Mga Nahabing Tugma

KAHIT SANDALI

Hindi mabigkas, ayaw lumabas

Mga kataga't emosyon ay nagpupumiglas

Nais maglaho ng walang bakas

Sa sakit ng kahapon ay nais tumakas.

Lumang sugat na naging sanhi ng maraming piklat

Sa gabing madilim ay tulala't dilat

Sa katotohanan ng mundo ay maagang namulat

Inilalabas lahat sa pamamagitan ng panulat.

Ayoko na, Ako sana'y aalis na

Sa muling pagbabalik ng Nibiru ay sasama

Sa kalawakan ay tuluyang maglaho na

Kahit sandali lang, tatakas sa problema.

Lisanin ang sakit na bigay ng mga tao dito sa mundo,

Huhusgahan ka kahit 'di alam ang totoo.

Laganap ang krimen at hustisya ay malabo,

Sinasabi ko lang ang nakikita ng mga mata ko.

Nais kong tanungin ang buwan,

Ilang lihim na ba ang kanyang nalaman?

Sa totoo lang lihim akong humahanga sa buwan

Nakangiti pa rin kahit alam n'ya ang katotohan.

Hindi ako tulad ng buwan, nakangiti pa rin kahit balot ng dilim

Pilit limilitaw kahit makulimlim

Tahimik pa rin sa kabila ng mga alam n'yang lihim

Walang reklamo at patuloy na nag-ni-ningning.

Ako kasi hindi ko kaya, nais kong maglaho

Kahit sandali lang ay nais kong lumayo

Sa sirkulasyon ay aalis katulad ng Pluto

Ayoko na, Ayoko na dito.

Tama na... Ako ay magpapaalam na

Ako nga pala si Samantha

Nawalan ng Ama, iniwanan ng Ina

Pinagkaitan ng Hustisya

At pinagtaksilan ng taong kakampi ang aking pagkakilala.