Capítulo 15: Incógnitas Y Consejos.

193 32 107
                                    

Capítulo dedicado a Esme_717 gracias por tu apoyo, significa mucho para mi.






Entre lágrimas Bell relata todo a ambas vampiresas, las cuales permanecen anonadadas ante la confesión de semejantes acontecimientos los cuales caen sobre ellas como valde de agua tibia, al saber ahora toda la verdad acerca de lo ocurrido con Dak y Drycon.

Todo este tiempo, el Noreste tuvo razón en creer que Dak asesinó al destinado de Bloody.

Cuando Bell finaliza el relato, los ojos de la vampiresa antes mencionada se prenden en un carmín intenso y su expresión se oscurece.

—¿Evanescense? —inquiere Lotto sin saber de quién puede tratarse.

Sin decir una sola palabra y con expresión sombría, Bloody sale a prisa de la habitación, Lotto comprendiendo de que va, abandona la recámara igualmente, pero al no verla por ningún lado, corre a prisa hasta fuera de la mansión, allí la divisa a una larga distancia. Sin dudar siquiera un segundo Lotto le da persecución a una velocidad descomunal, hasta finalmente pisarle los talones a Bloody, la cual la ataca sin rechistar mandando a Lotto contra el piso, rompiéndole uno que otro hueso.

Ensimismada más que adolorida la peliblanca se incorpora con lentitud. De inmediato sus ojos se tornan en carmín para volver a darle persecución y al estar lo suficientemente cerca de Bloody, la taclea con fiereza, haciendo que rompa dos árboles hasta detenerse en el tercero.

—¡¿Cómo mierda te atreves a tocarme, maldita escoria?! —escupe Lotto, con furia —¿A caso quieres morir?

—No hasta haberle arrancado las vísceras a quién sea el mal nacido que se esconde tras el nombre Evanescense —limpia la comisura de sus labios, empapando su mano de sangre.

—¿Y pensabas hacerlo ahora? —Lotto niega con la cabeza —. Para tener casi doscientos años eres jodidamente, estúpida.

—Cállate, mierda —Bloody se revuelve el cabello en frustración —¿Tú que harías si fuera Lars? ¿Eh? Te recuerdo que si no te hubieramos salvado ese día ahora serías historia, no me vengas con sermones sobre la estupidez, puta.

—¿De qué te quejas? Si yo hubiera muerto tú serías la líder ahora.

—¿Y tú crees que quiero tu cochino puesto? —reniega haciendo una mueca —. Deja de decir incoherencias —se levanta con lentitud, para alejarse.

—¿A donde vas? —cuestiona Lotto, con irritación.

—Solo quiero pensar, lejos de ti —rueda los ojos.

—No vayas a hacer-

—Una estupidez, lo sé —Bloody se encamina a paso lento con su mente totalmente confundida, tambaleándose de un lado a otro, hasta alejarse lo suficiente.

Finalmente decide tomar asiento sobre el césped y undirse en su propia miseria, con su mente hecha un caos.

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Indirectamente Destinados ✔️Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon