Κρυμμένο μυστικό - Μέρος 2ο

Λίγες μέρες

Επέστρεψε στο σαλόνι με ένα χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπο του. Η κυρία Φωτεινή μπορούσε να καταλάβει. Επίσης ήξερε πως θα αντιδρούσε η κόρη της μόλις έβλεπε τον άντρα της στο σπίτι.

Την ησυχία διέκοψε η πόρτα που άνοιξε. Ο πατέρας της Εύας, ο κύριος Σπύρος είχε γυρίσει. Δεν περίμενε να δει τον Ιάσονα εκεί. Η έκπληξη του ήταν εμφανέστατη.

-Παλικάρι μου!, αναφώνησε, με τους δύο άντρες να αγκαλιάζονται. Αντάλλαξαν ένα βλέμμα κρατώντας ο ένας τον άλλο από τους αγκώνες.

-Πατέρα, πάει καιρός, απάντησε ο Ιάσονας που έλαμπε από τη χαρά του. Η αλήθεια ήταν πως είχε να τους δει από τότε που ήρθαν στη Θεσσαλονίκη για την τελετή αποστράτευσης της Εύας. Και τότε είχαν μιλήσει ελάχιστα.

-Το γνωρίζω παιδί μου, αλλά μου εξήγησε η Εύα τι συνέβη και πόσο δύσκολα περνάτε. Όλα θα πάνε καλά, του απάντησε σε μια προσπάθεια να του δώσει ελπίδα. 

Σε αυτά τα λόγια ο Ιάσονας ξεφύσηξε ανασηκώνοντας τους ώμους του.

-Μακάρι..., απάντησε απλοϊκά.

Άλλαξαν θέμα προσπαθώντας να συζητήσουν για κάτι πιο χαρούμενο ώστε να ξεχαστεί για λίγο ο Ιάσονας. Εκτός από το γεγονός ότι ήθελε να δει την γυναίκα του, σκόπευε να περάσει μερικές μέρες μακριά από την ρουτίνα ώστε να ηρεμήσει λίγο και να καθαρίσει το μυαλό του.

Είχαν καθίσει στην τραπεζαρία και συζητούσαν όταν ξαφνικά η φωνή της έκπληκτης Εύας τους διέκοψε.

-Ιάσονα; Τι κάνεις εδώ;, ρώτησε τρίβοντας τα μάτια της μιας και είχε μόλις ξυπνήσει. Όλα σταμάτησαν, με εκείνον να γυρίζει να την κοιτάξει πάνω από τον ώμο του. Δεν μίλησε, έπαψε να ακούγεται μέχρι και η ανάσα του.

Εκείνη πάλευε να συγκρατήσει τα δάκρυα της. Στην κατάσταση της δεν έπρεπε να ταραχτεί. Προχώρησε προς το μέρος του, βλέποντας τον να σηκώνεται και να την περιμένει με ανοιχτά χέρια. Χώθηκε στην αγκαλιά του κρύβοντας το πρόσωπο της στο στήθος του και άρχισε να κλαίει βουβά. Δεν ήταν λυπημένη, τουναντίον. Ήταν πανευτυχής που τον ξανά έβλεπε ανεξάρτητα που είχαν περάσει μόλις δύο εβδομάδες. Ένιωσε τότε το χέρι του να σηκώνει το κεφάλι της, με τα δάχτυλα του να σκουπίζουν τα δάκρυα της. Το ζεστό χαμόγελο του μαζί με τα λαμπερά του μάτια την έκαναν να χαμογελάσει σαν μικρό κοριτσάκι.

-Ήρθα να σε δω..., της απάντησε.

-Και η υπόθεση...;, ρώτησε γεμάτη απορία εκείνη.