အေနာက္တိုင္းက ထြင္ထားတဲ့ လက္နက္ေလး။ မထူးဆန္းဘူးလား။ "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ဂုဏ္ယူစြာျဖင့္ ရွင္းျပလိုက္သည္။ ဆူမီရာက ယြမ္ခ်ဴးခန္ကို စိုက္ႀကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
" ဒီေနရာကို ဘယ္သူ အုပ္ခ်ဳပ္တာလဲ... "
" မင္းစဥ္းစားႀကည့္ေလ.... "
" မင္း...မင္း အုပ္ခ်ဳပ္တာလား။ "
" ငါ တုိက္ရိုက္မအုပ္ခ်ဳပ္ပါဘူး။ ငါက ဒီနယ္ခံကို အကာကြယ္ေပးထားရံုေလးပါ။ သူတို႕ရဲ႕ေမွာင္ခို ေစ်းေလးက ပိုစည္ကားလာေအာင္ အကာကြယ္ေပးထားရံုေလးပါ... လာ..ႀကည့္... ဒီမွာ အေနာက္တုိင္းက လာတဲ့ အေမႊးနံ႕သာေတြ... မင္း ဘာႀကိဳက္လဲ ယူေလ... "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေျဖကာ ေရေမႊးမ်ားခင္းက်င္းသည့္ ဆုိင္ေရွ႕ေရာက္ေသာ္ ေရေမႊးတစ္ပုလင္းကုိ ရႈႀကည့္ျပီး ေျပာလိုက္သည္။ ဆုိင္ရွင္က မ်က္နွာလို အားရျပံုးကာ အနားမွာရွင္းျပေနသည္။
" အေမႊးနံ႕သာဆြတ္ရေအာင္ ငါက မိန္းမ မဟုတ္ဘူး "
" ေအးပါ... မင္းကိုယ္က ဘာမွ မဆြတ္လည္း ေမႊးျပီးသား။ မင္းဆီက စိတ္ႀကည္ေစတဲ့ ေဆးဖက္ဝင္ သစ္ျမစ္သစ္ဥနံ႕ေတြရ တာကို ေျပာတာ။ ငါ မင္းရဲ႕အနံ႕ကိုႀကိဳက္တယ္ "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က သက္ျပင္းရိႈက္ကာ ေျပာျပီး ဆူမီရာ၏လက္ကို ဆြဲကာ ေရေမႊးဆုိင္မွ ထြက္လာခဲ့သည္။
" ခ်ဴးခန္...မင္း တကယ္ပဲ ဒီေနရာကို အကာကြယ္ေပးထားနုိင္ တာလား "
" ငါ မင္းကို မလိမ္ဘူး။ "
" မင္း အင္အားႀကီးေရတပ္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားျပီပဲ။ "
ဆူမီရာက မိမိတို႕ေနာက္က ထူးဆန္းသည့္ ကိုယ္ရံေတာ္မ်ားကို ႀကည့္ကာ တပ္အပ္ေျပာလို္က္သည္။
" အိုး.....မင္း ဘာေႀကာင့္ ဒီလိုထင္တာလဲ။ "
" ပင္လယ္ဓါးျပဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးက ေကာင္းေကာင္း ေရာင္းဝယ္မယ္ ထင္သလား။ သူတို႕အက်င့္ကိုက အနိုင္က်င့္လုယက္တဲ့အမ်ိဳးပဲ။ ဒါေတာင္ သူတုိ႕က ဒီမွာ လိ္မ္လိမ္မာမာ ေစ်းဆုိင္တည္ျပီး လာေရာင္းေနကတည္းက မင္းရဲ႕ေရတပ္ကို သူတို႕ေႀကာက္ ရတယ္ဆုိတဲ့ သေဘာပဲ... ယြမ္ခ်ဴးခန္..မင္း ဘာေတြ လုပ္ေနတာ လဲ... "
ဆူမီရာက အခ်က္လက္မ်ားကို ဆက္စပ္ျပီး သူ႕ကို ေျပာလိုက္ေတာ့ သူက ရယ္ေမာကာ ျပန္ေျဖခဲ့သည္။
" မင္းကိုေျပာသားပဲ။ ငါ မင္းကို လိုခ်င္လုိ႕ အင္အားႀကီးေအာင္ လုပ္ေနပါတယ္လို႕..."
" မင္း စစ္ပြဲႀကီးကို ဖန္တီးဖို႕ႀကိဳးစားေနတာလား ယြမ္ခ်ဴးခန္.. ေနာင္ေတာ္ကုလန္ရဲ႕ အင္အားက ေတာင္ပိုင္းမွာ အမ်ားႀကီးေနာ္။ မင္း ေျမာက္ပ္ိုင္းမွာ အင္အားႀကီးခ်င္ႀကီးမယ္။ ေတာင္ပိုင္းကို လာရင္ ေသြးေခ်ာင္းစီးတုိက္ပြဲျဖစ္ျပီး ေနာင္ေတာ္တုိ႕ပဲ အနုိင္ရမွာ ေသခ်ာတယ္။ ျပီးေတာ့ မင္းရဲ႕မယ္မယ္... သူ႕ကို မသနားဘူးလား "
ဆူမီရာက တကယ္ပဲ ယြမ္ခ်ဴးခန္ စစ္ပြဲကို ဦးတည္ေနတာေတြ႕လို႕ မတတ္သာပဲ အရီးေတာ္ကို ထည့္ေျပာကာ ေခ်ာ့ဖုိ႕ႀကံလိုက္သည္။
ဘယ္သားမဆို မယ္ေတာ္ျဖစ္သူကို စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္ဟု သူ ေသခ်ာထင္ခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ ယြမ္ခ်ဴးခန္က ေသခ်ာျပင္ဆင္ ထားမည္လို႕ မေတြးခဲ့မိေပ။
" ငါ့မယ္မယ္နဲ႕ ဘာဆိုင္လို႕ ဆြဲထည့္ရတာလဲ မီရာ "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ဆူမီရာ၏လက္ေလးကို မခ်င့္မရဲ ညစ္ကာ ေမးလိုက္သည္။ ဒီေကာင္ေလး ဘာလုပ္ဖို႕ႀကံေနတာကို သူ သိသျဖင့္ ႀကိတ္ျပံုးလိုက္မိသည္။
" မင္းတို႕ ညီအစ္ကိုခ်င္း သတ္ရင္ မင္းရဲ႕မယ္မယ္စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္မွာပဲ။ ျပီးေတာ့ အရီးေတာ္ရဲ႕ ေရာဂါအေျခေနက... "
" မယ္မယ္ရဲ႕ေရာဂါ သက္သာလာပါျပီ။ ငါ့ဆီက သမားေတာ္ တစ္ေယာက္က မယ္မယ့္အတြက္ ေဆးတမ်ိဳးကို ေဖာ္စပ္ေပးထား တယ္။ ဒီေဆးေႀကာင့္ မယ္မယ္ စိတ္ထိခိုက္လို႕ ဘာမွ မျဖစ္နုိင္ ေတာ့ဘူး "
ယြမ္ခ်ဴးခန္ ျဖတ္ေျပာလိုက္သည္။
"ဘာ... မျဖစ္နုိ္္င္တာ။ အရီးေတာ္ရဲ႕ေရာဂါကို ကုသဖို႕ ငါေတာင္ ေသခ်ာ ေဆးမေဖာ္စပ္နုိင္ဘူး "
ဆူမီရာ မယံုႀကည္နုိင္စြာျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ယြမ္ခ်ဴးခန္က သူ႕ကို ကေလးတစ္ေယာက္လို ႀကည့္ကာ ေအးေဆးရွင္းျပလိုက္သည္။
" မင္းရဲ႕ဆရာ ဖိုးဖုိးထန္လို ေဆးပညာနဲ႕အဆိပ္ပညာမွာေတာ္တဲ့ သမားေတာ္ တစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္ဆိုတာ မင္းမွ မသိတာကိုး။ အဲ့ဒီသမားေတာ္ရဲ႕မ်ိဳးဆက္က မယ္မယ့္ေရာဂါအတြက္ ေဆးေဖာ္ေပးလိုက္နုိင္ျပီ။ ဒါေႀကာင့္ ငါ ေတာင္ပိုင္းမွာစစ္ျဖစ္လည္း မယ္မယ္ စိတ္ထိခိုက္တယ္ဆိုေပမယ့္ က်န္းမာေရး ျပိဳလဲရတဲ့ အထိ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေတြ႕လား မီရာ။ ငါက အရာအားလံုးကို ေသခ်ာတြက္ခ်က္ထားျပီးမွ အပိုင္တုိက္တာပါ။ ကဲ...လာ ငါတုိ႕ သားရဲနဲ႕လူတိုက္ပြဲကို သြားႀကည့္ႀကစို႕..ကေန႕က က်ားနဲ႕ လူနဲ႕တိုက္မယ္တဲ့... "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ဆူမီရာကို အကုန္ေျပာျပျပီး အျခားအရာကို အာရံုလႊဲလိုက္သည္။
" မင္း ေႀကာက္စရာေကာင္းလာပါလား ယြမ္ခ်ဴးခန္... ငါ သိထားတဲ့ ယြမ္ခ်ဴးခန္က ခုေလာက္ စိတ္မမာဘူးကြ "
" မင္း လုပ္ခဲ့တာပဲေလ။ လိုခ်င္တာကို ရေအာင္ယူဖို႕ သန္မာရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးကို ေသခ်ာသိေအာင္ မင္းပဲ လုပ္ေပးခဲ့တာ။ ဒါေႀကာင့္ ငါ သန္မာေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့တာပဲ။ ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႕ စိတ္မာလာတာကေတာ့ မတတ္နုိင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါ မင္းအေပၚထားတဲ့အခ်စ္က နည္းနည္းေလးမွ မေျပာင္းပါဘူး။ ပိုေတာင္ အားေကာင္းလာပါေသးတယ္ မီရာ.. "
ဆူမီရာသည္ ယြမ္ခ်ဴးခန္၏ စကားေႀကာင့္ ျပန္ေျပာစရာ စကားကင္းမဲ့ကာ ေနာက္ဆံုး သူေခၚရာ တုိက္ပြဲကြင္းတစ္ခုထဲကိုေရာက္သြားရေတာ့သည္။
-----------------------------------
ဆူမီရာ အိ္ပ္ေမာက်ေနရာမွ ေနာင္ေတာ္၏ ျပင္းျပသည့္ အနမ္းေႀကာင့္ ျပံုးလို္က္မိသည္။ ေနာင္ေတာ္က မိမိကို နမ္းရိႈက္ရင္း မိမိ၏အထိမခံနုိင္သည့္ ေနရာကို ထိကိုင္ကာ ကစားေနသျဖင့္ ဆူမီရာ ေကာ့တက္လာရင္း တီးတိုးညညး္လိုက္မိသည္။
" အင္း...ဟင္း.... ေနာင္ေတာ္..."
" မီရာ..ကိုယ့္ရဲ႕မီရာေလး.. ကိုယ္ အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ မီရာေလး... "
နားရြက္ဖ်ားက အသီးေလးကို လွ်ာနွင့္လ်က္ရင္း လည္တုိင္မ်ားကို စုပ္နမ္းလိုက္သည့္ အတြက္ ဆူမီရာ အားမလို အားမရ ညည္းလိုက္သည္။
" ေနာင္ေတာ္...ေနာင္ေတာ္ရယ္...ဟင့္... "
ေနာင္ေတာ္က မိမိကိုယ္ေပၚက အဝတ္မ်ားကို ဖယ္ရွားက ရင္ဘတ္က အထိမခံနုိင္သည့္ အသီးေလးကို လွ်ာနွင့္ ဝိုက္ကစားကာ စုပ္လိုက္ရင္း သူ႕လက္ေတြက တင္ပါးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေနေတာ့သည္။ ဆူမီရာ၏ကိုယ္ေလး ေက့ာတက္လာေတာ့သူ႕ အနမ္းမ်ားက ေအာက္ပိုင္းကို ဆင္းလာျပီး ခ်က္ေပါက္ေလးကို လွ်ာနွင့္ ကလိသည္။ ျပီးေတာ့ မိမိ၏ ေက်ာက္စိမ္းေခ်ာင္းေလးကို ပူေႏြးသည့္ အာခံတြင္းထဲ ထည့္ကာ ျပဳစုေပးေတာ့ ဆူမီရာ သူ႕ဆံပင္မ်ားကို လက္နွင့္ဆုပ္ကာ ကိုယ္ကို ေကာ့လိုက္မိသည္။
ေကာင္းသည္။ အရမ္းကို ေကာင္းသည္။ သူ႕လက္မ်ားက မိမိတင္ပါးကို ဆုပ္နယ္ရင္း သူ႕လွ်ာမ်ားက ေက်ာက္စိမ္းတံကို ရစ္ပတ္ကလိေနသည္။ ဒီလို ျပဳစုေပးမႈက ဆူမီရာကို တိမ္ေတြေပၚ ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးေနသလိုပင္။
"အ "
သူ႕လက္တစ္ေခ်ာင္းက တင္ပါးႀကားထဲတိုးဝင္လာျပီး ကလိေပးေနသည္။ အေနာက္ကို ဝင္ထြက္ေနသည့္ လက္ေခ်ာင္းနွင့္ အေရွ႕ကို ကလိေနသည့္ အေတြ႕ေႀကာင့္ ဆူမီရာ ေခါင္းကို ခါယမ္းကာ ရူးမတတ္ခံစားေနရသည္။
" အ...ဟင့္အင္း... ေနာင္ေတာ္.. "
ဆူမီရာကို ထမင္းတစ္အိုးခ်က္စာေလာက္ ေအာ္ဟစ္ေနရေအာင္ နွိပ္စက္ေနျပီးေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုမွ မေအာင့္နုိင္လို႕ မီရာ ထုတ္လႊတ္လုိက္မိေတာ့သည္။ ျပီးေတာ့မွ ဆူမီရာတစ္ေယာက္ ေက်နပ္သြားျပီး အိပ္ေမာက်သြားေတာ့သည္။
" မီရာေလး...ခ်စ္တယ္ သိပ္ခ်စ္တယ္... "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က အာခံတြင္းထဲမွ မီရာ၏အရည္မ်ားကို ေထြးထုတ္ ကာ ေခြ်းစေလးမ်ားျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည့္ အလွေလးကို ျမတ္နုိး စြာ နမ္းကာ တီးတိုးေျပာလိုက္သည္။
တကယ္ဆုိ လွ်င္ မီရာ အိပ္ေမာက်ေစရန္ ေဆးခတ္ျပီး မိမိက သူ႕ကို ျပဳစုေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။ မီရာ အထြတ္ထိပ္ေရာက္ျပီး ေက်နပ္သြားေပမယ့္ မိမိေကာင္က မာန္ဖီကာ ေပါက္ကြဲမတတ္ ျဖစ္ေန သည္။
" မင္း တြင္းေအာင္းခ်င္လည္း သူ ခြင့္မျပဳမခ်င္း အထဲကို မဝင္ရဘူး။ ငါက သူ႕ကို တခဏတာ ေပ်ာ္ပါးခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ သူ ငါ့ကို ေရြးခ်ယ္တာပဲ လိုခ်င္တယ္ "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က မီရာ၏ ဆံႏြယ္ေလးမ်ားကို လက္နွင့္ ပြတ္သပ္နမ္းရိႈက္ျပီး ေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္ကာ မိိမိ ေျမြနဂါးႀကီးကို လက္နွင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ အထက္ေအာက္ လႈပ္ရွားရင္း နွစ္သိမ့္ေပးေနသည္။ အေတာ္ႀကာေအာင္ နွစ္သိ္မ့္ေပးေနေပမယ့္ ထိုေကာင္ႀကီးက မီရာ၏ အသားကိုနမ္းရိႈက္ထားသည့္ အရွိန္ျဖင့္ ဘယ္လိုမွ မာန္မက်ပဲ ေပါက္ကြဲမတတ္နာက်င္လာသျဖင့္ မတတ္သာသည့္အဆံုး ယြမ္ခ်ဴးခန္က မီရာ့ကို ေမွာက္လ်က္အေန ထားေျပာင္းလိုက္သည္။ သူ႕ကိုယ္ေပၚက အဝတ္မ်ားက မိမိလက္ခ်က္ျဖင့္ အားလံုးကြ်တ္ေနေသာေႀကာင့္ ျဖဴဝင္းသည့္ အသားေရနွင့္ တင္းရင္းလွပသည့္ တင္ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးမ်ား၊ သြယ္ေျပာင္းရွည္သြယ္သည့္ ေျခတံတစ္စံု၊ သိမ္ေသာခါးနွင့္ ေက်ာက္စိမ္းျဖဴလို အျပစ္အနာဆာကင္းလွသည့္ အသားေရတုိ႕က ယြမ္ခ်ဴးခန္ကို ေသေလာက္ေအာင္ ျပဳစားေနေတာ့သည္။
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ဆူမီရာ၏ ကိုယ္ေပၚ ထပ္လ်က္ေမွာက္ကာ ဆူမီရာ၏ ေစ့ထားသည့္ ေပါင္နွစ္ေခ်ာင္းႀကား မိမိေျမြနဂါးႀကီးကို တိုးဝင္ေစလိုက္သည္။ ယြမ္ခ်ဴးခန္က ဆူမီရာ၏လည္ဂုတ္ေလးကို နမ္းလိုက္ လ်က္လိုက္လုပ္ျပီး မီရာ၏ေပါင္ရင္းကိုပဲ တိုးဝင္တိုးထြက္လုပ္ကာ မိမိေကာင္ကို အာသာေျပ နွစ္သိမ့္ေပးေနသည္။
နူးညံ့ကာ ေမြႊးပ်ံ႕သည့္ ဆူမီရာ၏ အသားကို ထိေတြ႕ရသျဖင့္ ယြမ္ခ်ဴးခန္၏ တကိုယ္လံုး ေသြးတိုးနႈန္းျမန္လာသည္။ ဆူမီရာ၏ ပ်ားရည္တြင္းထဲ ေျမြႀကိီး မဝင္မိေအာင္ မနည္းကို ေအာင့္ထားရသည္။ ဆူမီရာကိုယ္တုိင္ ခြင့္ျပဳမွ နွစ္ကိုယ္တူ ခ်စ္တင္းေနွာမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားလို႕ ယြမ္ခ်ဴးခန္က အခုေတာ့ ခ်စ္သူ၏ေပါင္ရင္းနွင့္သာ ခ်စ္တင္းေနွာေနရေတာ့သည္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ထိုညက ခ်စ္သူအသားကို စိတ္တုိင္းက် နမ္းကာ ခ်စ္သူ ေပါင္ႀကားတိုးဝင္ရသည့္အတြက္ ယြမ္ခ်ဴးခန္ သံုးခါတိတိ ခ်စ္တင္းေနွာလိုက္ျပီးမွ ေက်နပ္သြားေတာ့သည္။ အားလံုးျပီးမွာ ဆူမီရာကို သန္႕ရွင္းေပးျပီး အဝတ္အားလံုး ေသသပ္စြာ ျပန္ဝတ္ေပးကာ မိမိအေဆာင္ကို ျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။
=============================
စစ်နတ်ဘုရား၏ အချစ်ဥယျာဉ်
Season _ 2 _ Chapter (27) - ငါက မင်းကို ရဖို့ အင်အားကြီးအောင် ကြိုးစားခဲ့တာပါ။ ( Zawgyi+Unicode)
" မင်း ငါ့ကို ဘယ်တော့မှ ပြန်လွှတ်ပေးမှာလဲ ချူးခန်... "
" မင်းကို ငါ ဘယ်တော့မှ ပြန်မလွှတ်ပေးတော့ဘူး မီရာ..မင်းကို ချစ်လို့ ငါ ရအောင်ခေါ်လာတာ "
ဆူမီရာသည် နံနက်စာစားပြီးနောက် မရိုးနိုင်သော မေးခွန်းကို ထပ်မေးသော်လည်း ယွမ်ချူးခန်ဆီက ခါတိုင်းအဖြေပဲ ပြန်ရလိုက်သည်။ တကယ်စိတ်ညစ်လှပြီ။ နောင်တော် ဘယ်လောက် စိတ်ပူနေမလဲ တွေးကာ ဆူမီရာ ရူးချင်လာသည်။
" ငါ မင်းကို မချစ်ဘူး။ မင်း ငါ့ကို သေတဲ့ အထိခေါ်ထားလည်း မင်းကို ငါမချစ်ဘူး "
" ငါ သိပြီးသားပါ။ မင်းကို ဟိုလူရင်ခွင်မှာ နေခွင့်ပြုလည်း ငါ့ကို မချစ်မယ့်အတူတူ ငါ့နားမှာ ခေါ်ထားတာ အကောင်းဆုံးပဲ။ "
ယွမ်ချူးခန်က ရေနွေးကို အေးအေးဆေးဆေး အရသာခံသောက် ကာ ငြိမ်းချမ်းစွာပြန်ဖြေလိုက်သည်။
" ယွမ်ချူးခန်... မင်း သဘောပေါက်အောင် ငါ ဘယ်လိုပြော ရမလဲ။ ငါ နောင်တော်ကုလန်ကိုပဲ ချစ်တယ်။ သူနဲ့ပဲ အတူနေချင် တယ်။ မင်းကို ငါ ဘယ်တော့မှ ချစ်လာမှာ မဟုတ်ဘူး။ မင်းကို မချစ်တဲ့ လူကို အနားခေါ်ထားပြီး ဘာကြောင့်ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် နှိပ်စက်ချင်နေရတာလဲ။ ငါ့ကို ပြန်လွှတ်ပေးပါ။ နောင်တော် မင်းကို လာမတိုက်အောင် ငါ သေချာပြောလိုက်ပါ့မယ်။ "
ဆူမီရာသည် ကျော့ရှင်းကာ ကျက်သရေရှိလှသည့် နန်ကျောင် အိမ်ရှေ့စံကိုယ်တော်လေးကို စိတ်ရှည်စွဖြင့် နားချလိုက်သည်။ တကယ်လည်း ရေမထွက်သည့်နေရာ ယွမ်ချူးခန်ကို ရေတွင်းမတူး စေချင်ပါ။ နှစ်တစ်ရာ အတူနေလည်း မိမိက ယွမ်ချူးခန်ကို ချစ်လာမည် မဟုတ်ပေ။
" သူလာတိုက်မှာကို ငါကြောက်နေမယ်ဆိုရင် မင်းကို အစကတည်းက ဖမ်းလာမှာ မဟုတ်ဘူး မီရာ... မင်းငါ့ကို မချစ်တာကို ငါသိပါတယ်။ ကျေးဇူးပြုပြီး ဒီအကြောင့် ခဏခဏ သတိပေးစရာမလိုပါဘူးကွာ။ မင်း င့ါကိုမချစ်ပေမယ့် ငါ မင်းကိုချစ်တယ်လေကွာ။ မင်းမျက်နှာမြင်နေရရင် ငါဘယ်လောက် ပျော်တယ်ထင်လဲ။ မင်းတွေးထားတာထက်ကို ငါ ပိုပျော်တယ် သိလား။ ဒါကြောင့် ဘာပဲ ပေးဆပ်ရပါစေ... ငါ မင်းကို အနားမှာ ခေါ်ထားမှာပဲ။ "
ယွမ်ချူးခန်က ခါတိုင်းကဲ့သို့ သွေးဆူသည့် လူငယ်မဟုတ်တော့ပဲ တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်စွာဖြင့် ဆူမီရာကို သေချာပြန်ပြောလိုက်သည်။ မသိလျှင် သူနှင့် မိမိက လူလွတ်တွေဖြစ်ပြီး ဒီလို ချစ်ရေးချစ်ရာကို ပြောနေသလိုပင်။ သူ့ပုံစံက အရင်ကထက် တည်ငြိမ်လာပြီး ပိုဆွဲဆောင်မှုရှိလာတာကိုတော့ ဆူမီရာ ဝန်ခံလိုက်မိသည်။ အရီးတော် ဟော်သွန်း၏သားပီသစွာပင် ယွမ်ချူးခန်၏ကိုယ်နေ မူဟန်က နန်းဆန်ရုံသာမက တဖက်သားကို ဆွဲဆောင်နိုင်သည့် အပြောဆို အပြုမှုများ ဖြင့် ပြည့်လို့နေသည်။ မိမိက နောင်တော် ကုလန်ကို ငယ်ကတည်းက ချစ်လာလို့သာ။ မဟုတ်လျှင် ယွမ်ချူးခန်၏ စကားထဲမျောကာ သူ့ဘက်ပါသွားလောက်လေပြီ။
" မင်းရူးနေပြီ ယွမ်ချူးခန်.. "
" အေး...ဟုတ်တယ်။ အချစ်ရူး ရူးနေတာ။ မင်းကျေနပ်ပြီလား။ ကဲ ပြောလို့ဝရင် ငါတို့ တစ်နေရာကို သွားလည်ရအောင်။ ဒီထဲမှာချည်းနေရတာ မင်းပျင်းနေရောပေါ့... "
ယွမ်ချူးခန်က ဆူမီရာ ဘာပြောပြော အပြုံးမပျက်ပဲ ဝန်ခံကာ ရေနွေးခွက်ကို ချပြီးပြောလိုက်သည်။
" ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ။ "
အပြင်ကို သွားရမည်ဆိုလျှင် လွတ်လမ်းရှာလို့ရနိုင်တာတွေးပြီး ဆူမီရာ ရင်ခုန်သွားသည်။ မိမိ ဘယ်ကိုရောက်နေသည်ကို အနည်းဆုံးတော့သိနိုင်သေးသည်။
" ဟိုရောက်ရင် မင်းသိမှာပေါ့... လာပါ။ ငါ မင်းကို နာကျင်အောင် မလုပ်ပါဘူး။ မင်းကို ပျော်အောင်လုပ်မယ်ဆိုရင် တကယ် ပျော်အောင် လုပ်ပေးမှာပါ။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် အနေနဲ့ ငါပြောတာကို ယုံပေးပါ။ "
" သူငယ်ချင်းဆိုတာ ခုလို ဖမ်းမထားဘူးလေ။ "
" အဲ့ဒါက ချစ်သူကို ဖမ်းထားတဲ့ အချစ်ရူး။ ကျန်တဲ့အပိုင်းက မင်းသူငယ်ချင်း... "
ယွမ်ချူးခန်က ရယ်မောကာ ပြောလိုက်ပြီး ဆူမီရာကို ရထားလုံးဖြင့် အပြင်ကို ခေါ်လာခဲ့သည်။
နိုင်ငံပေါင်းစုံ လူမျိုးပေါင်းစုံ ဝတ်စားဆင်ယင်မှုပေါင်းစုံနှင့် ကျယ်ပြန့်သည့် စည်ကားသည့် ဈေးကြီးကို ကြည့်ကာ ဆူမီရာ အံ့အားသင့်ကာ မေးလိုက်မိသည်။
" ဒါ...ဒါ.... ဘယ်လိုနေရာလဲ... လူတွေ စည်ကားလိုက်တာ။ "
" ဒါ မြေအောက်ဈေးပဲ။ တကယ် မြေကြီးအောက်မှာ ရှိတာ မဟုတ်ဘူး။ တရားမဝင် အရာတွေကို ရောင်းဝယ်ဖောက်ကားတဲ့ တရားမဝင်ဈေး။ ဒီနေရာမှာ မင်းလိုချင်တာ အားလုံးရတယ်။ လူ 100 လောက်ကို တခါတည်း အဆိပ်ခတ်နိုင်တဲ့ အဆိပ်ဆေး၊ လူကို ညှို့နိုင်တဲ့ စိတ်ပြောင်းဆေး၊ ပြီးတော့ လူနှင့်သားရဲ အသေတိုက် ရတဲ့ လူသတ်ပွဲတွေ၊ လူလူချင်း သတ်ရတဲ့လူသတ်ပွဲတွေ၊ ပင်လယ်ဓါးပြတွေရဲ့ တိုက်ရာပါ ရတနာတွေ အကုန် လိုချင်တာ ဝယ်လို့ရတယ်။ ကြည့်...ဟိုလက်နက်က အနောက်တိုင်းက ထွင်ထားတဲ့ လက်နက်လေး။ မထူးဆန်းဘူးလား။ "
ယွမ်ချူးခန်က ဂုဏ်ယူစွာဖြင့် ရှင်းပြလိုက်သည်။ ဆူမီရာက ယွမ်ချူးခန်ကို စိုက်ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
" ဒီနေရာကို ဘယ်သူ အုပ်ချုပ်တာလဲ... "
" မင်းစဉ်းစားကြည့်လေ.... "
" မင်း...မင်း အုပ်ချုပ်တာလား။ "
" ငါ တိုက်ရိုက်မအုပ်ချုပ်ပါဘူး။ ငါက ဒီနယ်ခံကို အကာကွယ်ပေးထားရုံလေးပါ။ သူတို့ရဲ့မှောင်ခို ဈေးလေးက ပိုစည်ကားလာအောင် အကာကွယ်ပေးထားရုံလေးပါ... လာ..ကြည့်... ဒီမှာ အနောက်တိုင်းက လာတဲ့ အမွှေးနံ့သာတွေ... မင်း ဘာကြိုက်လဲ ယူလေ... "
ယွမ်ချူးခန်က ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြေကာ ရေမွှေးများခင်းကျင်းသည့် ဆိုင်ရှေ့ရောက်သော် ရေမွှေးတစ်ပုလင်းကို ရှုကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ ဆိုင်ရှင်က မျက်နှာလို အားရပြုံးကာ အနားမှာရှင်းပြနေသည်။
" အမွှေးနံ့သာဆွတ်ရအောင် ငါက မိန်းမ မဟုတ်ဘူး "
" အေးပါ... မင်းကိုယ်က ဘာမှ မဆွတ်လည်း မွှေးပြီးသား။ မင်းဆီက စိတ်ကြည်စေတဲ့ ဆေးဖက်ဝင် သစ်မြစ်သစ်ဥနံ့တွေရ တာကို ပြောတာ။ ငါ မင်းရဲ့အနံ့ကိုကြိုက်တယ် "
ယွမ်ချူးခန်က သက်ပြင်းရှိုက်ကာ ပြောပြီး ဆူမီရာ၏လက်ကို ဆွဲကာ ရေမွှေးဆိုင်မှ ထွက်လာခဲ့သည်။
" ချူးခန်...မင်း တကယ်ပဲ ဒီနေရာကို အကာကွယ်ပေးထားနိုင် တာလား "
" ငါ မင်းကို မလိမ်ဘူး။ "
" မင်း အင်အားကြီးရေတပ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီပဲ။ "
ဆူမီရာက မိမိတို့နောက်က ထူးဆန်းသည့် ကိုယ်ရံတော်များကို ကြည့်ကာ တပ်အပ်ပြောလိုက်သည်။
" အိုး.....မင်း ဘာကြောင့် ဒီလိုထင်တာလဲ။ "
" ပင်လယ်ဓါးပြဆိုတဲ့ လူမျိုးက ကောင်းကောင်း ရောင်းဝယ်မယ် ထင်သလား။ သူတို့အကျင့်ကိုက အနိုင်ကျင့်လုယက်တဲ့အမျိုးပဲ။ ဒါတောင် သူတို့က ဒီမှာ လိမ်လိမ်မာမာ ဈေးဆိုင်တည်ပြီး လာရောင်းနေကတည်းက မင်းရဲ့ရေတပ်ကို သူတို့ကြောက် ရတယ်ဆိုတဲ့ သဘောပဲ... ယွမ်ချူးခန်..မင်း ဘာတွေ လုပ်နေတာ လဲ... "
ဆူမီရာက အချက်လက်များကို ဆက်စပ်ပြီး သူ့ကို ပြောလိုက်တော့ သူက ရယ်မောကာ ပြန်ဖြေခဲ့သည်။
" မင်းကိုပြောသားပဲ။ ငါ မင်းကို လိုချင်လို့ အင်အားကြီးအောင် လုပ်နေပါတယ်လို့..."
" မင်း စစ်ပွဲကြီးကို ဖန်တီးဖို့ကြိုးစားနေတာလား ယွမ်ချူးခန်.. နောင်တော်ကုလန်ရဲ့ အင်အားက တောင်ပိုင်းမှာ အများကြီးနော်။ မင်း မြောက်ပိုင်းမှာ အင်အားကြီးချင်ကြီးမယ်။ တောင်ပိုင်းကို လာရင် သွေးချောင်းစီးတိုက်ပွဲဖြစ်ပြီး နောင်တော်တို့ပဲ အနိုင်ရမှာ သေချာတယ်။ ပြီးတော့ မင်းရဲ့မယ်မယ်... သူ့ကို မသနားဘူးလား "
ဆူမီရာက တကယ်ပဲ ယွမ်ချူးခန် စစ်ပွဲကို ဦးတည်နေတာတွေ့လို့ မတတ်သာပဲ အရီးတော်ကို ထည့်ပြောကာ ချော့ဖို့ကြံလိုက်သည်။
ဘယ်သားမဆို မယ်တော်ဖြစ်သူကို စိတ်မဆင်းရဲစေချင်ဟု သူ သေချာထင်ခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် ယွမ်ချူးခန်က သေချာပြင်ဆင် ထားမည်လို့ မတွေးခဲ့မိပေ။
" ငါ့မယ်မယ်နဲ့ ဘာဆိုင်လို့ ဆွဲထည့်ရတာလဲ မီရာ "
ယွမ်ချူးခန်က ဆူမီရာ၏လက်လေးကို မချင့်မရဲ ညစ်ကာ မေးလိုက်သည်။ ဒီကောင်လေး ဘာလုပ်ဖို့ကြံနေတာကို သူ သိသဖြင့် ကြိတ်ပြုံးလိုက်မိသည်။
" မင်းတို့ ညီအစ်ကိုချင်း သတ်ရင် မင်းရဲ့မယ်မယ်စိတ်မချမ်းမသာ ဖြစ်မှာပဲ။ ပြီးတော့ အရီးတော်ရဲ့ ရောဂါအခြေနေက... "
" မယ်မယ်ရဲ့ရောဂါ သက်သာလာပါပြီ။ ငါ့ဆီက သမားတော် တစ်ယောက်က မယ်မယ့်အတွက် ဆေးတမျိုးကို ဖော်စပ်ပေးထား တယ်။ ဒီဆေးကြောင့် မယ်မယ် စိတ်ထိခိုက်လို့ ဘာမှ မဖြစ်နိုင် တော့ဘူး "
ယွမ်ချူးခန် ဖြတ်ပြောလိုက်သည်။
"ဘာ... မဖြစ်နို်င်တာ။ အရီးတော်ရဲ့ရောဂါကို ကုသဖို့ ငါတောင် သေချာ ဆေးမဖော်စပ်နိုင်ဘူး "
ဆူမီရာ မယုံကြည်နိုင်စွာပြန်ပြောလိုက်တော့ ယွမ်ချူးခန်က သူ့ကို ကလေးတစ်ယောက်လို ကြည့်ကာ အေးဆေးရှင်းပြလိုက်သည်။
" မင်းရဲ့ဆရာ ဖိုးဖိုးထန်လို ဆေးပညာနဲ့အဆိပ်ပညာမှာတော်တဲ့ သမားတော် တစ်ယောက်ရှိသေးတယ်ဆိုတာ မင်းမှ မသိတာကိုး။ အဲ့ဒီသမားတော်ရဲ့မျိုးဆက်က မယ်မယ့်ရောဂါအတွက် ဆေးဖော်ပေးလိုက်နိုင်ပြီ။ ဒါကြောင့် ငါ တောင်ပိုင်းမှာစစ်ဖြစ်လည်း မယ်မယ် စိတ်ထိခိုက်တယ်ဆိုပေမယ့် ကျန်းမာရေး ပြိုလဲရတဲ့ အထိ မဖြစ်တော့ဘူး။ တွေ့လား မီရာ။ ငါက အရာအားလုံးကို သေချာတွက်ချက်ထားပြီးမှ အပိုင်တိုက်တာပါ။ ကဲ...လာ ငါတို့ သားရဲနဲ့လူတိုက်ပွဲကို သွားကြည့်ကြစို့..ကနေ့က ကျားနဲ့ လူနဲ့တိုက်မယ်တဲ့... "
ယွမ်ချူးခန်က ဆူမီရာကို အကုန်ပြောပြပြီး အခြားအရာကို အာရုံလွှဲလိုက်သည်။
" မင်း ကြောက်စရာကောင်းလာပါလား ယွမ်ချူးခန်... ငါ သိထားတဲ့ ယွမ်ချူးခန်က ခုလောက် စိတ်မမာဘူးကွ "
" မင်း လုပ်ခဲ့တာပဲလေ။ လိုချင်တာကို ရအောင်ယူဖို့ သန်မာရမယ်ဆိုတဲ့ အတွေးကို သေချာသိအောင် မင်းပဲ လုပ်ပေးခဲ့တာ။ ဒါကြောင့် ငါ သန်မာအောင်ကြိုးစားခဲ့တာပဲ။ နောက်ဆက်တွဲအနေနဲ့ စိတ်မာလာတာကတော့ မတတ်နိုင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ငါ မင်းအပေါ်ထားတဲ့အချစ်က နည်းနည်းလေးမှ မပြောင်းပါဘူး။ ပိုတောင် အားကောင်းလာပါသေးတယ် မီရာ.. "
ဆူမီရာသည် ယွမ်ချူးခန်၏ စကားကြောင့် ပြန်ပြောစရာ စကားကင်းမဲ့ကာ နောက်ဆုံး သူခေါ်ရာ တိုက်ပွဲကွင်းတစ်ခုထဲကိုရောက်သွားရတော့သည်။
-----------------------------------
ဆူမီရာ အိပ်မောကျနေရာမှ နောင်တော်၏ ပြင်းပြသည့် အနမ်းကြောင့် ပြုံးလိုက်မိသည်။ နောင်တော်က မိမိကို နမ်းရှိုက်ရင်း မိမိ၏အထိမခံနိုင်သည့် နေရာကို ထိကိုင်ကာ ကစားနေသဖြင့် ဆူမီရာ ကော့တက်လာရင်း တီးတိုးညည်းလိုက်မိသည်။
" အင်း...ဟင်း.... နောင်တော်..."
" မီရာ..ကိုယ့်ရဲ့မီရာလေး.. ကိုယ် အရမ်းချစ်ရတဲ့ မီရာလေး... "
နားရွက်ဖျားက အသီးလေးကို လျှာနှင့်လျက်ရင်း လည်တိုင်များကို စုပ်နမ်းလိုက်သည့် အတွက် ဆူမီရာ အားမလို အားမရ ညည်းလိုက်သည်။
" နောင်တော်...နောင်တော်ရယ်...ဟင့်... "
နောင်တော်က မိမိကိုယ်ပေါ်က အဝတ်များကို ဖယ်ရှားက ရင်ဘတ်က အထိမခံနိုင်သည့် အသီးလေးကို လျှာနှင့် ဝိုက်ကစားကာ စုပ်လိုက်ရင်း သူ့လက်တွေက တင်ပါးများကို ဆုပ်နယ်နေတော့သည်။ ဆူမီရာ၏ကိုယ်လေး ကေ့ာတက်လာတော့သူ့ အနမ်းများက အောက်ပိုင်းကို ဆင်းလာပြီး ချက်ပေါက်လေးကို လျှာနှင့် ကလိသည်။ ပြီးတော့ မိမိ၏ ကျောက်စိမ်းချောင်းလေးကို ပူနွေးသည့် အာခံတွင်းထဲ ထည့်ကာ ပြုစုပေးတော့ ဆူမီရာ သူ့ဆံပင်များကို လက်နှင့်ဆုပ်ကာ ကိုယ်ကို ကော့လိုက်မိသည်။
ကောင်းသည်။ အရမ်းကို ကောင်းသည်။ သူ့လက်များက မိမိတင်ပါးကို ဆုပ်နယ်ရင်း သူ့လျှာများက ကျောက်စိမ်းတံကို ရစ်ပတ်ကလိနေသည်။ ဒီလို ပြုစုပေးမှုက ဆူမီရာကို တိမ်တွေပေါ် ရောက်အောင် လုပ်ပေးနေသလိုပင်။
"အ "
သူ့လက်တစ်ချောင်းက တင်ပါးကြားထဲတိုးဝင်လာပြီး ကလိပေးနေသည်။ အနောက်ကို ဝင်ထွက်နေသည့် လက်ချောင်းနှင့် အရှေ့ကို ကလိနေသည့် အတွေ့ကြောင့် ဆူမီရာ ခေါင်းကို ခါယမ်းကာ ရူးမတတ်ခံစားနေရသည်။
" အ...ဟင့်အင်း... နောင်တော်.. "
ဆူမီရာကို ထမင်းတစ်အိုးချက်စာလောက် အော်ဟစ်နေရအောင် နှိပ်စက်နေပြီးနောက်ဆုံး ဘယ်လိုမှ မအောင့်နိုင်လို့ မီရာ ထုတ်လွှတ်လိုက်မိတော့သည်။ ပြီးတော့မှ ဆူမီရာတစ်ယောက် ကျေနပ်သွားပြီး အိပ်မောကျသွားတော့သည်။
" မီရာလေး...ချစ်တယ် သိပ်ချစ်တယ်... "
ယွမ်ချူးခန်က အာခံတွင်းထဲမှ မီရာ၏အရည်များကို ထွေးထုတ် ကာ ချွေးစလေးများဖြင့် အိပ်ပျော်သွားသည့် အလှလေးကို မြတ်နိုး စွာ နမ်းကာ တီးတိုးပြောလိုက်သည်။
တကယ်ဆို လျှင် မီရာ အိပ်မောကျစေရန် ဆေးခတ်ပြီး မိမိက သူ့ကို ပြုစုပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ မီရာ အထွတ်ထိပ်ရောက်ပြီး ကျေနပ်သွားပေမယ့် မိမိကောင်က မာန်ဖီကာ ပေါက်ကွဲမတတ် ဖြစ်နေ သည်။
" မင်း တွင်းအောင်းချင်လည်း သူ ခွင့်မပြုမချင်း အထဲကို မဝင်ရဘူး။ ငါက သူ့ကို တခဏတာ ပျော်ပါးချင်တာ မဟုတ်ဘူး။ သူ ငါ့ကို ရွေးချယ်တာပဲ လိုချင်တယ် "
ယွမ်ချူးခန်က မီရာ၏ ဆံနွယ်လေးများကို လက်နှင့် ပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်ပြီး ဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်ကာ မိမိ မြွေနဂါးကြီးကို လက်နှင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အထက်အောက် လှုပ်ရှားရင်း နှစ်သိမ့်ပေးနေသည်။ အတော်ကြာအောင် နှစ်သိမ့်ပေးနေပေမယ့် ထိုကောင်ကြီးက မီရာ၏ အသားကိုနမ်းရှိုက်ထားသည့် အရှိန်ဖြင့် ဘယ်လိုမှ မာန်မကျပဲ ပေါက်ကွဲမတတ်နာကျင်လာသဖြင့် မတတ်သာသည့်အဆုံး ယွမ်ချူးခန်က မီရာ့ကို မှောက်လျက်အနေ ထားပြောင်းလိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်များက မိမိလက်ချက်ဖြင့် အားလုံးကျွတ်နေသောကြောင့် ဖြူဝင်းသည့် အသားရေနှင့် တင်းရင်းလှပသည့် တင်ပါးဖောင်းဖောင်းလေးများ၊ သွယ်ပြောင်းရှည်သွယ်သည့် ခြေတံတစ်စုံ၊ သိမ်သောခါးနှင့် ကျောက်စိမ်းဖြူလို အပြစ်အနာဆာကင်းလှသည့် အသားရေတို့က ယွမ်ချူးခန်ကို သေလောက်အောင် ပြုစားနေတော့သည်။
ယွမ်ချူးခန်က ဆူမီရာ၏ ကိုယ်ပေါ် ထပ်လျက်မှောက်ကာ ဆူမီရာ၏ စေ့ထားသည့် ပေါင်နှစ်ချောင်းကြား မိမိမြွေနဂါးကြီးကို တိုးဝင်စေလိုက်သည်။ ယွမ်ချူးခန်က ဆူမီရာ၏လည်ဂုတ်လေးကို နမ်းလိုက် လျက်လိုက်လုပ်ပြီး မီရာ၏ပေါင်ရင်းကိုပဲ တိုးဝင်တိုးထွက်လုပ်ကာ မိမိကောင်ကို အာသာပြေ နှစ်သိမ့်ပေးနေသည်။
နူးညံ့ကာ မွှေးပျံ့သည့် ဆူမီရာ၏ အသားကို ထိတွေ့ရသဖြင့် ယွမ်ချူးခန်၏ တကိုယ်လုံး သွေးတိုးနှုန်းမြန်လာသည်။ ဆူမီရာ၏ ပျားရည်တွင်းထဲ မြွေကြီး မဝင်မိအောင် မနည်းကို အောင့်ထားရသည်။ ဆူမီရာကိုယ်တိုင် ခွင့်ပြုမှ နှစ်ကိုယ်တူ ချစ်တင်းနှောမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားလို့ ယွမ်ချူးခန်က အခုတော့ ချစ်သူ၏ပေါင်ရင်းနှင့်သာ ချစ်တင်းနှောနေရတော့သည်။ ဘာဖြစ်ဖြစ် ထိုညက ချစ်သူအသားကို စိတ်တိုင်းကျ နမ်းကာ ချစ်သူ ပေါင်ကြားတိုးဝင်ရသည့်အတွက် ယွမ်ချူးခန် သုံးခါတိတိ ချစ်တင်းနှောလိုက်ပြီးမှ ကျေနပ်သွားတော့သည်။ အားလုံးပြီးမှာ ဆူမီရာကို သန့်ရှင်းပေးပြီး အဝတ်အားလုံး သေသပ်စွာ ပြန်ဝတ်ပေးကာ မိမိအဆောင်ကို ပြန်လာခဲ့တော့သည်။
=============================
YOU ARE READING
စစ္နတ္ဘုရား၏ အခ်စ္ဥယ်ာဥ္ - Season (2)
Historical Fictionစစ္နတ္ဘုရားရဲ႕ အခ်စ္ဥယ်ာဥ္ Season 1+2 တစ္မေအထဲက ေမြးဖြားလာေပမယ့္ ႀကီးျပင္းရသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ေပၚ မူတည္ျပီး ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ဓါတ္၊ အေတြးေခၚေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေျပာင္းလဲသြားမယ္လို႕ သင္တုိ႕ထင္ပါသလဲ။ လူတစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္လက္ထဲက အရာထက္ အျခားလူလက္ထဲက အရာ...
