Kabanata 34

586 28 5
                                    

Kabanata 34

Flashback


Being on the same space with him is the last thing I wanted to happen. But I have nothing to do when my pride is benefiting me. Wala akong masasakyan pauwi, at hinahamon niya ako. Besides, he'll just take me home. Nothing else.

Tinuon ko ang pansin ko sa labas ng bintana, sandaling namangha sa mga nagtatayugang mga esktraktura.

"BGC." I simply said, I know he got it.

Silence is almost making me throw up. Ito na yata ang pinaka matagal na oras ng buhay ko. Tinignan ko ang stereo niya but I decline the idea. Nakikisabay lang ako, ayaw ko nang mag inarte pa.

Who would have known that I will end up here? Ilang araw na akala ko'y hindi magtatagpo ang landas namin, may mas ilalala pa pala sa sitwasyon na pagkikita namin sa VREC.

Nakalabas kami ng tuluyan sa highway nang mag ring ang cellphone niya. While I was trying to compose my self looking so uninterested and gloomy, I side eyed the screen of the phone. I groaned inside when I didn't saw it because he answered it Immediately.

"Yes?"

His husky voice is a bit exhilarated. I can't help but to eavesdrop, gustong kurutin ang sarili dahil sa katangahan na ginagawa.

"Uh-huh...No, I haven't." He said nonchalantly. Girlfriend niya yata. Tss.

The exact moment I wanted to be deaf, my phone beeped. Oh thank God!

Justine:

How's your day, my precious?

Napaismid ako ng mabasa ang text niya. He's using that adjective to me now?

Me:

I'm fine Justine.

"Oh, just drop it to my office, please."

Nahinto ako ng marinig ang malakas na pagsagot ng katabi ko sa kausap. His laugh was almost...sexual. Kanina lang ay mukhang wala siyang pakialam sa kausap kaya't ngayong ganiyan na ang pananalita niya ay naagaw nito ang atensyon ko.

"Katrina, you're not new to me. Stop it." He laughed again. So Katrina huh?

I gritted my teeth looking at the screen of my phone in front of me. My pupils are shaking at tila umakyat ang pamilyar na init sa mukha ko. Pareho ng pakiramdam na naramdaman ko ng makita ko siya na katabi ang babaeng perpekto ang hubog ng katawan.

Justine:

I miss you. Can I call?

My attention was disturbed nang magbago ang screen at makita ang pagtawag ni Justine roon. Hati man ang loob dahil gusto ko pang pakinggan ang mga sasabihin ng katabi ko, I answered it like my life depends to it.

"Hey, I'm sorry I can't wait for your reply." Justine.

I can feel the sudden stiffness of the man beside me.

"Uhm, it's okay."

"Where are you? Nakaistorbo ba ako?"

"No. I'm on my way home." I bit my lip and look at the buildings from afar.

"Oh, good to hear that. I'll be there in few weeks." He said in a tone as if he's promising a child to bring some candy when he go home.

I smirked and chuckled at his sound. The same playful Justine I know.

"Then I'll wait." With humor I said. Ganito naman talaga kaming mag biruan, talagang paminsan ay lumalagpas lang siya sa linya na iginuhit ko sa pagitan naming dalawa. For me, he's a great friend of mine.

Pushing Limits [COMPLETED] MDV Series #1Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon