Κρυμμένο μυστικό - Μέρος 2ο

Μάχη - ΙΙ

Περνώντας τον εκσκαφέα, μπροστά τους ανοιγόταν ένα ακόμα δρομάκι. Γύρω του, τα δέντρα παρείχαν σκιά κάνοντας το μέρος να μοιάζει με ένα φυσικό τούνελ. Αυτό ήταν το πιο βάναυσο κομμάτι της διαδρομής καθώς έπρεπε να διανύσουν περίπου ενάμισι χιλιόμετρο ανηφόρας με σκοπό να κόψουν δρόμο. 

Ο Κωνσταντίνος δεν σπατάλησε χρόνο. Έκανε νόημα στην ομάδα να τον ακολουθήσει. Διατηρώντας λοιπόν τις αποστάσεις μεταξύ τους, ξεκίνησαν την ανάβαση.

Αν και είχε δροσιά που συνοδευόταν από ελαφρύ αεράκι, τα πρώτα σημάδια κόπωσης και δυσφορίας άρχισαν να γίνονται εμφανή, οπότε η ομάδα σταμάτησε κάπου στα μισά της διαδρομής. Σκορπίστηκαν δεξιά και αριστερά από το μονοπάτι ώστε να ξεκουραστούν. Οι αστυνομικοί κάθισαν πάνω στις πέτρες δίπλα στο ρυάκι, ενώ η ομάδα του Ιάσονα έκατσε απέναντι τους, δίπλα ακριβώς στο ανάχωμα.

-Πως δεν κουράζεστε;, ρώτησε ο Νίκος παίρνοντας βαθιές ανάσες. Από όλα τα μέλη, ο Ιάσονας, ο Κωνσταντίνος και η Εύα δεν είχαν ιδρώσει ιδιαίτερα, ενώ ο ίδιος μαζί με την Νεφέλη και τους αστυνομικούς είχαν γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα.

-Όλοι είμαστε κουρασμένοι. Αυτό το βουνό για να το ανέβεις θέλει τρομερή φυσική κατάσταση..., απάντησε ο Κωσταντίνος σκουπίζοντας τον ιδρώτα από το πρόσωπο του.

-Ακόμα και για εμένα είναι πρωτόγνωρο, συμπλήρωσε ο Ιάσονας.

Κοίταξαν τα ρολόγια τους. Έπρεπε να ξεκινήσουν. Πήραν τα όπλα τους και σηκώθηκαν γρήγορα. Αφού μετρήθηκαν, συνέχισαν την πορεία τους.

Στο τέλος της ανηφόρας, το μονοπάτι κατέληγε σε έναν κάθετο χωματόδρομο. Ακριβώς απέναντι τους υπήρχε ένα παλιό μικρό κτίσμα, και από δίπλα του ακουγόταν το νερό που έπεφτε με ορμή σε έναν μικρό τεχνητό καταρράκτη. Ο Κωσταντίνος πλησίασε με προσοχή για να το ελέγξει. Δεν βρήκε κάποιο σημάδι που να δηλώνει ότι κάποιος πέρασε από εδώ πρόσφατα.

-Καθαρό..., είπε σιγανά, ίσα ίσα να τον ακούσει η ομάδα. Όλοι τον ακολούθησαν και σκόρπισαν στις δύο πλευρές του δρόμου ώστε να προσέχουν για τυχόν ενέδρες.

-Βρήκα αποτυπώματα από μπότες..., είπε τότε ο Ιάσονας κοιτάζοντας τον τομέα του. Ο Νίκος τινάχτηκε από την θέση του και έτρεξε προς το μέρος του συναδέλφου του.

-Γύρνα στη θέση σου!, μούγκρισε ο Κωνσταντίνος. Εκείνος υπάκουσε κατευθείαν.

Ο Ιάσονας έλεγξε τα αποτυπώματα για να μπορέσει να υπολογίσει πριν πόση ώρα έγιναν.