Κρυμμένο μυστικό - Μέρος 2ο

Η επίσκεψη

Στριφογύριζε στον ύπνο του, το κρεβάτι δεν τον χωρούσε. Πρέπει να έβλεπε κάποιου είδους εφιάλτη.

Τινάχτηκε πάνω και κοίταξε το μισοσκότεινο δωμάτιο. Προσπάθησε να βρει τον φυσιολογικό ρυθμό στην αναπνοή του. Έριξε το βλέμμα του στα αριστερά του. Κανονικά εκεί θα έπρεπε να κοιμάται η Εύα. Αλλά τώρα δεν βρισκόταν δίπλα του. Ανακάθισε στο πλάι του κρεβατιού του κοιτώντας το κενό.

Είχαν περάσει δύο βδομάδες που την είχε διώξει. Δεν είχε άλλη επιλογή καθώς έπρεπε να την προστατεύσει. Μετά την επίθεση στην Νεφέλη, ήξερε ότι επόμενος πιθανός στόχος θα ήταν η γυναίκα του. Έτσι την ανάγκασε να πάει να μείνει στους γονείς της.

Ένιωσε ένα σφίξιμο στην καρδιά του. Του έλειπε πάρα πολύ. Χωρίς εκείνη δίπλα του ένιωθε τόσο μόνος. Εδώ και δύο βδομάδες δεν μπορούσε να κοιμηθεί κανονικά. Έβλεπε εφιάλτες. Θυμήθηκε που την αποχαιρέτησε με βαριά καρδιά στον σταθμό, και την υπόσχεση που της έδωσε ότι θα τελειώσει γρήγορα με την υπόθεση.

Είχε δύο χρόνια που δούλευε σε αυτή την υπόθεση και ήθελε απλά να τα παρατήσει όλα. Έκανε όνειρα, ήθελε να ζήσει τη ζωή του με την γυναίκα του. Ειδικά τώρα που περίμεναν παιδί, ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να φύγει και από τον στρατό, ακολουθώντας το παράδειγμα της Εύας.

Έτριψε τα μάτια του και κοίταξε το ρολόι. Ήταν πέντε και μισή το πρωί. Δεν θα κοιμόταν. Αλλά πήρε την απόφαση να πάει να δει την Εύα. Θα πήγαινε στην Αλεξανδρούπολη.

Ετοίμασε βιαστικά τα πράγματα του και έγραψε ένα γράμμα στον Νίκο, το οποίο θα άφηνε στο γραφείο του στο Αστυνομικό Μέγαρο. Του εξηγούσε ότι θα έλειπε για λίγες μέρες.

Ξεκίνησε για το Μέγαρο. Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και είχε αέρα, κάτι που έριχνε την θερμοκρασία κατακόρυφα. Μαζεύτηκε όσο μπορούσε για να μην κρυώνει. Αν στη Θεσσαλονίκη είχε τέτοιο καιρό, στην Αλεξανδρούπολη θα ήταν ακόμα χειρότερα και το γνώριζε καλά.

Πέρασε την είσοδο και κατευθύνθηκε δεξιά προς το ασανσέρ. Ανέβηκε στον τέταρτο όροφο όπου βρίσκονταν τα γραφεία της ομάδας. Μπήκε στο γραφείο του Νίκου και άφησε το γράμμα πάνω στην έδρα. Ακολούθησε την ίδια διαδρομή για να επιστρέψει στο αυτοκίνητο του. Αφού μπήκε μέσα, ξεκίνησε για την Αλεξανδρούπολη.

Το ταξίδι είναι αρκετά μεγάλο, περίπου στις τέσσερις ώρες οδικώς. Με αεροπλάνο είναι άλλη ιστορία.

Η ώρα ήταν δέκα και μισή. Η πόλη τώρα ξυπνούσε. Τα μαγαζιά στην κεντρική αρτηρία της πόλης σιγά σιγά άνοιγαν. Το κτίριο της Λέσχης Αξιωματικών ήταν πάντα ανοιχτό, με τον σκοπό έξω να στέκει σαν κέρβερος.