Subside Everything (SB19)

GITZ, BREAK! #8

I'm the leader of SB19, I'm Sejun.

--

It's 12:45 in the afternoon pero pinili kong tumambay dito sa terrace nina Stell. Wala naman akong ka-kwentuhan dahil nawala bigla si Justin pagkababa ko kanina. I wonder where did they go?

I know Ken left for his shoots, I guess? Maybe Justin went home para magpaalam at babalik din naman 'yun, he promised that.

He promised that he'll stay by my side and be here with me at Stell's house...our home.

"Sejun?" It's Stell from the living room.

Dinungaw ko lang s'ya sa netted door at hindi na pumasok.

"Yeah?"

"Aakyat lang ako, ha. D'yan ka lang muna."

I smiled, "Yeah, sure!"

Instead of hearing an answer, Stell left me with his footsteps. Umupo na lang ako sa upuan sa may tabi ng pintuan at nasisilungan naman ako.

The sun is in its peak at tapat na tapat sa akin. I'm used to it, actually...I love sun. I love being under the sun. The reason why my body color is like this, tanned.

It's my second day being here, being far away from my home, ran away from all the problems and meeting new people. Kagabi, nag-aalala na ako sa p'wedeng mangyari regarding with me.

Hindi lang si Justin ang iintindi sa akin, may tatlo pang tao. I don't know, I'm starting to be happy with my decision.

But my secrets are still with me and I want to be honest to all people here. Alam kong magiging mabait sila sa akin at gusto kong suklian 'yun.

One more thing, I still have to know them well para namam maging komportable ako sa mga gagawin kong kilos dito sa bahay na ito. That's my mission.

Gusto ko ring maging observant sa kanila simula sa mga kilos hanggang sa ugali nila. Maybe they have this bad side na hindi nila pinapakita, I'll sue it. Hahanapin ko 'yun or makikita ko kung ipapakita nila.

Ilang minuto akong nakatulala at ilang hangin na rin ang humampas sa mukha ko. Kahit na ilang dipa na lang 'yung kalsada rito na daanan ng mga sasakyan, may mga puno pa rin sa gilid ko.

"Sejun," tawag ulit ni Stell.

Narinig ko ang pagbukas ng pinto at ingit ng upuan papunta sa tabi ko.

"Mukhang malalim ang iniisip mo, ah?" Natatawang sambit n'ya.

I smiled. I know in this little chit-chats, makikilala ko s'ya.

"I'm happy lang kasi dito sa bahay na 'to ako napadpad kasama kayong apat."

Humagikhik s'ya at gumalaw ng kaunti.

"Pero may rules tayo, ah?" He reminded me.

"Oo naman! I will never forget that. Hmm, first thing first...dapat tulungan---"

"Tulungan sa?" He acted innocent.

Mas lalo akong natawa dahil nakita ko ang mukha n'ya, nakakunot ang noo at nakalagay ang hintuturo at hinlalaki sa baba na parang nagiisip.

"Household chores, of course!"

"Marunong ka bang magluto?" He asked while calming down from laughing.

My shoulders brushed off.

"Fast learner naman ako, I can learn and study. Ako ba ang magluluto araw-araw?"