Cesur Gelin (TAMAMLANDI)

BÖLÜM 1 ~ Veda

Başlama tarihinizi bırakınn  ♥
Bu kitapla bağlantılı olmayan ama yazma hayatına başladığım tamamlanmış olan ilk kitabıma (Sisli Yoldan Gökyüzüne)  bir şans verebilirsiniz.
Okuduğunuz için teşekkürler. Oylarınızı esirgemeyin. :))

~~

"Aaaah!"

Dışarıdan gelen bağırma sesiyle Duru korkuyla arkasına baktı. Odanın içinde babasıyla yalnız olduğunu bildiği halde ses arkasından gelmiş gibi hissetmişti. Babasının "Duru" deyip kollarından sarsmasıyla babasına döndü. Tekrar onun söylediklerine odaklanmaya çalışıyordu.

"Anladın mı beni?"

"Baba yapamam. Seni burada nasıl ölüme terk ederim?"

Timur Bey kızına son defa sarıldı. Sesler gittikçe yaklaşıyordu ve az zamanları kaldığını farkındaydı. Geri çekilip kızının eline daha önceden yazdığı mühürlü mektubu tutuşturdu.

"Gitmek zorundasın. Yoksa hepimiz öleceğiz, anladın mı?" bu sözler ağızından çok sert bir şekilde çıkmıştı. Durumun ciddiyetini anlatmaya çalışıyordu. Timur Bey de bunun bir veda olduğunu farkındaydı. Ama başka çaresi de yoktu.

Duru gözlerinde yaşlarla babasının yıpranmış yüzünü aklına kazımaya çalışıyordu. Timur Bey'in beyazlaşmış sakalına, çetin mücadeleler sonucu kırışmış alnına, lekelerle dolu yüzüne baktı. Son bir umut babasını ikna etmeye çalıştı.

"Baba istediği benim biliyorsun. Eğer istediklerini verirsek buradan giderler."

"Hayır!" diye kükredi Timur Bey. Biricik kızını o adama bırakmaya hiç niyeti yoktu. Üstelik onu koruyacağına dair sevgili eşine ölüm döşeğindeyken söz vermişti. Duru'nun irkilmesiyle boğazını temizledi.

"Seni alırsa hiç birimizi sağ bırakmaz. Hepimizi öldürür. Şimdi git."

Duru artık yalvarmanın fayda etmeyeceğini biliyordu. Ela gözlerinden akan yaşları sildi. Zaten üzerinde olan pelerininin başlığını kafasına geçirdi. Dolabın içine ustalıkla saklanmış olan gizli geçidin kapısını itti. İçeri girmeden babasına son kez sarıldı. İçeri girdi. Babası geçidi arkasından kapattı. Duru orada bir iki saniye bekleyip babasının odadan çıkıp ölüme gidişini dinledi.

Nefes alıp kendini sakinleştirdi. Kullanılmadığı için örümcek ağlarıyla kaplanmış yolu koluyla açtı. Dar merdivenlerden aşağı doğru inerken ürperdi. Sebebinin taş duvarların soğukluğundan mı kaynaklandığını yoksa bu hayatta artık yalnız olmasından mı kaynaklandığına karar veremedi. Kılıç sesleri geçide kadar geliyordu. Aklını babasının verdiği göreve odaklamaya çalışırken biraz daha hızlandı. Yakında kaleden ayrıldığını anlayacaklardı.

Dolambaçlı yollardan geçtikten sonra kalenin uçuruma yakın kenarından dışarı adım attı. Gözleriyle karanlığı hızlıca taradı. Kimse yoktu. Ağaca bağlanmış olan atının kuyruğunu sallayışını gördü. Babası her şeyi ayarlamıştı. Sessizce atının yanına gitti.

Karanlıktan ürkmüş olan at sahibini görmesiyle şaha kalktı. Duru elleriyle beyaz atının yelesini okşadı.

"Sakin ol Akça, buradayım." diyerek biraz daha sevdi atı. Daha sonra ipini ağaçtan çözüp üzerine bindi. Hala kılıç seslerinin geldiği kalesinin yüksek duvarlarına baktı. Babasının iyi olması için dua ettikten sonra dörtnala atını sürdü.

Gün ağaralı epey olmuştu. Hala aklında babasına veda edişi vardı. Atını dinlendirecek bir yer bulmaya çalışırken bir yandan da babasını düşünüyordu. Hiçbir şey yapmadan kaçmak ona zor geliyordu. Ama nasıl babasının sözünü çiğneyecekti ki? Gözünden akan bir yaşı hızlıca sildi. Atını duyduğu su sesine doğru çevirdi. Biraz dinlenmeye ihtiyaçları vardı.

Güzel bir şelalenin yakınına geldiler. Atından tek hamlede inip onu su içmesi için bıraktı. Kendisi de eğilip akan berrak sudan içti. Daha sonra yüzünü yıkadı. Başını kaldırıp göğe baktı. Gökyüzü, içinde kopan fırtınaları biliyormuşçasına bulutluydu bugün. Fırtınanın habercisi olan rüzgar pelerininin uçuşmasına neden oldu. Gözlerini kapatıp bir iki saniye durdu. Babasının söylediği kelimeler zihninde tekrar etti "Bu mektubu ulaştırmalısın. Kurtuluşumuz bunun içinde."

Gözlerini açtı.Guruldayan midesini görmezden gelmeye çalışıyordu. Çok yolu kalmamıştı.Kaybedecek vakti de yoktu. Atının yularından tutup üzerine bindi. Topuğuyla yavaşça atı dürttü. Bu atın hareketlenmesi için yeterliydi.