Chapter (33)- နဂါးျဖဴ၏ ရန္စျခင္း အႏုပညာ (Z+U)
ရုမာသီသည္ အရွင္ကုလန္၏ အမိ္န္႕စာေႀကာင့္ စစ္တပ္ကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ဖုိ႕ စစ္ေရးအစည္းေဝးကို ေခၚယူအျပီး အတြင္းဝန္ ထံမွ သတင္းေရာက္လာခဲ့သည္။
" အရွင္.... ကုန္သည္ေလွတစ္စင္းက ကမ္းကပ္ခြင့္ေတာင္းေနပါတယ္ "
" ခြင့္မျပဳနဲ႔... "
" သူတို႔က ဒီဓါးေျမႇာင္ကို ေပးခိုင္းလိုက္ပါတယ္ အရွင္ "
ရုမာသီက ထိုဓါးေျမွာင္ကိုေတြ႕ေတာ့ မ်က္နွာပ်က္သြားသည္။ ယြမ္ခ်ဴးခန္ဆိုသည့္အေကာင္က ေငြေတာင္မင္းသား ဆူမီရာကို ေခၚကိုမ်ား ဓါးစာခံလုပ္ထားေလ ေရာ့သလားဟု ေတြးပူကာ ခ်က္ခ်င္း အမိ္န္႕ေပးလိုက္သည္။
" ဒါ... အရွင္ ဆူမီရာကို ေပးထားတဲ့ ဓါးေျမႇာင္ပဲ။ ဝင္ခြင့္ျပဳလိုက္။ အပါးေတာ္ၿမဲႀကီး....သူတို႔ကို နန္းေတာ္ထဲ ဖိတ္ၾကားခဲ့။ "
အပါးေတာ္ျမဲလည္း မင္းႀကီး၏ အမူယာေႀကာင့္ အေရးႀကီး လူမွန္းသိလိုက္ကာ အျမန္ေျပးျပီး ဖိ္တ္ႀကားလိုက္သည္။
" ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားကို အရွင္မင္းႀကီးက နန္းေတာ္ထဲ ဖိတ္ၾကားလိုက္ပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ႂကြပါ "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ျပံုးေစ့ေစ့နွင့္ ဆူမီရာ၏ လက္ကိုဆြဲကာ ေလွေပၚမွ ဆင္းလာခဲ့သည္။
" ေကာင္းၿပီ.... "
ဆူမီရာက သူ႕လက္ထဲမွ ရုန္းကာ ေမးလိုက္သည္။ ဒီေကာင္ယြမ္ခ်ဴးခန္က ေနာင္ေတာ္၏ လက္ေအာက္ခံ ဝိဇယျပည္ကို တမင္သက္သက္ ရုပ္မဖ်က္ပဲ ဘာေႀကာင့္ အတင္းဝင္ခ်င္သည္ကို နားမလည္ေတာ့ေပ။ ေနာင္ေတာ္ ကုလန္နွင့္ တမင္သက္သက္ ရန္မ်ားျဖစ္ခ်င္ေနေရာ့သလား။
" မင္း ဘာေၾကာင့္ ႐ုမာသီရဲ႕နန္းေတာ္ထဲကို အတင္းဝင္ခ်င္ရတာလဲ ယြမ္ခ်ဴးခန္။ သူ မင္းကို ဖမ္းခ်ဳပ္ထားမွာကို မေၾကာက္ဘူးလား "
" မင္း တစ္ေယာက္လုံးပါေနတာ။ ငါ့ကို သူ လက္ဖ်ားနဲ႔ ထိရဲမွာလား။ ဝိဇယကြၽန္းက အင္မတန္လွတယ္ၾကားလို႔ မင္းနဲ႔ အတူ ေလ့လာခ်င္႐ုံေလးပါ။ စိတ္မပူစမ္းပါနဲ႔။ ငါက ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထိခိုက္ေအာင္ မလုပ္ပါဘူးကြ "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ဆူမီရာ၏ လက္ကိုလႊတ္ကာ ပုခံုးကို သိုင္းဖက္ျပီး နားနားကပ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
ဝိဇယျပည္မွ အႀကိဳေတ္ာလႊတ္သည့္ အဖြဲ႕က မေသမ်ိဳးတစ္ဦးလို ေခ်ာေမာသည့္ လူငယ္တစ္ဦးက မိုးဆမ္းပန္းနွယ္ လွပသည့္ အာနန္ျပည္၏ အိ္မ္ေရွ႕ႀကင္ယာေတာ္ေလာင္း သမားေတာ္ ဆူမီရာကို အရမ္းကို ရင္းနွီးသူပမာ ဖက္ကာ တီးတိုး ေျပာေနသျဖင့္ စိတ္ဝင္တစား အကဲခတ္ေနႀကသည္။
"မင္း ဘာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ ယြမ္ခ်ဴးခန္။ ႐ုမာသီက ေနာင္ေတာ့္လက္ေအာက္က လက္ေ႐ြးစင္ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ဆိုတာ မေမ့နဲ႔။ ေနာင္ေတာ့္ဆီက သတင္းကိုလည္း ရၿပီးေနေလာက္ၿပီ။ မင္းငါ့ကို ထားခဲ့ၿပီး ထြက္သြားပါေတာ့ကြာ... မင္းကို လိုက္မဖမ္းဖို႔ ငါ ႐ုမာသီကို ေျပာေပးပါ့မယ္ "
ဆူမီရာက သူ႕ကို တြန္းဖယ္လႊတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
" မင္း ငါ့ကို စိုးရိမ္တာလား မီရာ။ ဟား...ဝမ္းသာသြားၿပီ။ မင္းက ငါ့ကို သံေယာဇဥ္ရွိေသးတာပဲ။ ငါ့ဘက္က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိေသးတာေပါ့.... မင္းကို အရမ္းခ်စ္သြားၿပီ မီရာ"
" မင္း အ႐ူးမထနဲ႔။ ဖယ္စမ္းပါ ဒီလက္ႀကီးက "
ဆူမီရာက အရူးလို လုပ္ေနသည့္ ယြမ္ခ်ဴးခန္ကို ဖက္မေျပာခ်င္ေတာ့႔ပဲ ခါးကို လာဖက္တြယ္ေနသည့္လက္ကို ဖယ္ခ်ကာ ခပ္တင္းတင္းေျပာလိုက္သည္။
" အရွင္... အခုလာတဲ့သူက နန္ေက်ာင္အိမ္ေရွ႕စံ ယြမ္ခ်ဴးခန္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ တပ္ကို အသင့္ျပင္ထားၿပီး ေလွကို ဝိုင္းထားလိုက္ပါၿပီ။ "
ေရတပ္ဗိုလ္မႈးက ရုမာသီကို သတင္းပို႕ကာ အမိန္႕ကို ေတာင္းခံလိုက္သည္။ ရုမာသီက ေခါင္းျငိမ့္ကာ ဆူမီရာကို ဦးစားေပး ကယ္ဖုိ႕ ေျပာလိုက္သည္။
" ေကာင္းၿပီ။ ဘယ္နည္းကိုပဲ သုံးရပါေစ ေငြေတာင္မင္းသား ဆူမီရာကို ရေအာင္ ျပန္ေခၚထားမယ္။ "
" အမိန႔္တိုင္းပါ ဘုရား "
ရုမာသီသည္ နန္းေရွ႕မွာ ကိုယ္တုိ္င္ထြက္ႀကိဳရင္း ရထားလံုးေပၚက ဆင္းလာသည့္ ဆူမီရာနွင့္ ေခ်ာေမာလွပသည့္ လူငယ္ကိုေတြ႕ေတာ့ တမင္သက္သက္ ဂုဏ္ေဖာ္ကာ နူတ္ဆက္လိုက္သည္။
" ဝိဇယျပည္က ႐ုမာသီက အာနန္အိမ္ေရွ႕စံ ၾကင္ယာေတာ္ေလာင္း ဆူမီရာကို အ႐ိုေသျပဳပါတယ္ "
" ထပါ ႐ုမာသီ။ အစဥ္လာေတြ မလုပ္ပါနဲ႔။ "
ဆူမီရာက ရုမာသီကို ခ်က္ခ်င္း ဆြဲထူရင္းေျပာလိုက္သည္။ယြမ္ခ်ဴးခန္က မဲ့ျပံုးျပံုးကာ ရုမာသီကို လွမ္းခနဲ႕လိုက္သည္။
" ဝိဇယျပည့္ရွင္က လက္႐ုံးရည္စြမ္းသလို ႏူတ္စြမ္းလည္း ထက္ျမက္ပါေပတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း က်ဳပ္ကို စိတ္အေႏွာက္ယွက္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရာမွာ ေျပာင္ေျမာက္ပါေပတယ္။ "
" ဒီက မိတ္ေဆြက ဘယ္သူမ်ားပါလဲ။ ဘာေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ အာနန္အိမ္ေရွ႕စံၾကင္ယာေတာ္နဲ႔ ဒီေလာက္ နီးနီးကပ္ကပ္ေနရတာပါလဲ "
ရုမာသီက ရုပ္ေခ်ာသေလာက္ နူတ္ထက္လွသည့္ နန္ေက်ာင္ အိမ္ေရွ႕စံကို စိုက္ႀကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
" ဟား...ဟား...ဟား... က်ဳပ္ဘယ္သူဆိုတာ သိခ်င္ရင္ မီရာကိုပဲ ေမးၾကည့္လိုက္ေလ.... "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ပမာမခန္႕ရယ္ေမာကာ ဆူမီရာ၏ ခါးေလးကို ဖက္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
" အရွင္ ဆူမီရာ...သူက "
ရုမာသီက နန္းေတာ္ထဲက မႈးမတ္အားလံုးေရွ႕တြင္ တမင္သက္သက္ လုပ္ျပေနသည့္ ယြမ္ခ်ဴးခန္ကို ေဒါသျဖင့္ ႀကည့္ကာ ဆူမီရာကို ေမးလို္က္သည္။
ဆူမီရာက သက္ျပင္းရိႈက္ကာ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ဒီေကာင္ ယြမ္ခ်ဴးခန္က တမင္သက္သက္ ရန္ျဖစ္ရန္ ျပင္ဆင္ထားသျဖင့္ သူဆင္သည့္အကြက္ထဲ မဝင္ေစရန္ အျမန္ေျပာလိုက္ရသည္။
" သူက ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းပါ။ သူ႔ကို စိတ္ထဲ မထားပါနဲ႔။ ဒါနဲ႔႐ုမာသီ... ကြၽန္ေတာ္တို႔က ကြၽန္းရဲ႕ရႈခင္းကို ၾကည့္ခ်င္လို႔ အလည္လာခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ခြင့္ျပဳေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ "
" ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ေပးပါ့မယ္ အရွင္ ဆူမီရာ ။ အရင္ဆုံး စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကို သုံးေဆာင္ေတာ္မူပါဦး"
ရုမာသီက ယြမ္ခ်ဴးခန္ကို တိုက္ခိုက္ကာ ေနာင္က်ဥ္ေအာင္ လုပ္လိုက္ ခ်င္ေပမယ့္ ဆူမီရာ၏ မ်က္ဝန္းထဲက တားျမစ္ရိပ္ေႀကာင့္ စိတ္ကို ထိန္းကာ ေျပာလိုက္ရသည္။ အံကို တင္းတင္းႀကိတ္ထားရလို႕ ေမးေႀကာႀကီးက ေထာင္ထလို႕ေနသည္။
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ရုမာသီကို ခုလို ျဖစ္ေအာင္ရန္စရသျဖင့္ ေက်နပ္ကာ တဟဲဟဲရယ္ေနသည္။ ေန႕လည္စာ စားႀကေတာ့ ယြမ္ခ်ဴးခန္က အသားဖတ္တစ္ဖတ္ကို တူနွင့္ညွပ္ကာ ဆူမီရာ၏ ပါးစပ္နားထိ တိုးကပ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
" မီရာ...ဒီဟာေလးက အရသာရွိတယ္။ စားၾကည့္ဦး.. ေရာ့.... "
" ရတယ္ ငါ့ဖာသာစားမယ္ "
" ငါက မင္းကို ခြံ႕ေကြၽးခ်င္တာ။ ေရာ့... အျမန္ပါးစပ္ဟ.... "
မသိလွ်င္ သူတို႕နွစ္ဦးက ခ်စ္စႀကင္စ လင္မယားပံုစံနွင့္တူေနသည္။ ဒါက တမင္သက္သက္ ရုမာသီကို ရန္စျခင္းျဖစ္လို႕ ဆူမိီရာက ယြမ္ခ်ဴးခန္ကို သတိေပးဟန္ႀကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
" ခ်ဴးခန္...မင္း.. တမင္လုပ္ေနတာလား.... "
" အိုး...ငါက ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို ခြံေကြၽးတာ တမင္လုပ္စရာမလိုပါဘူး။ သူ႔အလိုလိုျဖစ္ေနတာ။ ေရာ့ အျမန္စားပါကြာ လိမ္မာတယ္ "
ုယြမ္ခ်ဴးခန္က အျပစ္ကင္းသည့္ လူပမာ မ်က္လံုးေပကလက္ ေပကလက္နွင့္ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ဆူမီရာက အသက္ကို ျပင္းျပင္းရႈကာ ေဒါသကို ေျဖေလွ်ာ့ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
" မစားႏိုင္ဘူး "
" ရက္စက္တယ္ကြာ... ေနာက္က်မွ ငါ့ကို အဆိုးမဆိုနဲ႔... "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ျပံုးလိုက္ျပီး ေျပာလိုက္သျဖင့္ ဆူမီရာက သူ႕လက္ထဲက လူမ်ားကို သတိရကာ ေဒါသျဖင့္ တလံုး ခ်င္းေျပာလိုက္သည္။
" မင္း..... ေသ..ခ်င္..ေနတာ..လား "
" ဒါဆို ပါးစပ္ဟ.... "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ေအာင္ျမင္စြာျပံုးကာ ခြံ႕ေကြ်းလိုက္သည္။ ဆူမီရာက ေဒါသကို ၿမိဳသိပ္ကာ သူ ခြံ႕ေကြၽးသည့္ အသားဖတ္ကို စားလိုက္သည္။
႐ူမာသီက ထိုျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ကာ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားလိုက္သည္။ ဒီ နန္ေက်ာင္မင္းသား ယြမ္ခ်ဴးခန္ဆိုသည့္ေကာင္ အရွက္မဲ့ရာမွာ ကမ္းကုန္ေနပါလား။ မိမိတို႔ နန္းေတာ္တစ္ခုလုံးေရွ႕ တမင္သက္သက္ ဆူမီရာကို ခြံ႕ေကြၽးလိုက္သည္ဆိုတာက အာနန္ျပည္က စစ္ဘုရင္ ကုလန္ကို ပါးျဖတ္႐ိုက္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ယြမ္ခ်ဴးခန္က မိမိတို႕ကို ေပါက္ထြက္မတတ္စိုက္ႀကည့္ေနသည့္ ရုမာသီးကို ျပံုးစစနွင့္ႀကည့္ကာ ေမးလိုက္ျပန္သည္။
" ဝိဇယဘုရင္က က်ဳပ္ခြံ႕ေကြၽးတာကို စားခ်င္ေသးလား မသိဘူး "
" မင္း... မလိုပါဘူး။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
ရုမာသီက အံႀကိတ္ကာ ေျဖလိုက္သည္။ ဆူမီရာက သည္းမခံနို္င္ေတာ့သျဖင့္ သူ႕ကို ေျပာလိုက္သည္။
" ခ်ဴးခန္...ေတာ္ေတာ့... "
" ေကာင္းပါၿပီခင္ဗ်ာ။ ခ်စ္သူေလး အမိန္ကေတာ္အတိုင္းပါပဲ.... "
ေျပာေလ ကဲေလျဖစ္ေသာေႀကာင့္ ဆူမီရာ တူကို ေဒါသျဖင့္ ခ်လိုက္သည္။
" ဒုန္း... "
" ေကာင္းၿပီ ေကာင္းၿပီ ။ ငါ မစေတာ့ဘူး။ ဟုတ္ၿပီလား။ "
ထိုအခါမွ ယြမ္ခ်ဴးခန္က ရယ္က်ဲက်ဲျဖင့္ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ထမင္းကို စားလုိက္သည္။
" ႐ုမာသီ...ဒီအ႐ူးကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါ။ သူက စိတ္သိပ္မမွန္လို႔ပါ... "
ဆူမီရာက ဝိဇယျပည္မွ ဝန္ႀကီးမ်ားကို ေတာင္းပန္လိုက္ကာမွ ယြမ္ခ်ဴးခန္က ပိုကဲလာေတာ့သည္။
" ငါ့အေၾကာင္း လူတိုင္းသိေအာင္ ေျပာေနတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား မီရာ။ ငါ အခ်စ္႐ူးဆိုတာ လူတိုင္းသိေစခ်င္ေနတာလား "
" ပါးစပ္ပိတ္ထား.... "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ႐ုမာသီ ေဒါသေပါက္ကြဲေစရန္ တမင္သက္သက္ ရန္စေနျခင္း ျဖစ္ေပမယ့္ ႐ုမာသီက မ်က္ဝန္းမ်ားထဲ လူသတ္လိုရိပ္မ်ား ျပည့္လာသျဖင့္ ေက်နပ္စြာၿပဳံးလိုက္သည္။
" ရႈခင္းသြားၾကည့္ၾကစို႔....ၿပီးရင္ ျမန္ျမန္ျပန္မယ္ "
ဆူမီရာက နဖူးကို ပြတ္ကာ စိတ္ညစ္စြာေျပာလိုက္သည္။ ျမန္ျမန္ ရႈခင္းႀကည့္ျပီး ျမန္ျမန္ျပန္မွ။ မဟုတ္လွ်င္ ယြမ္ခ်ဴးခန္ ဆင္သည့္အကြက္ထဲ ရုမာသီ ဝင္သြားေပေတာ့မည္။ ဒီေကာင္ ပိုဆုိးသြမ္းေကာက္က်စ္လာတာေတာ့ အမွန္ပင္။
ရႈခင္းႀကည့္ျပီး ျပန္မည္လုပ္ေတာ့ ရုမာသီက ေမးလိုက္သည္။
" ခဏေလးပါ အရွင္ဆူမီရာ... သူက နန္ေက်ာင္ျပည္က ယြမ္ခ်ဴးခန္ ဟုတ္ပါသလား "
" ႐ုမာသီ... မင္း ဒါကို ဒီအတိုင္းလႊတ္ထားေပးပါ... "
ဆူမီရာက ရုမာသီကို မ်က္ရိပ္ျပကာ စကားစကိုျဖတ္ဖို႕ႀကိဳးစားေပမယ့္ ရုမာသီက ဆက္ေျပာလာခဲ့သည္။
" အရွင္ဆူမီရာကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရေအာင္ ကယ္တင္ဖို႔ အမိန႔္ရထား ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယြမ္ခ်ဴးခန္ကို ဖမ္းဆီးၿပီး အရွင္ကုလန္ ေရွ႕ကို ပို႔ရပါလိမ့္မယ္ "
" မလုပ္နဲ႔... သူက မင္းရဲ႕ၿပိဳင္ဖက္မဟုတ္ဘူး။ "
ဆူမီရာ ရင္ထိတ္သြားျပီး ခ်က္ခ်င္းေျပာလိုက္သည္။
" ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ၿပိဳင္ဖက္ မဟုတ္ရင္ေတာင္ အရွင္ဆူမီရာကို ေတြ႕ေနၿပီး ဒီအတိုင္း ဒီ လူယုတ္မာ ျပန္ေခၚသြားမွာကို လုံးဝ လက္မခံႏိုင္ပါဘူး "
ရုမာသီက စိတ္ပိုင္းျဖတ္ျပီးဟန္ျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။ ထိုစဥ္ ယြမ္ခ်ဴးခန္က ေနာက္ကိုလွည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
" ဘာေတြ တီးတိုးေျပာေနတာလဲ။ ႐ုမာသီက က်ဳပ္ရဲ႕ ခ်စ္သူကို ေသြးေဆာင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာမ်ားလား "
ယြမ္ခ်ဴးခန္၏ စကားက မီးပံုထဲ မီးစာေလာင္းထည့္သလိုပင္၊ ရုမာသီက ဘယ္လိုမွ သည္းမခံနုိ္င္ေတာ့ပဲ ခ်က္ခ်င္း အမိန္႕ေပးလိုက္ေတာ့သည္။
" အယုတ္တမာ မင္းသား။ မင္းက အရွင္ကုလန္ရဲ႕ၾကင္ယာေလာင္းကို ခိုးခဲ့တာ။ လာၾကစမ္း...ဒီ လူယုတ္မာ နန္ေက်ာင္မင္းသားကို ဖမ္းၾကစမ္း "
ယြမ္ခ်ဴးခန္၏ ေဘးတြင္ ကိုယ္ရံေတာ္မ်ား ခ်က္ခ်င္း လာေရာက္ကာကြယ္ေပးၿပီး ယြမ္ခ်ဴးခန္က ေခါက္ယပ္ေတာင္ကို တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ကာ ၿပဳံးရင္းေျပာလိုက္သည္။
" က်ဳပ္က ဆူမီရာကို အတင္းခိုးလာတယ္ေပါ့..ဟုတ္လား။ "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ယပ္ေတာင္ အခတ္မျပတ္ပဲ ျပံုးစစနွင့္ ေမးလိုက္သည္။ သူ႕ပံုစံက ကိုယ္ နန္းေတာ္ထဲမွာ ေနသူလို စိတ္ခ်လက္ခ် ရွိလႊန္းလွသည္။ ယြမ္ခ်ဴးခန္၏ မမႈေသာ စိတ္ကို ရုမာသီ ေဒါသထြက္စြာ ခ်ီးက်ဳးလိုက္မိသည္။
" မင္း သတင္းကို ေတာင္ပိုင္းနယ္ အားလုံးသိေနၿပီ။ အရွင္ဆူမီရာကို အသာတၾကည္ျပန္လႊတ္ေပးရင္ မင္းတို႔ အသက္ကို ခ်က္ခ်င္းမသတ္ဘူးလို႔ ကတိေပးတယ္ "
" အဲ့ဒီေတာ့ မင္းက က်ဳပ္တို႔ကို ဖမ္းၿပီး ကုလန္ေရွ႕ကိုပို႔မယ္ေပါ့.... "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ယပ္ေတာင္ကို ေစ့ပိတ္ကာ ရုမာသီကို စိုက္ႀကည့္ျပီး ေမးလိုက္သည္။
ရုမာသီက ျပတ္သားစြာ အမိန္႕ေပးလိုက္သည္။
" ဖမ္းၾကစမ္း "
" မလုပ္နဲ႔... ႐ုမာသီ ေနာက္ဆုတ္လိုက္... ျမန္ျမန္... "
ဆူမီရာက ခ်က္ခ်င္း ေရွ႕မွာ ပိတ္ကြယ္ရပ္ကာ တားလိုက္သည္။
" အရွင္ ဆူမီရာ... ေဘးကို ဖယ္ေပးပါ။ အရွင္ကုလန္က နန္ေက်ာင္မင္းသားလာရင္ ဖမ္းဖို႔ အမိန႔္ေပးထားၿပီးပါၿပီ "
" ဆူမီရာ... မင္းကို ငါကခိုးလာတာလား။ မင္းဖာသာ လိုက္လာတာလား ေျပာလိုက္စမ္းပါ။ ငါ ေျပာရင္ သူတို႔က ယုံမွာ မဟုတ္ဘူး "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ဆူမီရာ၏ ပုခုံးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ ဆူမီရာက သူ ဆိုလိုသည္ကို နားလည္သျဖင့္ အသက္ျပင္းျပင္းရႈကာ ႐ုမာသီကို ေျပာလိုက္သည္။
" ႐ုမာသီ ေနာက္ဆုတ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကို သြားခြင့္ေပးပါ။ ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ သူ႔ေနာက္ကို လိုက္လာတာပါ။ စိတ္မပူပါနဲ႔။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းပါ။ ေနာင္ေတာ္ ကုလန္ကို ဒီအေၾကာင္းေျပာေပးပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ေဘးကင္းပါတယ္လို႔..."
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ အရွင္ဆူမီရာ... ကြၽန္ေတာ္တို႔ သူ႔ကိုလုံးဝ အလြတ္မေပးႏိုင္ဘူး... ဖမ္းၾက... "
ရုမာသီက သူ႕ေရွ႕မွာပင္ ဆူမီရာကို အႀကပ္ကုိင္ေနသည့္ မေကာင္းဆုိးဝါးမင္းသားေႀကာင့္ ေရွ႕ကိုတိုးလာခဲ့သည္။
" ရႈး.... ဒိုင္း... "
ထိုစဥ္ ကြၽန္းေတာင္ဘက္ပိုင္းမွ မီးက်ည္မ်ား တက္လာသျဖင့္ ႐ုမာသီ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။
" ေတာင္ပိုင္းကို ရန္သူေတြ ဝင္စီးထားၿပီ။ "
ရုမာသီက စိတ္ပူစြာျဖင့္ ယြမ္ခ်ဴးခန္ကို စိုက္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ယြမ္ခ်ဴးခန္က ျပံုးစစနွင့္ ေျပာလိုက္သည္။
" အင္း... ေတာင္ပိုင္းၿမိဳ႕ရဲ႕ ၿမိဳ႕စားမင္းသမီးေလးက အေတာ္ေလးကို ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ။ သူ႔ကို ကြၽန္ကုန္သည္ေတြ လက္ထဲ ေရာင္းစားရင္ေကာင္းမလား။ ဒါမွ မဟုတ္ စစ္တပ္က ျပည့္တန္ဆာေဂဟာမွာ ထားရင္ေကာင္းမလားပဲ.... "
ယြမ္ခ်ဴးခန္၏ စကားေၾကာင့္ ႐ုမာသီ၏ မ်က္ႏွာခက္ထန္တင္းမာသြားၿပီး ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။
" ယြမ္ခ်ဴးခန္..မင္း အတင့္ရဲလွခ်ည္လား။ "
" အား... မင္းရဲ႕ညီမက မင္းထက္ ပိုက်ိဳးႏြံတယ္ ႐ုမာသီ။ ေတာင္ပိုင္း ၿမိဳ႕သားေတြ အဆိပ္မိတာကို သိတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ၿမိဳ႕တံခါးကို ဖြင့္ေပးၿပီး သူကိုယ္တိုင္ အညံံ့ခံၿပီး အဆိပ္ေျဖေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္ကြ.... မင္းေကာ... မင္းရဲ႕ လူေတြ အဆိပ္မိရင္ ဘယ္လိုေတာင္းပန္မလဲ... "
" မင္း... ယြမ္ခ်ဴးခန္.. မင္း ေယာက်ာ္းစစ္စစ္ဆိုရင္ ငါနဲ႔ တေယာက္ခ်င္း ယွဥ္တိုက္မယ္... "
ရုမာသီက သည္းမခံနုိ္င္ေတာ့ပဲ ဓါးဆြဲကာ ေျပာလိုက္သည္။
" အ႐ူးအလုပ္ေတြကို ငါမလုပ္ဘူး။ ငါက အႏိုင္ရဖို႔ပဲ စိတ္ဝင္စားတယ္။ ဘယ္နည္းနဲ႔ပဲ ႏိုင္ႏိုင္.. သူရဲေကာင္းလုပ္တမ္းကစားတာ ကေလးေတြအလုပ္ပဲ...ဟုတ္တယ္ မလား.... မီရာ...."
ယြမ္ခ်ဴးခန္က မီရာ၏ လက္ေလးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ေမးလိုက္သည္။ ဆူမီရာက သက္ျပင္းရိႈက္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
" ခ်ဴးခန္ .... ေတာ္ေတာ့... ငါတို႔ ျပန္ၾကစို႔... မင္း မယ္ေတာ္နဲ႔ ခ်ိန္းထားတဲ့ရက္ထက္ ေနာက္က်သြားရင္ အရီးေတာ္ ေမွ်ာ္ေနမယ္။ မင္း ကို စိတ္ပူေနမွာကို မျမင္ခ်င္ဘူးမလား"
" ဟုတ္တယ္။ မယ္မယ္က ငါ အခ်ိန္မွီမေရာက္ရင္ ကုလန္က ငါ့ကို တခုခုလုပ္ထားတယ္ထင္ၿပီး စိတ္ပူေနဦးမယ္။ သြားၾကတာေပါ့.... ေၾသာ္... မင္းရဲ႕ညီမကို ငါ နန္ေက်ာင္ျပည္ကို အလည္ေခၚသြားဦးမယ္။ သူက ပါးနပ္တယ္ဆိုေတာ့ ငါ စိတ္ေျပာင္းၿပီး ကိုယ္လုပ္ေတာ္ အျဖစ္ ထားခ်င္ ထားျဖစ္မွာပါ... "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ထိုစကားကို ေျပာလိုက္သည္နွင့္ ဆူမီရာက ခ်က္ခ်င္း လက္သီးျဖင့္ ယြမ္ခ်ဴးခန္ကို ထိုးထည့္လိုက္သည္။
"ခြပ္.... "
" ယြမ္ခ်ဴးခန္ တဏွာ႐ူးေကာင္... ငါ့ေရွ႕မွာ ငါ့ မိတ္ေဆြရဲ႕ညီမကို ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ထားဖို႔ေျပာရဲတယ္ဟုတ္လား။ မင္း ေသခ်င္ေနၿပီလား "
" အိုး... ေတာင္းပန္ပါတယ္ မီရာ... ငါက သူ႔ကို တမင္ မခံခ်င္ေအာင္ လုပ္ေနတာပါ။ မင္းကလြဲၿပီး ငါ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထပ္မၾကည့္ေတာ့ဘူးလို႔ ကတိေပးထားၿပီးသားပါကြာ။ "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က စိတ္မဆိုးပဲ ခ်က္ခ်င္း ဆူမီရာကို ေခ်ာ့လိုက္သည္။ သူက ရုမာသီကို ဆြေပးခ်င္လုိ႕ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ဒီစကားေႀကာင့္ ဆူမီရာေပါက္ကြဲျပီး လက္သီးနွင့္ထိုးသည္ဆိုေတာ့ သူက မိမိကို သဝန္တိုေနတာေပါ့ဟု ေတြးကာ ကိုယ့္အေတြးနွင့္ကိုယ္ ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။
" ပါးစပ္ပိတ္ထား... အခု သြားၾကမယ္။ မင္းသမီးကို ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္။ ႐ုမာသီ ငါတို႔ကို မတားနဲ႔ေတာ့။ ေနာင္ေတာ္ ကုလန္က ဒီအေျခေနကို နားလည္မွာပါ။ မင္းသမီးအတြက္ စိတ္မပူပါနဲ႔..."
ဆူမီရာက စိတ္ညစ္စြာျဖင့္ ေအာ္လိုက္ကာ ရုမာသီကို နွစ္သိမ့္လိုက္သည္။
" အရွင္ဆူမီရာ... တကယ္ပဲ ဒီေကာင္နဲ႔ လိုက္သြားေတာ့မလို႔လား "
" စိတ္မပူပါနဲ႔။ သူက ဉာဏ္မ်ားတယ္ဆိုေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတာ့ နာက်င္ေအာင္ မလုပ္ပါဘူး။ "
ဆူမီရာက စိတ္ပူေနသည့္ ရုမာသီကို ေျပာလိုက္ေတာ့ ယြမ္ခ်ဴးခန္က ဝင္ျပီး ကိုယ္ရည္ေသြးျပန္သည္။
" မီရာေလးက ငါ့ကို နားအလည္ဆုံးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မီရာ့ကို ခ်စ္ရတာ"
" လက္ ဖယ္စမ္း ယြမ္ခ်ဴးခန္... "
ဆူမီရာ မိမ္ိကို ဖက္လာသည့္ ယြမ္ခ်ဴးခန္ကို ေအာ္ေငါက္ကာ အျမန္ ပင္ သေဘာၤေပၚကို ျပန္လာေတာ့သည္။
႐ုမာသီက အားမတန္ မာန္ေလွ်ာ့ကာ ယြမ္ခ်ဴးခန္တို႔ သေဘာထၤြက္ခြာသြားသည္ကို အံႀကိတ္ကာ ၾကည့္ေနရေတာ့သည္။
" အရွင္ ပင္လယ္ထဲမွာ လိုက္တိုက္မလား "
ေရတပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္က မေက်မနပ္ျဖင့္ အမိန္႕လာေတာင္းခံသည္။ အရွင့္ညီမေတာ္ကို ေစာ္ကားေျပာဆိုသြားသျဖင့္ ထို နန္ေက်ာင္မင္းသား၏ သေဘာၤကို နစ္ျမွဳပ္ပစ္ခ်င္ေနသည္။
" မလုပ္နဲ႔ ။ ေတာင္ပိုင္း ၿမိဳ႕သားေတြ အဆိပ္မိတာက ေနာက္သုံးရက္မွ အဆိပ္ေျပလိမ့္မယ္... အကိုေတာ္... အရွင္ကုလန္ကို ဒီအေၾကာင္း ကို အျမန္ သတင္းပို႔လိုက္ပါ။ အရွင္ ဆူမီရာက ကြၽန္မကို တိတ္တဆိတ္ စာတစ္ေစာင္ ပါးေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီစာကို အရွင္ကုလန္ဆီ အျမန္ဆုံးပို႔ရမယ္တဲ့"
ယြမ္ခ်ဴးခန္တို႔ သေဘၤာေပၚ အတက္မွာ လြတ္ေပးလိုက္သည့္ မင္းသမီးက ႐ုမာသီကို အျမန္ေျပာလိုက္သည္။
" ေကာင္းၿပီ။ အရွင္ကုလန္ဆီ ခ်က္ခ်င္း စာပို႔သိမ္းဌက္နဲ႔ သတင္းပို႔ပါ "
ရုမာသီတို႕ ကုလန္ဆီကို စာပို႕သိမ္းခံျဖင့္ အေႀကာင္းႀကားခိုက္ ဆူမီရာပါသည့္ သေဘာၤက ပင္လယ္ထဲ ေရာက္သြားေလျပီ။
" မင္း ဟို မင္းသမီးကို စာတစ္ေစာင္ ေပးခိုင္းလိုက္တယ္ မဟုတ္လား။ ဘာလဲ ကုလန္ကို မယ္ေတာ္ဆီ လိုက္ လာဖို႔ေျပာလိုက္တာလား "
ယြမ္ခ်ဳးခန္က ဆူမီရာအတြက္ ေရေႏြးႀကမ္းဌဲ႕ေပးရင္း ေမးလိုက္သည္။
" ဟုတ္တယ္။ မင္းတို႔ မယ္ေတာ္ေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာစုံညီ ေတြ႕သင့္တယ္ ထင္လို႔..."
" ဘာေၾကာင့္ေတြ႕ေစခ်င္တာလဲ မီရာေလး "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ဆူမီရာ၏ ခါးကို အေနာက္မွ သိုင္းဖက္ကာ လည္ပင္းကို နမ္းရင္း ေမးလိုက္သည္။
" မင္း စကားေျပာတာ ေကာင္းေကာင္းေျပာလို႔မရဘူးလား။ ဖယ္စမ္းပါ "
" မဖယ္ဘူး။ ငါ မင္းကို ခ်စ္တယ္။ မင္းကို ခုလိုေလး ပူးပူးကပ္ကပ္ေနခ်င္လို႔ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားခဲ့ရသလဲဆိုတာ မင္း လုံးဝ မသိပါဘူး။ ကဲ...ေျပာပါဦး။ ကုလန္ကို မယ္ေတာ့္ေရွ႕ ေခၚၿပီး ဘာေျပာေစခ်င္တာလဲ"
ဆူမီရာက ယြမ္ခ်ဴးခန္၏ လက္ကို အတင္း ဖယ္ပစ္ကာ ေမးလိုက္သည္။
" မင္းက ငါ့ကို ဘာေၾကာင့္ ဇြတ္ေခၚလာတာလဲ "
" မင္းကို ခ်စ္လို႔ လက္ထပ္ခ်င္လို႔ေလ... "
" ေကာင္းၿပီ။ ငါက ေနာင္ေတာ္ကုလန္ရဲ႕ၾကင္ယာေတာ္ေလ။ အရီးေတာ္လည္း သိတယ္။ ဦးရီးေတာ္လည္း အသိမွတ္ျပဳထားတယ္။ အရီးေတာ္ေရွ႕မွာ မင္း ငါ့ကို တရားဝင္ လက္ထပ္ခ်င္တယ္ဆိုတာ ဘယ္လို ခြင့္ေတာင္းမလဲ ၾကည့္ရေသးတာေပါ့။ ေနာင္ေတာ္ကုလန္လည္း ရွိသင့္တယ္လို႔ ငါထင္လို႔ ေခၚလိုက္တာ။ ဘယ္လိုလဲ။ အရီးေတာ္ေရွ႕မွာ မင္း ေနာင္ေတာ္နဲ႔ ယွဥ္ရဲရဲ႕လား"
ဆူမီရာက ယြမ္ခ်ဴးခန္ မခံခ်င္ေအာင္ တမင္ေျပာလိုက္သည္။ ထိုစကားကို ႀကားေတာ့ ယြမ္ခ်ဴးခန္က ေလွာင္ရယ္ရယ္လိုက္ျပီး ေျပာလုိက္သည္။
" ဟက္...ကုလန္ကို ငါက ေၾကာက္ေနရမွာလား။ အခု မင္းကို နန္ေက်ာင္ကို ေခၚတယ္ဆိုတာ ငါ မင္းကို တရားဝင္ ၾကင္ယာေတာ္ ေျမႇာက္ၿပီး တိုင္းျပည္မွာ ငါၿပီးရင္ အာဏာအရွိဆုံးေနရာမွာ ထားမလို႔ပါ... "
" မင္းရဲ႕ မိဖုရား ၅ ပါးနဲ႔ ခမည္းေတာ္က သေဘာတူဦးမွကိုး.... မင္း ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ဘယ္သူက ခြင့္ျပဳေပးမွာလဲ ယြမ္ခ်ဴးခန္... ငါက တရားမဝင္ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ဘဝမွာ ေနမယ့္သူ မဟုတ္ဘူး။ ေနာင္ေတာ္ ကုလန္က ငါ့ကို ဦးရီးေတာ္ ေယစုကိုင္းနဲ႔ မႈးႀကီးမတ္ရာေတြေရွ႕မွာ တရားဝင္ ၾကင္ယာေတာ္ အေလာင္းလ်ာျဖစ္ ေၾကျငာထားတာေနာ္။ "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က သေဘာက်စြာရယ္ေမာကာ ဆူမီရာ၏ ပါးျပင္ကို နမ္းရႈိက္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
" စိတ္ခ်... ငါက မင္းကို ညီလာခံမွာ တရားဝင္ ၾကင္ယာေတာ္ တင္ေျမႇာက္မွာ။ ဘယ္သူက ငါ လုပ္ခ်င္တာကို တားရဲမွာလဲ "
" မင္း မယ္ေတာ္ စိတ္မခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္မလို႔လား ယြမ္ခ်ဴးခန္ "
" မယ္ေတာ္က မင္းကို ခ်စ္တာပဲ။ ငါ မင္းကို လက္ထပ္တာကို သူ ဘယ္တားမလဲ။ တကယ္လု႔ ကုလန္နဲ႔ မင္း လက္ဆက္တာကို မယ္ေတာ္ သေဘာတူရင္ ငါနဲ႔လက္ထပ္တာကိုလည္း သေဘာတူမွာပါ။ မဟုတ္ရင္ မယ္ေတာ္က ဘက္လိုက္တဲ့ မယ္မယ္ျဖစ္သြားမွာေပါ့ "
" မင္းက ေနာင္ေတာ္ရဲ႕ၾကင္ယာေလာင္းကို မယ္ေတာ္ေရွ႕မွာ အရွက္မရွိ လုမလို႔လား ယြမ္ခ်ဴးခန္ "
" ၾကင္ယာေလာင္းဆိုတာ ၾကင္ယာေတာ္မွ မဟုတ္ေသးတာ။ အေျခေန အခ်ိန္ခါကိုလိုက္ၿပီး ေျပာင္းလဲတာကို မယ္မယ္ နားလည္မွာပါ။ ကဲ... မီရာေလး... အခု ငါ မင္း စကားကို နားေထာင္ေနာ္။ မင္း ေျပာတဲ့အတိုင္း မင္းသမီးကို ျပန္လႊတ္ခဲ့တယ္။ ၿမိဳ႕ကလူေတြကို အဆိပ္ေျဖေဆး ေပးခဲ့တယ္။ ႐ုမာသီကိုလည္း အဆိပ္မခတ္ခဲ့ဘူး။ ငါ့ကို ကတိအတိုင္း ဟင္းခ်က္ေကြၽးေတာ့... "
ယြမ္ခ်ဳးခန္က ဆူမီရာ နာေအာင္ ဘယ္ေလာက္ ေျပာပါေစ ဘယ္လိုမွ မေနပဲ ရယ္က်ဲက်ဲျဖင့္ သူလိုရာကို ေတာင္းေနေတာ့သည္။
" ေကာင္းၿပီ။ ငါ့ကို ဖက္ထားတာ အရင္လႊတ္... "
" ဟင့္အင္း...မင္းကို ခုလိုေလး ဖက္ထားၿပီး ဟင္းခ်က္တာကို ၾကည့္ခ်င္တာ"
ယြမ္ခ်ဴးခန္က ခြ်ဲလိုက္သည္။ သူက အျခားလူေရွ႕မွာ လူသတ္မွာ မ်က္ေတာင္ မခတ္သည့္ ရက္စက္သည့္ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ဆူမီရာေရွ႕မွာ အရင္လို ခြ်ဲတတ္သည့္ လူငယ္ေလးအျဖစ္သို႕ ေျပာင္းသြားခဲ့သည္။
" မရဘူး။ ဒါဆို ငါ မခ်က္ဘူး။ ငါခ်က္တာ စားခ်င္ရင္ မင္း အေဝးကေနပဲ ၾကည့္... "
" ေကာင္းၿပီ..ေကာင္းၿပီ။ ငါ အေဝးကေနပဲ ၾကည့္ပါ့မယ္ "
ယြမ္ခ်ဴးခန္က အေလွ်ာ့ေပးကာ ဆူမီရာ ဟင္းခ်က္ေနသည္ကို ေပ်ာ္တျပံုးျပံုးနွင့္ ႀကည့္ေနေတာ့သည္။
==============================
YOU ARE READING
စစ္နတ္ဘုရား၏ အခ်စ္ဥယ်ာဥ္ - Season (2)
Historical Fictionစစ္နတ္ဘုရားရဲ႕ အခ်စ္ဥယ်ာဥ္ Season 1+2 တစ္မေအထဲက ေမြးဖြားလာေပမယ့္ ႀကီးျပင္းရသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ေပၚ မူတည္ျပီး ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ဓါတ္၊ အေတြးေခၚေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေျပာင္းလဲသြားမယ္လို႕ သင္တုိ႕ထင္ပါသလဲ။ လူတစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္လက္ထဲက အရာထက္ အျခားလူလက္ထဲက အရာ...
