Pushing Limits [COMPLETED] MDV Series #1

Kabanata 44

Kabanata 44

Yes

"But Levi, I'm still studying. I want to get my license first. You know that this is my dream. Iyon ang pangako ko kay inay at itay."

He smiled faintly. This sound so crazy, tila pinapatulan ko ang pagbibiro niya sa akin. Hindi ko akalaing sa ganitong sitwasyon niya iyon gagawain. I'm naked in his couch, kakatapos lang namin, walang ibang tao, walang singsing at kung ano pa man.

He groaned. "I'm sorry, I'm just trying my luck, baby."

Tila nahihiya niyang ibinaon ang mukha sa aking leeg at nahagikhik ako dahil doon. Para siyang bata na napahiya dahil sa ginawa.

"Before marrying, I want to build my house. My family's dream house. Dahil iyon ang ipinaglaban nila itay dati. Maraming panahon ang ginugol nila para doon."

I felt him stiffened.

"The one you drew years ago?"

Iniwas ko ang leeg ko sa kaniya upang magtagpo ang landas ng mga mata namin.

"Oh, you remember it?"

"Of course, I remember every single thing about you."

Pinasingkit ko ang aking mga mata dahil sa linya niya.

"Every. Single. Thing."

He looked at my eyes so differently, bawat pagbitaw niya ng mga salita ay tila may mas malalim pa na ibig sabihin. He licked his lips and his eyes went down to my lips looking at it like some sort of a candy.

"And you always work on that while I'm busy, while you're waiting for me."

He touch the point of my noise with the tip of his index finger.

"Hmmm."

Nanguso ako at tumango-tango.

He tilted his head and I focused on him because he was about to say something.

"So if that house was built, you'll gonna marry me?"

Pinailaliman ko siya ng tingin at tinantya kung nakikipag lokohan ba siya sa akin.

"Seryoso ba Levi? "

Iniwas naman niya ang mga hibla ng buhok na tumatakip sa aking mukha.

"Kailan ba ako nagbiro?"

Napairap naman ako at lantang natawa sa kaniyang sinambit. Pero ang totoo ay naghuhurumentado ang aking puso sa aking dib-dib.

"If you did not leave years ago we could have been married."

Nagwala ang mga emosyon sa puso ko at tila walang takot nilang sinisipa ang dibdib ko para lang maipakita ang gusto nilang mangyari. Ngayon ko napagtatanto na seryoso nga siya sa kaniyang sinabi.

"Maybe if I had a building named after me?"

I laughed and I joked about it, awkward pa ang naging tawa ko dahil sa hindi alam ang isasagot sa kaniya. Because I know that's an impossible thing. Hindi ako katulad niya na magaling sa larangan ng negosyo, matalino... like a very committed CEO of VREC. Kaya't ang mailagay lang ang pangalan ko sa pangalan ng isang kumpaniya o establisimento ay parang suntok sa buwan.

"Well, that's easy."

"Huh?"

"VREC was named after you."

Nangunot ang noo ko. Gumagawa na lang nang kung ano-anong kwento ang isang ito para lang masunod ang gusto niya.

"VREC? You mean Vida Real Estate Corporation? That doesn't even rang a bell of my name, Levi." Natawa ako ng patuya.