Κρυμμένο μυστικό - Μέρος 2ο

Επίλογος

ΕΝΑΜΙΣΗ ΧΡΟΝΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ

Είχε ήδη φορέσει το παντελόνι και το πουκάμισο του. Παρόλα αυτά αργούσε να πάει στο σαλόνι και αυτό έκανε τον Νίκο να χάνει την υπομονή του.

-Άντε ρε Ιάσονα, τελείωνε!, φώναζε από το σαλόνι.

Όμως εκείνος συνέχισε επιδεικτικά να τον αγνοεί. Πάνω στο κομοδίνο του είχε αφήσει την παραίτησή του. Το μόνο που έμενε να κάνει ήταν να την υπογράψει. Και όλα θα τελείωναν. Θα ζούσε ήσυχος την ζωή του με την γυναίκα που αγαπούσε όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.

Πήρε το χαρτί στα χέρια του και το κοίταξε. Θα το υπέγραφε, και μετά τι; Τι θα έκανε; Ίσως να μην ήταν τόσο σίγουρος γι'αυτή την επιλογή του.

-Μήπως το μετάνιωσε;, είπε ο Κωνσταντίνος.

-Δεν νομίζω, μάλλον έχει άγχος γιατί είναι η μεγάλη μέρα, απάντησε ο Νίκος με το βλέμμα του καρφωμένο προς το δωμάτιο.

Αμέσως είδαν τον Ιάσονα να μπαίνει στο σαλόνι έχοντας το σακάκι του κρεμασμένο στο χέρι του, ενώ στο άλλο χέρι κρατούσε έναν λευκό φάκελο.

-Γιατί έβαλες το κοστούμι σου; Πρέπει να σε ξυρίσουμε!, παραπονέθηκε ο Νίκος υψώνοντας τα χέρια του αγανακτισμένος. Ο Ιάσονας στριφογύρισε τα μάτια του.

-Μπορείς να μου πεις γιατί τον διάλεξα για κουμπάρο μου;, ρώτησε ενοχλημένος τον Κωνσταντίνο, αλλά φυσικά έκανε πλάκα.

-Γιατί είμαι ο καλύτερος σου φίλος ίσως, και επειδή δεν θα βρεις καλύτερο κουμπάρο από εμένα;, είπε με αυτοπεποίθηση ο Νίκος. Ο Ιάσονας κοίταξε ξανά τον Κωνσταντίνο που χαμογελούσε σε μια προσπάθεια να συγκρατήσει το γέλιο του.

-Αν ποτέ ξανά προτείνω κάτι που να αφορά τον Νίκο, να ξέρεις ότι έχω ένα πιστόλι στο συρτάρι. Χρησιμοποίησε το!, είπε απεγνωσμένος. Ο νεοσύλλεκτος άρχισε να γελάει.

-Ο φάκελος στο χέρι σου περί τίνος πρόκειται;, ρώτησε αφού σταμάτησε να γελάει και έδειξε το χέρι του.

Βλέποντας το σκηνικό όμως, με τους δικούς του ανθρώπους να γελάνε, ο Ιάσονας κατάλαβε ότι δεν θα έβρισκε πουθενά τους ίδιους. Ούτε καν αντίγραφά τους. Η αστυνομία ήταν κομμάτι της ζωής του πλέον, ενώ η ομάδα του ήταν η νέα του οικογένεια, οι άνθρωποι που πρόσεχαν τα νώτα του και τους εμπιστευόταν τη ζωή του. Αλλά και εκείνος θα έκανε τα πάντα γι' αυτούς.

Μπορεί να μην ήταν μια τεράστια οικογένεια, αλλά ήταν παραπάνω από αρκετό για να νιώσει ευτυχισμένος.