Chapter 16

13 2 0
                                    

Game...

Habang nagpapalipas ng oras dito sa madalas naming puntahan sa tuwing may bakante kaming oras ay nakasimangot lang ako. I should be sleeping inside our classroom right now, but Klare and Rhyss dragged me again al the way here. Mas lalo pa akong napasimangot nang matanaw mula sa malayo sila Dylan na mukhang papalapit sa pwesto namin. They are suppose to be on their class right now kaya naman akala ko ay hindi na kami magkikita pa.

Si Lance ay presko lang ang ngiti habang si Jace ay nakatutok ang pansin kay Klare. Si Dylan naman ay ando'n pa rin 'yung usual expression na nakangisi habang ang dalang kamay ay nakapasok sa bulsa ng pants.

Hindi ko na lang masiyadong pinagtuunan ng pansin si Dylan. I still feel awkward about our conversation last week. Alam ko namang nagiging mabuting kaibigan lang siya and i'm a bitch for being rude to him, but i still don't regret saying any of those. I know that i just did the best decision before anything else.

Lance sat beside me and Jace sat beside Klare while Dylan sat beside Rhyss which is just right in front of me. Ramdam ko ang tingin sa'kin ni Dylan pero sinikap kong hindi siya pansinin. Hindi ko alam kung paano siya pakikisamahan ngayon.

They asked me about what happened last time. They are really worried for me and that's the last thing that i want them to do for me kaya naman maayos kong ipinaliwanag na maayos na ako although i'm still in pain because of it. Hindi ko na rin binanggit pa ang tungkol sa nangyari between me and my parents. Even Rhyss don't have any idea about it. Only Dylan and i knows.

"You're always saying that you're fine when you're actually not fine." Malamig na saad ni Dylan.

Napatungo na lang ako dahil sa sinabi niya. I thought we'll end this day without talking to each other, but i guess i am wrong.

Hindi ako magsalita. Awkwardness filled the whole room and i feel bad about it. Gusto ko tuloy mainis kay Dylan dahil sumabat pa siya sa usapan, but he's partly right. It still amazes me on how he can say that as if we already know each other for so long.

"Let's just play a game!" Suggestion ni Jace. Maybe to lighten up the mood.

"But what game?" Si Lance.

"Oh, i know! Let's play truth or dare!" Masayang sagot ni Rhyss.

All of them agreed except for me. First of all, i'm not in the mood to play a game and second of all, there's no way that i'm going to play that game!

"What's wrong?" Tanong sa'kin ni Lance nang napansin ang pananahimik ko.

"I dont want to play. Kayo na lang."

"Why?!" Sabay-sabay na tanong nila.

"I'm sleepy. I'm not going to play."

"You're so kj!" inis na sabi sa'kin ni Rhyss.

Hindi ko na lang siya pinansin. Alam naman niya na ayaw ko ng laro na 'to, but she still suggested it!

"Sumali ka na, Angel. Please?" Klare almost begged me for it.

"Ayaw ko. Kayo na lang ang maglaro. Matutulog na lang ako." Muling tanggi ko.

"Sumali ka na kasi, Angel. Kaya nga tayo maglalaro para makalimutan mo 'yung mga iniisip mo, e." pangungulit pa nila Lance.

"She don't want to play because it's truth or dare. She's a coward." Biglang sabi na naman ni Dylan.

I really am a coward. Matagal ko ng inamin na isa nga akong duwag at wala namang rason para itanggi 'yon. Hindi rin naman nakakasama ng loob ang masabihan ako na duwag ng ibang tao pero ang marinig 'yon galing kay Dylan ay nagagawa akong inisin.

Found In The Wild WavesOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz